Wiele uprawianych roślin w takim czy innym stopniu jest podatnych na choroby zakaźne i grzybicze, z którymi zmagają się prawie wszyscy ogrodnicy. Buraki w tej materii nie są wyjątkiem, co oznacza, że ​​każdy mieszkaniec lata powinien bardziej szczegółowo rozumieć możliwe choroby, metody ich manifestacji i dalszej eliminacji. Rozważ najczęstsze opcje takich nieprzyjemnych zjawisk.

Choroba Buraka

Buraki są często dotknięte chorobami grzybiczymi, ale nie wykluczają możliwości rozwoju infekcji wirusowej przenoszonej z sąsiednich upraw. Z pewnością wiele z poniższej listy dolegliwości roślin jest już dla Ciebie znanych, jednak ich manifestacja i metoda eliminacji podczas uprawy buraków mogą się znacznie różnić, więc zwrócimy większą uwagę na każdą z nich.

Phomosis (strefowe plamienie buraków)

Ta dolegliwość ma grzybowy charakter pochodzenia i wpływa nie tylko na liście, ale także na owoce rośliny. Istnieje kilka rodzajów tej choroby, ale najbardziej niebezpiecznym i powszechnym jest korzeń pędu, który, jeśli nie zostanie leczony, może wywołać rozwój gnijącej zgnilizny.

Główne objawy fomozy to:

• duże jasnobrązowe plamienie na liściach, łodygach, a nawet szypułkach, z wyraźną strefowością;
• tworzenie się na korzeniach obszarów przypominających suchą zgniliznę, ale bez tworzenia powierzchownej grzybni;
• ciemnobrązowy kolor tkanek płodu podczas cięcia;
• gnicie dotkniętych tkanek z tworzeniem piknidii na powierzchni.

Główny powód często pojawia się infekcja buraków stosowanie zainfekowanych nasion i przedwczesne czyszczenie zainfekowanych resztek roślinnych z ogrodu. Kwaśne i suche gleby są uważane za sprzyjające środowisko dla rozwoju fomozy, szczególnie w gorącym klimacie.

Czy wiesz W XV - XVII wieku ludność Europy Wschodniej i Bałkanów spożywała masowo buraki, wierząc, że sok owocowy chroni przed zarazą. Na rosyjskiej ziemi roślina ta pojawiła się w XIV wieku.

Jeśli chodzi o leczenie choroby, często stosuje się specjalne fungicydy (na przykład „Altazol”, „Alpari”, „Benazol”), płyn Bordeaux (1%) lub często stosuje się nieplanowany górny opatrunek ze związkami zawierającymi bor.

Jako środek zapobiegawczy można zalecić przestrzeganie płodozmianu, wybór odpornych odmian buraków do sadzenia, niszczenie wszystkich resztek roślin jesienią, dobre nawożenie terenu obornikiem i preparatami zawierającymi mangan, cynk, bor, molibden, żelazo.

Cercosporosis

Kolejna choroba grzybicza spowodowana przez zakażone nasiona lub chore części innych roślin. Wchodząc na liście buraka, grzyb rozmnaża się dość szybko i już wkrótce zauważalne będą pierwsze oznaki jego działania.

Główne objawy cercosporosis obejmują:

• małe szare plamki na liściach z czerwonawo-brązową obwódką, które ostatecznie zmniejszają się i bardziej przypominają zwykłe ciemne kropki;
• śmierć pierwszych dużych i starych liści rozety, a następnie mniejszych;
• skręcanie płytek liściowych w dół wzdłuż środkowej żyły;
• odstęp między rzędami z powodu zwiędłych wierzchołków;
• pogorszenie rozwoju roślin okopowych;
• Zmniejszenie zawartości cukru w ​​owocach o 20–50%.

Rozwój cercosporosis na burakach przyczynia się do gwałtownej zmiany wilgotności w sezonie wegetacyjnym rośliny, co często wiąże się ze zmianą warunków pogodowych.

Wśród skutecznych leków w walce z chorobą wyróżnić: „Gamair”, „Pseudobacterin”, „Benomil”, „Alirin-B” i środki mydlane (czasami z popiołem) są określane jako środki ludowe, ale tak naprawdę nie są one bardzo skuteczne przeciwko infekcjom grzybiczym.

Główne metody zapobiegawcze opowiadają się za spełnieniem wymagań dotyczących płodozmianu i stosowaniem do sadzenia niezakażonego materiału siewnego na obszarach o „zdrowej” glebie.

