Świerk kanadyjski lub niebieskawy pochodzi z lasów Ameryki Północnej. Uprawiany w uprawiany od XVIII wieku. Wśród różnorodności odmianowych wyróżnia się formy karłowate, a Echiniformis jest jedną z najpopularniejszych. Poniżej znajduje się szczegółowy opis rośliny, a także zalecenia dotyczące pielęgnacji, rozmnażania i wykorzystania świerka w projektowaniu krajobrazu.
Opis botaniczny
Echiniformis to odmiana świerka kanadyjskiego lub szarego (łac. Picea glauca Echiniformis), który z kolei jest gatunkiem z rodzaju świerka z rodziny sosny. Znany od około 1855 r., W niektórych źródłach odnosi się do hodowli francuskiej. Tłumaczenie nazwy łacińskiej - „forma jeża” charakteryzuje wygląd tego świerka.
Czy wiesz Igły świerkowe są cennym surowcem witaminowym stosowanym do przygotowania dodatków paszowych dla zwierząt gospodarskich.
Roślina ma następujące cechy botaniczne:
- wysokość 0,6 m, średnica korony do 1 m;
- wolno rosnące, rocznie - do 2 cm wysokości i do 3 cm szerokości;
- krzewiasta forma z płaską koronką w kształcie poduszki lub zaokrągloną;
- pędy są sztywne, gęste i krótkie, około 2 cm długości;
- igły umieszczone promieniście, niebiesko-zielony kolor (5-7 mm), młody wzrost jest jasnozielony.
Świerk tej odmiany jest bezpretensjonalny i należy do trzeciej strefy odporności na mróz, wytrzymującej do -40 ° C.
Lądowanie
Wybierając miejsce do sadzenia, należy pamiętać, że roślina jest światłolubna, ale może również tolerować lekki półcień. Świerk nie ma ścisłych wymagań dotyczących składu gleby, rośnie na glebach kwaśnych i zasadowych, a przynajmniej „kocha” gleby piaszczyste. Ze względu na system korzeniowy powierzchni odpowiednie może być również miejsce z wysokim poziomem występowania wód gruntowych, jednak w tym przypadku należy zapewnić warstwę drenażową. Najczęściej sadzonka świerku podczas sprzedaży znajduje się w pojemniku.
Ważne! Rośliny doniczkowe można sadzić od wczesnej wiosny do późnej jesieni, a wykopać sadzonki od kwietnia do maja lub od połowy sierpnia do października.
Kupowanie drzew iglastych z otwartym systemem korzeniowym nie jest zalecane, szczególnie na rynkach. Szkółka może oferować rośliny do kopania, w tym przypadku gliniana bryła powinna zostać zwilżona i owinięta w konopie, a kolejne sadzenie powinno nastąpić jak najszybciej. Na krótko przed umieszczeniem rośliny w ziemi należy podlać glinianą bryłę, łatwiej było ją przeładować.
Umieszczenie sadzonek świerkowych w nowym miejscu powinno odbywać się w następujący sposób:
- W wybranym obszarze należy około 2 razy wykopać otwór głębszy i szerszy niż system korzeniowy sadzonki.
- Jeśli to konieczne, wlej warstwę rozszerzonej gliny lub kruszonego kamienia na dno dołu, a następnie połóż mieszaninę żyznej i ogrodowej gleby do połowy objętości dziury.
- Ostrożnie wyjmij sadzonkę z pojemnika, uważając, aby nie zakłócić korzeni. Umieść doły w środku i przykryj ziemią. Szyjka korzenia rośliny powinna znajdować się na poziomie powierzchni gleby, bez pogłębiania.
- Obficie podlej sadzenie i ściółkuj koło pnia (torf, kora itp.).
Pierwszą zimą zaleca się pokrycie świerka w dowolny odpowiedni sposób (agrofibra, konstrukcja baldachimu z tektury itp.), A wczesną wiosną konieczne jest ocienienie przed jasnym słońcem.
Wideo: jak sadzić świerk kanadyjski
Pielęgnacja świerka
Świerk kanadyjski jest bezpretensjonalny, ale można uzyskać pełnowartościową roślinę ozdobną, przestrzegając podstawowych zasad pielęgnacji. Właściwe warunki wegetacji są szczególnie ważne dla młodych sadzonek w pierwszych latach po posadzeniu.
