Rasa owadów w pszczelarstwie odgrywa nie mniejszą rolę niż rodowód zwierząt gospodarskich, więc każdy pszczelarz stara się pozyskać tylko najbardziej produktywne i najmniej wymagające pszczoły. Znana pszczoła burzyańska należy również do najpopularniejszych ras tych owadów, a po co to jest niezwykłe, jak najlepiej budować opiekę i jakich wskaźników wydajności należy się spodziewać w tym przypadku - czytaj więcej na ten temat.
Pochodzenie pszczół rasy burzyanskiej
Do około lat 50. ubiegłego wieku plastry miodu zostały całkowicie usunięte z boków i chociaż pszczoły zmarły zimą, plastry miodu zostały odnowione, a bok nie zgnił. W przyszłości rodziny dzikich pszczół mogły się w nim osiedlać, ale w hodowli domowej ta opcja nie zawsze była bardzo praktyczna. Od lat 60. pszczelarze z Baszkiru zmienili podejście do trzymania i hodowli owadów miodowych, zaczynając osiedlać je w tradycyjnych ulach.Jednak tradycyjne zarządzanie w lasach przetrwało do dziś, więc w zagłębieniach starych drzew Baszkirii można dziś znaleźć dość zdrowe i produktywne rodziny pszczół, których istnienie zależy bezpośrednio od dostępności wystarczającej liczby roślin miodu w regionie. To na wolności zaczęła się formacja rasy Burzyan, której przedstawiciele wywodzili się z ciemnych pszczół leśnych występujących w dzikich lasach baszkirskich.
Czy wiesz Pszczelarze byli zaangażowani w wsparcie lotów nawet w czasach rozwoju starożytnej Rosji, aw tamtych czasach dziupla drzewa nazywana była koralikiem. Okazuje się, że słowo to jest używane od ponad wieku.
Wygląd
W przeciwieństwie do innych przedstawicieli gatunku pszczoły burzyńskie nie mają wyraźnego żółtawego koloru, a powierzchnia ich ciała jest raczej ciemnoniebieska. Co do wielkości, przedstawicieli tej rasy można bezpiecznie przypisać dużym owadom, ponieważ masa jednej pszczoły waha się w granicach 100 mg, z ładunkiem wola miodu 74–87 mg. Długość trąby owada wynosi 6–10 mm.Dziś pszczoły burzyńskie są hodowane głównie w sztuczny sposób, dorastając młode rodziny w specjalnych ulowych pokładach. Jednak ich populacja nie osiągnęła jeszcze pożądanego poziomu, dlatego opisane pszczoły są wymienione w Czerwonej Księdze, w szczególności ze względu na wysokie właściwości smakowe miodu (na terytorium Baszkiru rośnie wiele roślin leczniczych, w tym lipa).
Charakterystyczne cechy i ogólna charakterystyka
Charakterystyczne cechy rasy można prześledzić nie tylko w wyglądzie pszczół Burzyan, ale także w ich zachowaniu, a nawet cechach kolekcji miodu, dlatego przy planowaniu hodowli tych owadów warto wziąć pod uwagę te cechy.
Czy wiesz D.Aby dostać tylko jedną łyżkę miodu, 200 pszczół musi pracować przez cały dzień. A jedna przeciętna rodzina pszczół (zwykle składa się z 50-100 tysięcy osobników) przynosi pszczelarzowi około 10 kg miodu dziennie.
Funkcje zachowania
Maksymalną aktywność opisywanych owadów obserwuje się w pogodny i pogodny dzień, gdy temperatura powietrza na ulicy nie spada poniżej + 7 ° C. Przy niższych stawkach owady wolą nie opuszczać uli, co oznacza, że początek okresu zbierania miodu może być opóźniony.Pszczoły burzyńskie nie różnią się dobrym usposobieniem, dlatego nawet podczas fumigacji uli należy zachować jak największą ostrożność, aby uniknąć ugryzienia. Osoby pracujące są silnie przywiązane do macicy, więc po jej zmianie możliwe są problemy w rodzinie. Dwie kobiety w jednym ulu są niedopuszczalne, co podnieca resztę członków.
Funkcje zbioru miodu
Koraliki Bashkir charakteryzują się wysoką produktywnością i ciężką pracą, dlatego w optymalnych warunkach może przynieść znaczną ilość miodu. Jednak wielką rolę w tej kwestii odgrywają funkcje pogodowe: przewidując deszcz i złą pogodę cała rodzina szybko wraca do uli, gdzie pozostaje do końca złej pogody. To samo dotyczy upalnych, upalnych dni, chociaż przy ograniczonej liczbie roślin miododajnych na terenie, wiele z nich jest nadal branych do pracy, dopóki cały pyłek nie zostanie zebrany.
Ważne! Aby zachować dobrze wyrażone cechy rodowodowe pszczoły burzyańskiej, warto zapobiec możliwej hybrydyzacji nowego pokolenia spowodowanej bliskim rozmieszczeniem dzikich krewnych.