Mączniak prawdziwy

Ta dolegliwość jest znana wielu letnim mieszkańcom, ponieważ jej objawy mogą wystąpić podczas uprawy dużej liczby różnych upraw (na przykład koperku, pszenicy, arbuzów, kapusty, cukinii, ziemniaków). Czynnikiem sprawczym tej choroby jest grzyb z klasy Ascomycetes, który doskonale sprawdza się w okolicy podczas suchej i upalnej pogody, szczególnie wraz z zainfekowanymi nasionami innych roślin, resztkami innych roślin i główek korzeni.

Głównymi objawami rozwoju dolegliwości na burakach są następujące objawy:

• biała pudrowa powłoka na dolnych i środkowych liściach rozety, która z małych plam rośnie do wielkości samego liścia;
• pojawienie się na płytce brązowawych, a następnie czarnych kropek, lepiej znanych jako cleistothecia;
• naruszenie syntezy cukrów w liściach i odpływ substancji plastikowych do strefy korzeniowej, w wyniku czego liście szybko się starzeją.

W walce z chorobą stosuje się takie leki, jak Alto Super, Abacus, Rex Duo, leczenie środkami ludowymi jest nieskuteczne i można je stosować tylko jako środek pomocniczy.

Wśród agrotechnicznych metod zapobiegania wyróżnia się je przestrzeganie zasad płodozmianu, głębokiej orki terytorium, właściwego i terminowego nawadniania i orki terenu.

Ważne! Zanieczyszczonych resztek roślinnych nie można wyrzucać ani układać w stos kompostowy. Całkowicie oczyść ten obszar i zapobiegnij rozprzestrzenianiu się grzyba w przyszłości tylko pomoże spalić liście i inne części chorej roślinności.

Rhizomania (broda buraczana)

W tym przypadku mówimy o chorobie wirusowej spowodowanej wirusem martwiczego żółknięcia żył. Nosicielem choroby jest pasożyt jednokomórkowy z oddziału plazmodioforowego, którego aktywność wzrasta w wysokich temperaturach i nadmiernej wilgotności. Podczas uprawy buraków w suchych regionach prawdopodobieństwo rizomanii jest znacznie niższe, ale w tym przypadku warto wiedzieć o możliwych objawach jego rozwoju.

Przede wszystkim obejmują one:

• utrata połysku i elastyczność płyt liści buraków;
• zmniejszona stopa wzrostu;
• siekanie owoców, z bardzo skróconą dolną częścią i solidną konsystencją w środku.

Możliwy jest również bezobjawowy przebieg choroby, w którym dolegliwość można zauważyć tylko poprzez zmniejszenie wydajności i jakości owoców, które również stają się „brodate”.

Wideo: choroba buraka cukrowego - Rhizomania

Zainfekowane rośliny można leczyć preparatami grzybobójczymi, na przykład Fundazol lub Benazol, ale opryskiwanie owoców macicy preparatem Rovral daje lepszy wynik.

Aby zapobiec dolegliwościom, należy zadbać o środki zapobiegawcze, stosując leczenie przed sadzeniem, terminowe niszczenie resztek roślinnych i wzbogacanie gleby w nawozy mineralne, koniecznie o zawartości bromu.

Ramularioza

Ta dolegliwość jest często mylona z opisaną powyżej cercosporosis, co można wytłumaczyć podobieństwem objawów. Główną różnicą między tymi chorobami jest kolor plam, który jest znacznie jaśniejszy w przypadku ramulariozy, prawie biały. Ponadto jedną z różnic jest rozmiar kropek: w tym drugim przypadku ma on tylko 1–2 cm średnicy.

Ogólnie lista charakterystycznych objawów tej choroby obejmuje:

• szaro-zielone plamki na nieregularnych liściach, które ostatecznie brązowieją i stają się białawe (na środku plamki są wyraźnie widoczne małe białe kropki);
• pękanie tkanek wewnątrz plam, wraz z ich dalszą utratą i śmiercią całej płytki liściowej;
• rozprzestrzenianie się plam w kierunku od dolnych liści do ogonków i wierzchołków;
• siekanie owoców.

Aby zapobiec dalszemu rozwojowi choroby, wszystkie zainfekowane rośliny należy traktować specjalnymi preparatami, na przykład fungicydem Rex Duo, a na małych obszarach zmiany usunąć wszystkie chore próbki z późniejszą uprawą.

Środki zapobiegawcze - standardowe i obejmują zgodność z wymogami dotyczącymi płodozmianu, zwalczanie chwastów i staranny dobór materiału do sadzenia.