Podlewanie i karmienie
Konieczne będzie podlewanie młodej rośliny; dorosły świerk będzie miał wystarczająco naturalnych opadów (z wyjątkiem długich okresów suchych). Roślina uwielbia zraszanie, w którym woda obficie nawilża wszystkie igły. Aby udać się na zimę, przećwicz nawadnianie pod koniec jesieni.
Rośliny iglaste nie wymagają stałego karmienia, lepiej jest nie uprawiać tych roślin niż dodawać nadmierną ilość składników odżywczych. Optymalne będzie użycie specjalnych nawozów dla roślin iglastych w terminie określonym w instrukcji. Wprowadzenie mieszanek obornika lub azotu jest absolutnie niedopuszczalne.
Rozluźnienie i ściółkowanie
Gleba pod świerkiem powinna być pokryta warstwą ściółki. Taka technika rolnicza utrzymuje niezbędną przepuszczalność gleby i wilgoci, hamuje wzrost chwastów i zapewnia ochronę przed zmianami temperatury w zimie.
Idealnym schronieniem dla drzew iglastych jest kora różnych frakcji, zgniłe trociny lub torf, można użyć zwykłego siana. Poluzowanie zaleca się z najwyższą ostrożnością, aby nie uszkodzić kłącza. Optymalna głębokość wynosi około 5 cm Wskazane jest, aby zbiegać się z procedurą wymiany warstwy ściółkowej.
Przycinanie
Przycinanie świerku wykonuje się w celu nadania mu pożądanej sylwetki lub z naruszeniem naturalnej (odmianowej) formy. Zdarza się, że rośliny karłowate rzucają pędy o silnym wzroście. Takie zmiany powinny zostać usunięte w pierwszym roku życia. Najlepszym sposobem kontrolowania konturów jest uszczypnięcie młodego wzrostu wczesnym latem, podczas gdy igły na nich jeszcze nie rozkwitły.
Czyszczenie korony
Gęstość korony Echiniformis utrudnia jej czyszczenie i przerzedzanie, ale ta procedura jest konieczna. W dorosłej roślinie wewnętrzne gałęzie wysychają i gniją, a roztocza mogą tworzyć się w utworzonym pyle. Prace prowadzone są przy suchej pogodzie.
Ważne! Ponieważ przycinanie powoduje obrażenia na pędach, przeprowadzana jest późniejsza dezynfekcja całej rośliny preparatami miedziowymi.
Czyszczenie należy wykonywać w rękawicach ochronnych; należy również unikać wdychania cząstek suchych pozostałości rośliny (możesz zabezpieczyć się bandażem z gazy). Delikatnie rozłóż koronę rękami, suche igły i pędy są usuwane. Powstałe śmieci należy usunąć spod świerka.
Zimowe przygotowania
Poza nawadnianiem wodnym specjalne rośliny na zimę nie są wymagane w przypadku roślin dorosłych. Aby zachować kształt korony ze znaczną pokrywą śnieżną, możesz użyć metalowej siatki (siatki), która jest osadzona w pierścieniu wokół rośliny. Pod koniec zimy rośliny powinny być zacienione od jasnego światła słonecznego. Możesz użyć specjalnych materiałów pokrywających, konopie lub zainstalować osłonę przeciwsłoneczną (kompaktowy rozmiar to umożliwia).
Wideo: przygotowanie drzew iglastych na zimę
Możliwe choroby i szkodniki
Chociaż drzewa iglaste mają mniej chorób niż wiele innych roślin uprawnych, trudno je ustalić.
Najczęstsze problemy to:
- Choroby grzybiczena które najczęściej cierpią osłabione rośliny. Mogą rozwijać się pod śniegiem podczas odwilży i w zagęszczonej koronie. Wysuszone wiosną gałęzie są okazją do przeglądu warunków wzrostu. Takie choroby można leczyć preparatami miedzi poprzez regularne opryskiwanie (wiosną i jesienią).
- Jeśli wilgoć zastygnie, może się rozwinąć. zgnilizna korzeni. Choroba często objawia się na gliniastej glebie podczas zimnej, przedłużającej się wiosny. Oznakami tego problemu będzie słaby rozwój świerka do połowy lata, zmiękczone korzenie o nieprzyjemnym zapachu. Chora roślina jest wykopywana, a system korzeniowy dezynfekowany, odcinając dotknięte części. Następnie świerk jest przeszczepiany w inne miejsce, a poprzedni jest traktowany dowolnym środkiem grzybobójczym.