Przy braku zbioru miodu owady zrobią wszystko, co możliwe, aby zebrać maksymalną ilość miodu, za którą ta rasa jest ceniona wśród pszczelarzy. Pszczoły burzyńskie przyzwyczajają się szybko do miodu, ale powoli i apatycznie szukają innych źródeł pyłku, nie okazując entuzjazmu nowym roślinom miodowym. W znanym miejscu zbiórki wydajność owadów zawsze rośnie, ale jeśli przeniesiesz ule na nowe terytorium, nie powinieneś początkowo oczekiwać wysokich wskaźników.Gryka i lipa należą do najbardziej ulubionych roślin miodnych pszczół Baszkirii, dlatego jeśli rośliny te rosną w miejscu hodowli rodzin pszczelich, osoby pracujące mogą pracować nieprzerwanie przez 16 godzin dziennie
Wskaźniki produktywności
Plaster miodu w ulach z pszczołami Baszkiru zawsze wygląda schludnie i atrakcyjnie, przy minimalnej odległości między zabrus a miodem. Atutem ras południowych jest mokry sygnet i duża ilość propolisu. W sprzyjających warunkach, zawartości i przy wystarczającej liczbie roślin miodu na pobliskim terytorium, dzienna ilość przyniesionego nektaru sięga 9-12 kg na rodzinę. W tym przypadku ilość miodu w stosunku do chleba pszczelego jest skorelowana jako 100: 1.
Ważne! Przy pierwszych oznakach ogromnej zarazy pszczół warto zrewidować plan opieki nad owadami, zwracając należytą uwagę na mikroklimat wewnątrz uli. Jeśli temperatura nadmiernie wzrośnie lub wentylacja będzie niewystarczająca, wiele owadów może nie przetrwać takich zmian.
Hodowla
Roje owadów opisanej rasy zwykle zaczynają się na początku czerwca i kończą dopiero z początkiem okresu pierwotnego zbioru miodu. W tym okresie macica składa się z 8–14 komórek królowych, co wystarcza do uzyskania dużej liczby nowych pracujących osobników. Czasami podczas hodowli pszczół burzyńskich dochodzi do szybkiego „izraelstwa” rodzin, a zimą śmierci pozostałych osobników.
Zalety i wady pszczół Burzyan
Podobnie jak inne rasy pszczół, odmiana Burzyansky ma swoje charakterystyczne zalety i wady, chociaż te ostatnie są znacznie mniejsze.
- Lista pozytywnych cech opisanych owadów powinna najpierw obejmować:
- wysoka odporność na zimę (zachowują aktywność przy obniżaniu wskaźników temperatury do -45 ... -50 ° C);
- doskonałe właściwości produkcyjne macicy (jedna osoba może złożyć do 2500 jaj dziennie, nie wspominając o dużej ilości wosku);
- ciężka praca;
- ostrożne i ostrożne podejście do łapówki, dzięki czemu otrzymane produkty miodowe są nie tylko smaczne i zdrowe, ale także bardzo atrakcyjne z wyglądu, o wysokich właściwościach towarowych;
- zdolność do zbierania pyłku z dużej powierzchni drzewostanów miododajnych.
- Jeśli chodzi o słabości pszczół Baszkirii, to przede wszystkim:
- obowiązkowe stosowanie kombinezonów ochronnych podczas pracy w pasiece, a nie zawsze wystarczające proste schronienie głowy;
- złożoność wymiany macicy, która staje się problemem, jeśli w ulu znajduje się dzika lub stara „królowa”;
- trudność wzmocnienia kolonii pszczół zimą (dwie macice nie mogą się dogadać w jednym ulu);
- wysokie wskaźniki lojalności, dlatego trudno jest przywrócić owady do trybu pracy;
- tendencja pszczół do „leżenia” w głębokich warstwach ula, dlatego trudno jest owadom przenieść się do innego domu lub wykonać inne czynności pielęgnacyjne.
Wskazówki dotyczące hodowli domowej
Trzymając pszczoły Bashkir, są one hodowane za pomocą standardowych uli (tradycyjna metoda hodowli), a za pomocą boków - pustych w środku pustych drzew lub specjalnie stworzonych struktur, które przypominają je w strukturze. Ten drugi przypadek jest bardziej popularny w odniesieniu do opisanych owadów, ale w celu osiągnięcia maksymalnej wydajności pszczelarstwa miejsce do umieszczenia boków powinno znajdować się na terytorium mieszanego lasu liściastego, z dużą liczbą roślin miodu.
Tworzenie desek (zajmuje tylko kilka dni) dla udanej hodowli pszczół obejmuje następujące sekwencje:
- Po przygotowaniu wymaganej liczby okrągłych drewnianych prętów (przypominających pień drzewa) środek jest usuwany z nich i czyszczony, aby uzyskać niewielką depresję, która później służy jako dom dla pszczół.
- Aby przyciągnąć owady do takiego ula, nasmaruj wewnętrzną powierzchnię otrzymanego produktu cienką warstwą wosku.
- Twórz przewodniki, wzdłuż których pszczoły będą organizować swoje plastry miodu.
- Przybij gwoździe nieco poniżej pokrywki, a następnie zawiąż koralik drutem.
- Podczas hodowli owadów w regionach o znacznych spadkach temperatury w zimie warto dodatkowo zaizolować konstrukcję mchem.
![](http://img.tomahnousfarm.org/img/ferm-2020/1623/image_4hjrHb63vqSeRhoXo7B.jpg)
Hodowla pszczół Bashkir wymaga pewnych umiejętności w pszczelarstwie, więc początkujący w tej sprawie często napotykają pewne trudności. Jednak mając pewną wytrwałość i podejmując wystarczające wysiłki, aby zbudować pokrzywkę i dalej dbać o opisane owady, masz wszelkie szanse na osiągnięcie maksymalnej wydajności z nich, wyrażonej w dużej ilości smacznego i zdrowego miodu.