Peronosporoza (mączniak rzekomy)

Mączniak występuje częściej niż inne dolegliwości na buraki, zwłaszcza jeśli rośliny są uprawiane w wysokiej wilgotności. Ta choroba grzybowa atakuje głównie wierzchołki buraków, dzięki czemu pojawia się najpierw purpurowa płytka, a następnie żółte plamki, szybko rosnące na całej płycie liściowej.

Ponadto główne oznaki aktywności grzybów obejmują:

• odkształcenie blach;
• pogrubienie ich tkanek, kruchość i szybka śmierć liści;
• deformacja szypułek i spowolnienie ich rozwoju.

W walce z peronosporozą stosuje się leki Fartuch, Amistar, Acrobat, które można również stosować do profilaktycznego leczenia roślin. Inne środki zapobiegawcze, w tym terminowe usuwanie porażonych roślin, staranna selekcja materiału do sadzenia i selekcja odmian buraków odpornych na chorobę, nie będą zbędne.

Czy wiesz Aby zachować maksymalne zapasy składników odżywczych w burakach, należy je gotować w nieobranej formie, usuwając skórkę z już ugotowanego warzywa. W tym samym celu nie zaleca się usuwania ogona z warzywa.

Fusarium

Czynnik sprawczy tej choroby grzybowej nazywa się Fusarium oxysporum, F. Solani i należy do klasy Deuteromycetes (niedoskonały). Wchodzi do organizmu korzenia przez system korzeniowy i stopniowo przechodzi do liści, zmieniając ich wygląd.

Głównymi objawami fusarium podczas uprawy buraków są:

• zażółcenie płyt liściowych, najpierw starsze, a następnie młodsze (czasem żółknięcie odnotowuje się tylko z jednej strony);
• czernienie i gnicie ogonków;
• czernienie wiązek naczyniowych korzenia i pojawienie się dużej liczby dodatkowych małych korzeni;
• wyraźnie widoczne brązowe i umierające wiązki naczyniowo-włókniste w części korzenia, wewnątrz której znajduje się biało-różowa grzybnia.

Z poważnym uszkodzeniem rośliny umiera na początku jej rozwoju, chociaż w niektórych przypadkach sucha zgnilizna utrzymuje się, dopóki buraki nie zostaną zebrane. W rzadkich przypadkach cała dolna część zgnilizny korzenia.

Nie istnieją skuteczne leki zwalczające tę dolegliwość, więc wszystko, co możesz zrobić, aby chronić rośliny, to zastosować szereg środków zapobiegawczych:

• oczyścić obszar z resztek roślinności i wykopać glebę;
• wybieraj tylko stabilne odmiany buraków do sadzenia;
• Nie sadzić roślin w tym samym miejscu przez 2-3 lata;
• ograniczyć możliwość mechanicznego uszkodzenia roślin okopowych;
• traktować rośliny w sezonie wegetacyjnym preparatami typu „Kagatnik”.

Sadzonki buraków zasługują na szczególną uwagę w gorącym sezonie, szczególnie gdy są uprawiane na obszarach, na których odnotowano już wybuchy choroby i istnieje ryzyko ich ponownego wystąpienia. Terminowa eliminacja już chorych próbek ograniczy rozprzestrzenianie się choroby.

Ważne! Prywatne nasadzenia buraków powinny być umieszczone w promieniu co najmniej jednego kilometra od masowych nasadzeń tej rośliny, zwłaszcza jeśli rośliny są uprawiane na skalę przemysłową.

Rdza

W przeciwieństwie do wielu innych chorób rdzę buraka można nazwać szkodnikiem jednorodzinnym, ponieważ czynnik wywołujący chorobę osadza się wyłącznie na tej uprawie.

W swoim rozwoju grzyb ten przechodzi kilka etapów:

• wiosna, charakteryzująca się pojawieniem się pomarańczowych płatków na spodzie arkuszy i ciemnych kropek na górnej powierzchni płyt liściowych;
• lato, kiedy na całej powierzchni liści buraka pojawiają się zakurzone podkładki w kolorze brązowym (właśnie ten etap przyczynia się do masowego rozprzestrzeniania się choroby).

Do zwalczania rdzy stosuje się różne chemikalia, wśród których najbardziej skuteczne są: „Abacus”, „Alto Super”, „Amistar Extra”.