- Rdza towarzyszy sadzeniu drzew iglastych w pobliżu roślin ziarnkowych. Charakterystycznym objawem choroby są odrosty do 5 mm w jasnopomarańczowym kolorze, które występują na pędach wczesnym latem. Z tego wzrostu na korze zarodniki rozprzestrzeniają się na liście drzew owocowych, gdzie rosną i tworzą brązowe plamy. Pod koniec cyklu zarodniki z liści ponownie obsypały świerka. Przy pierwszych oznakach choroby gałęzie są usuwane i palone, a choinkę traktuje się płynem Bordeaux lub innymi specjalnymi preparatami (Tseneb, Ditan itp.).
Najbardziej niebezpieczne szkodniki dla świerka kanadyjskiego:
- przędziorek, którego wygląd widać po rozjaśnieniu igieł, utracie połysku. W przyszłości igły zostaną pokryte żółtawymi plamami, wyschną. Jeśli przyjrzysz się uważnie, możesz znaleźć cienką pajęczynę, wzdłuż której poruszają się kleszcze. Do walki z użyciem środków roztoczobójczych („Actellik”, „Sunmight” i inne.);
- fałszywa tarcza świerkowa powoduje brązowienie i rozpad igieł, wysychanie pędów. Larwy pozostawiają genialne ślady wydzielin (podczas jedzenia soków roślinnych). Świerki posadzone w cieniu na suchych glebach są najbardziej podatne na tego szkodnika. Walka z fałszywymi osłonami odbywa się przez opryskiwanie środkami owadobójczymi wczesną wiosną i ze znaczną zmianą - z powtarzanymi manipulacjami pod koniec lata;
- larwy świerkowe jedz młode igły. Początkowo staje się czerwonobrązowy i przez długi czas utrzymuje się na pędach. Kopanie kręgów prawie łodygowych jest skuteczne, opryskiwanie wywarami roślin owadobójczych, przetwarzanie preparatami chemicznymi;
- jeśli pączki świerkowe są spożywane od wewnątrz, winna powinna być wina świerkowa piła nerkowa lub gąsienica ćmy świerkowej. Zewnętrzne uszkodzenie wskazuje na działanie zwijacza. Środki kontroli są zgodne z poprzednimi zaleceniami.
Metody hodowlane
Rośliny iglaste rozmnażają się przez nasiona, sadzonki i szczepienia. Szczepienia stosuje się w komercyjnych szkółkach w celu uzyskania specjalnych form, a nasiona nie gwarantują zachowania cech odmianowych, dlatego ogrodnicy wolą sadzonki. Do ukorzenienia należy przygotować małą szklarnię z mieszanką piasku i torfu oraz zapewnić ciągłe monitorowanie materiału do sadzenia.
Czy wiesz Drewno świerkowe jest wykorzystywane do produkcji instrumentów muzycznych. Włoscy mistrzowie Stradivari i Amati zrobili z nich płytę rezonansową swoich skrzypiec.
Algorytm Czerenkowa jest następujący:
- Od początku lata wycięto sadzonki z „piętą” - częścią drewna. W przypadku świerkowych Echiniformis długość 2-3 cm będzie wystarczająca.
- Następnie przetworz plasterek „Kornevin”.
- Sadzonki są zakopane w mieszaninie gleby, a szklarnia jest zamknięta pokrywką lub folią. Wewnątrz utrzymywana jest stała wilgotność poprzez regularne spryskiwanie.
- Ukorzenione sadzonki nadają się do sadzenia w przyszłym roku. Rośliny umieszcza się w stałym miejscu, gdy pojawiają się na nich pędy boczne.
Zastosowanie drewna w projektowaniu krajobrazu
Karzeł świerkowy świetnie prezentuje się w ogrodach w stylu orientalnym, skalistych i na alpejskich wzgórzach. Mały rozmiar pozwala wyhodować tego przedstawiciela drzew iglastych na zwartych obszarach lub na pierwszym planie dużej grupy drzew iglastych. Możesz posadzić świerk w pojemniku przy wejściu do salonu.Świerk kanadyjski Echiniformis zasługuje na dominującą pozycję w każdej kolekcji drzew iglastych. Ze względu na bezpretensjonalność i wielkość karła nadaje się do uprawy nawet dla początkujących ogrodników. Zapewniając podstawową opiekę, możesz uzyskać atrakcyjną roślinę ozdobną z wiecznie zielonymi igłami.