Do celów profilaktycznych stosowane są standardowe metody.: na przykład dokładne zniszczenie wszystkich możliwych ognisk zakaźnych, przestrzeganie zasad płodozmianu, a także wprowadzenie nawozów fosforowo-potasowych do gleby.

Mozaika

Mozaika - choroba wirusowa objawiająca się charakterystycznym wzorem mozaiki na liściach buraków. Po pewnym czasie płytki liściowe odkształcają się i umierają. Oprócz buraków choroba ta często dotyka fasoli pastewnej, kapusty, szpinaku, ostu lochy i niektórych innych chwastów, których kłącza są doskonałym schronieniem dla wirusa podczas zimowej pogody. Pluskwy i cykady mogą stać się nosicielami choroby, więc jeśli to możliwe, warto je zniszczyć na danym obszarze.

Buraki dotknięte mozaiką tracą słodycz i tworzą znacznie mniej nasion, a najgorsze jest to, że nie opracowano jeszcze skutecznych metod zwalczania choroby.

Żółtaczka

Kolejna wirusowa choroba buraków, charakterystyczna dla roślin w pierwszych latach życia. Czynnikiem sprawczym tej choroby jest kompleks szczepów wirusa żółtego buraka w połączeniu ze słabym wirusem żółknięcia łagodnego wirusa żółknięcia.

Charakterystyczne objawy manifestacji choroby wyrażają się w następujących cechach:

• dolne i środkowe liście buraków żółkną najpierw w górnej części płytki liściowej, a następnie wzdłuż skrajnych stref, między głównymi żyłami;
• na młodych liściach często obserwuje się nekrotyzację żył, chociaż sąsiednie obszary przez długi czas zachowują swój naturalny zielony kolor;
• zainfekowane liście zmieniają kształt i wyglądają krócej niż zdrowe, nie są już tak gładkie i charakteryzują się większą kruchością;
• wraz z rozwojem choroby żółta masa śluzowa gromadzi się w rurkach sitowych rośliny i przylegających do nich komórek, a błony dotkniętych komórek nawet puchną.

Tempo rozwoju i intensywność manifestacji choroby wzrasta w okresie aktywnego lotu mszyc, w wyniku czego objętość rośliny okopowej można zmniejszyć o 25–65%. Walka z wirusem polega na terminowych środkach zapobiegawczych, w tym na zwalczaniu mszyc: gdy pojawią się pojedyncze kolonie owada, najpierw leczone są tylko ostatnie sadzonki, a po zakażeniu ponad 5% całkowitej liczby uprawianych roślin i cała działka. Dotknięte rośliny najlepiej oderwać i spalić.

Dobry wynik w zapobieganiu masowemu uszkodzeniu buraków daje leczenie szerokim spektrum preparatów owadobójczych, wśród których można wyróżnić fosfamid.

Szara zgnilizna

Ta choroba grzybicza dotyka nie tylko buraki, ale także wiele innych roślin rolniczych, w szczególności marchew, rzodkiewkę, pomidory, ogórki i kapustę. Botytioza (druga nazwa tej choroby) często rozwija się w sezonie wegetacyjnym i podczas przechowywania roślin okopowych, szczególnie jeśli magazyn ma wysoką temperaturę i wysoką wilgotność.

Główne objawy szarej zgnilizny buraków różnią się następującymi cechami:

• brązowe plamy o zaokrąglonym kształcie pojawiają się na roślinach okopowych, które ostatecznie rozprzestrzeniają się na całą powierzchnię;
• zielonkawo-szara pleśń pojawia się w dotkniętych obszarach;
• Owoce buraka stają się miękkie, a kolor zielonej masy zanika.

Ważne! Najczęściej szara zgnilizna objawia się podczas przechowywania zebranych buraków, często uderzając suszone, przechłodzone lub przedwcześnie zebrane buraki.

Zapobiegaj rozwojowi choroby jest to możliwe poprzez spryskanie gleby fungicydem Glyokladin i dokładne oczyszczenie wybranego obszaru z resztek roślinnych. Przetwarzanie buraków podczas intensywnego rozwoju choroby nie zadziała, ponieważ jej oznaki nad ziemią są prawie niewidoczne.

Biała zgnilizna

Stwardnienie rozsiane, to biała zgnilizna (czynnik wywołujący Sclerotinia libertiana Fuck) jest chorobą pochodzenia grzybowego, która atakuje buraki, marchew i inne rośliny warzywne, a objawy tego problemu mają wiele wspólnych cech.

Głównymi objawami infekcji buraków są:

• zmiękczenie dotkniętego obszaru i jego pokrycie obfitą grzybnią, w dotyku przypominającej watę;
• zagęszczenie dotkniętych obszarów, pojawienie się na nich najpierw białych, a następnie czarnych litych guzków, z których wyróżniają się błyszczące kropelki;
• całkowite zmiękczenie rośliny okopowej, co jest łatwe do zauważenia po naciśnięciu.

Rozwój dolegliwości występuje również podczas przechowywania zebranych roślin okopowych, dlatego po kilku miesiącach wspólnego znalezienia chorej i zdrowej uprawy ta ostatnia może stać się znacznie mniejsza. Dotyczy to nie tylko przechowywania buraków, ale także bliskiego umieszczania innych roślin okopowych, głównie marchwi.

Jako środki zapobiegawcze konieczne jest przestrzeganie zasad płodozmianu, staranne wybieranie nasion i działki do siewu buraków. W walce z białą zgnilizną warzyw i innych upraw często stosuje się preparaty grzybobójcze, na przykład: Akanto Plus, Absolut, Alfa-Standard, Amistar-Extra, Amur, które mogą być stosowane wyłącznie w ściśle określonych przez producenta dawki

Czerwona zgnilizna

Zgnilizna czerwonych buraków jest często nazywana chorobą filcową lub ryzoktonią, ale istnieje tylko jeden patogen - Rhizoctonia violacea Tul, która wpływa również na marchew, rutabagę i inne rośliny korzeniowe.

Oznaki rozwoju choroby można zobaczyć nawet na etapie zbioru:

• na całej powierzchni rośliny okopowej lub w jej poszczególnych strefach wyraźnie widoczne są podskórne plamy ołowiano-szare, na których widoczna jest czerwono-fioletowa grzybnia;
• z czasem na zebranych burakach pojawia się wiele małych czarnych sklerotii;
• dotknięte tkanki mogą być miękkie lub twarde, ale ostatecznie buraki nadal miękną i całkowicie gniją;
• liście roślin z silną infekcją szybko więdną.

Manifestacja i rozprzestrzenianie się czerwonej zgnilizny przyczynia się do wzrostu wilgotności gleby i bardzo upałów, co powoduje efekt cieplarniany. W większości przypadków sytuacja ta jest typowa dla nizin, mokradeł i podmokłych torfowisk.

Aby ograniczyć rozprzestrzenianie się choroby i uniknąć ogromnej utraty plonów, buraki można traktować roztworami grzybobójczymi (na przykład Alirin-B lub Gamair), aw przyszłości można wybrać tylko wysokiej jakości materiał do sadzenia i bardziej odpowiednie miejsce do sadzenia. Żadne środki ludowe do walki z dolegliwościami buraków tutaj nie pomogą.

Czy wiesz Większość składników buraków zachowuje swoje użyteczne właściwości po obróbce cieplnej, ale w celu zachowania bogato jasnego koloru roślin okopowych gospodynie domowe lepiej dodać łyżkę cukru lub octu do wrzącej wody.

Czarna noga

Ta dolegliwość jest również znana jako zjadacz korzeni i jest charakterystyczna nie tylko dla buraków, ale także dla wielu innych roślin rolniczych. Jego czynnikiem sprawczym są grzyby z rodzaju Pythium, Aphanomyces, Rhizoctonia, Fusarium, a także niektóre inne mikroorganizmy, które mogą przetrwać w zanieczyszczonej glebie przez długi czas.

Najczęściej cierpią na to osłabione okazy, które w przypadku buraków są zauważalne przez następujące znaki:

• gnicie i ciemnienie korzenia;
• luki w rzędach z sadzonkami;
• powolny wzrost pozostałych sadzonek;
• więdnięcie liści, szczególnie z ogromną zmianą nasadzeń.

Przyczyną pojawienia się chrząszcza korzeniowego jest często niewystarczające umieszczanie nasion podczas sadzenia, ciężka gleba, niska jakość materiału do sadzenia i niewłaściwe traktowanie przed sadzeniem miejsca, przy ograniczonym zastosowaniu składników odżywczych.

Przy pierwszych oznakach rozwoju choroby sadzonki opryskuje się preparatami grzybobójczymi (na przykład „Fentyuram”, „Fitosporin”, „Bactofit”) lub posypuje popiołem drzewnym, nakładając warstwę o grubości zaledwie kilku milimetrów na powierzchnię ziemi. Alternatywne metody radzenia sobie z tą dolegliwością obejmują również podlewanie sadzonek roztworem sody (1 łyżeczka sody na 1 szklankę zimnej wody) i moczenie nasion w roztworze Epina (1 ampułka na 1 litr wody).

Parch zwyczajny

Kolejna choroba grzybicza, której czynnikiem sprawczym w tym przypadku są mikroorganizmy z rodzaju Streptornyces.

Dolegliwość może wpływać na dowolną część korzenia buraka, ale najczęściej objawia się w następujący sposób:

• pojawienie się szorstkich, przypominających strup obszarów na roślinach okopowych;
• tworzenie ciemnobrązowej skórki;
• tworzenie się kilku przechwyceń pierścienia w okolicy szyi;
• spowolnienie wzrostu buraków.

  

Zwykle choroba rozwija się w wyniku ciężkiej postaci zjadacza korzeni i jest uważana za jedną z najcięższych postaci strupu. Rozwój problemu i jego rozkład masy jest ułatwiony przez suchą i upalną pogodę, stosowanie niedostatecznie zepsutego obornika do nawożenia lub nadmierne wapnowanie gleby.

Skutecznym rozwiązaniem tego problemu jest ogólnoustrojowy środek grzybobójczy „Skor”, a także jego analogi „Diskor” i „Chistotsvet”. Przydatne jest również spryskiwanie nasadzeń preparatami z tlenochlorku miedzi, Kartotsid i Abiga-Peak. Ludowe metody walki tradycyjnym popiołem lub mydłem nie przyniosą właściwego rezultatu.

Rak bakteryjny

Faszerowanie korzeni to choroba bakteryjna (czynnik wywołujący bakterię Agrobakterium tumefacienc), która jest nieco mniej powszechna niż inne na burakach, ale jednocześnie może znacznie obniżyć jakość uprawy.

Główne objawy raka bakteryjnego obejmują:

• pojawienie się różnych narośli na szyjce buraków, które w niektórych przypadkach przekraczają rozmiar samej rośliny okopowej;
• gładka powierzchnia nowotworów;
• obecność wyraźnie widocznej granicy między wzrostem a roślinami okopowymi;
• kiełkowanie;
• pojawienie się guzów na płytkach liściowych (rzadko).

Rozprzestrzenianie się patogennych mikroorganizmów w sezonie wegetacyjnym zachodzi za pomocą owadów, które poruszają się w ciele buraków. Ich aktywność zależy w dużej mierze od temperatury i wilgotności: im wyższe wskaźniki, tym szybciej rozprzestrzenia się choroba.

Agrotechniczne metody zwalczania raka bakteryjnego buraka polegają na przestrzeganiu wymagań agrotechnicznych, selekcji tylko odmian odpornych i starannym wyborze miejsca do sadzenia. Z chemikaliów do leczenia wola można kupić Fitolavin, Fitoplasmin lub Fitoverm. Ten ostatni można również stosować jako środek zapobiegawczy w celu regulacji mikroflory glebowej.

Czy wiesz Rekord uprawy najcięższych buraków ustanowił Holender Piet de Gude, który w 2006 roku wprowadził roślinę korzeniową o wadze 71,050 kg.

Ogólne środki zapobiegawcze

W związku z powyższym określenie głównych środków zapobiegawczych, które pomogą chronić sadzonki buraków przed prawie każdą chorobą, nie jest trudne.

Główna lista obejmuje:

• obowiązkowe płodozmian z naprzemiennie sadzonymi roślinami w jednym miejscu (zaleca się sadzenie buraków na tym samym terytorium nie wcześniej niż 2-3 lata po poprzednich zbiorach);
• uprawa roli poprzez stosowanie środków dezynfekujących, nawozów obornikiem i specjalnych kompleksów witaminowo-mineralnych;
• wapnowanie gleby za pomocą wapna palonego, mąki lub popiołu drzewnego;
• drobiazgowy selekcja i obróbka przedsiewna materiału nasadzeniowego (wskazane jest zanurzenie nasion buraka w słabym roztworze nadmanganianu potasu lub innych mieszanin przeciwdrobnoustrojowych przed posadzeniem na miejscu).

Oczywiście choroby roślin są nieprzyjemnym zjawiskiem dla wszystkich ogrodników, ale jeśli nauczysz się rozpoznawać oznaki choroby w odpowiednim czasie, łatwiej będzie sobie z tym poradzić. Daj swoim łóżkom więcej uwagi, a na pewno zadowolą cię obfitym zbiorem nie tylko buraków, ale także innych upraw.