Wśród różnorodnych grzybów pieczarki zawsze miały status „ulubionych” dla większości ludzi. Łatwo je znaleźć na wolności i można je uprawiać w domu, a smak jest zawsze na wierzchu. To, czy stwierdzenia odnoszą się do odmian polowych, czy też nie powinny być używane jako żywność, zostanie omówione później.
Opis wyglądu
Wybór pieczarek polnych (Agaricus arvensis) w osobnej grupie pochodzi z 1762 roku, a nawet wtedy powstał szczegółowy opis tego rodzaju grzybów:
- Kapelusz Biała, kremowa, szara lub jasna ochra (głównie w starych grzybach), o średnicy 7–22 cm, przypomina kształt jajka lub dzwonu, ale ostatecznie staje się prawie płaska, z zauważalną bulwą w środkowej części. U młodych roślin krawędzie nasadki są skierowane do wewnątrz, podczas gdy starsze osobniki mają nieznacznie falowanie. Podczas suchej pogody powierzchnia czapek jest bardzo popękana, co sprawia, że wydaje się niechlujna i podarta. Kapelusz jest prawie zawsze gładki w dotyku, aw rzadkich przypadkach zauważalne są małe łuszczące się narośla.
- Noga Cylindryczny, długi (do 12 cm wysokości) i łatwy do odłączenia od nasadki. Jego kolor zwykle odpowiada kolorowi górnej części grzyba, ale po naciśnięciu staje się żółtawy. Dolna część nogi jest zwykle szersza i zwęża się w górę. Noga starych grzybów w środku jest pusta, chociaż w młodym wieku była solidna.
- Zapisy wnętrze czapki może być biało-szare lub brązowawe z musztardowym lub fioletowym odcieniem. Stare grzyby są zawsze ciemnobrązowe, a nawet czarne, z żółtawym miąższem w środku.
- Część miękka młode pieczarki polowe - jasnożółte, bardzo gęste i zaczną żółknąć, gdy tylko pokroisz grzyba.
Inne nazwy
Czasami ten grzyb nazywa się zwykłym lub chodnikiem, ponieważ w miastach i miasteczkach rośnie w pobliżu jezdni, często w pobliżu krawężników. Jeśli przypomnimy sobie zdolność grzybów do gromadzenia toksycznych substancji ze środowiska, wówczas takich przypadków najlepiej nie jeść.
Czy wiesz Różnorodność pieczarek w języku angielskim brzmi jak „koński grzyb” i zyskała tak niezwykłą nazwę ze względu na bliski wzrost w stajniach na bogatych glebach obornikowych.
Dystrybucja
Wspólne pieczarki można znaleźć w prawie wszystkich regionach Rosji, a także w Europie i na Kaukazie, w umiarkowanych warunkach klimatycznych. Grzyby najlepiej rosną na glebach nawożonych ekologicznie, wybierając otwarte obszary lasu lub pola bez wysokich drzew. Czasami znajdują się na obszarach górskich, zaroślach pokrzyw, rozmieszczonych pojedynczo lub w grupach, tworząc łuki.
Oznacza to, że jeśli chcesz zebrać dużą liczbę pieczarek, warto zwrócić większą uwagę na tereny wzdłuż leśnych dróg, parków miejskich i obszarów leśnych, które pozostały po ścinaniu drzew. Pieczarki można znaleźć bezpośrednio w drzewach, ale tylko w przypadku świerków.
Zasady sezonu i odbioru
W strefie klimatu umiarkowanego zbieranie rozpatrywanych grzybów można rozpocząć od końca maja, kontynuując ich wyszukiwanie do października lub nawet listopada. Dojrzałość pieczarki można określić optymalnie do zbioru za pomocą filmu łączącego nogę i czapkę: lepiej zbierać, gdy jest już dobrze rozciągnięta, ale nie miała jeszcze czasu na pęknięcie (średnica kopuły wynosi 4–10 cm). Takie przypadki będą tak mięsiste i smaczne, jak to możliwe, czego potrzebuje zbieracz grzybów.
Oczywiście lepiej nie brać uszkodzonych i nieprzyjemnie pachnących grzybów, a zdrowe i równomiernie zabarwione grzyby można ostrożnie wykręcić z ziemi. W przeciwieństwie do większości innych grzybów leśnych, pieczarki polowe nie muszą być cięte, ze względu na cechy strukturalne grzybni rośliny. Pozostałe otwory po nich należy przykryć podłożem, uprzednio usuwając wszystkie pozostałości poprzedniej uprawy lub pozostałe nieodpowiednie okazy.
Czy wiesz Domowa uprawa pieczarek w Europie zaczęła być zaangażowana w XVII wieku. Następnie uznano go za przysmak i uprawiano w podziemnych pokojach, które należały głównie do monarchów. W Rosji praktyka ta stała się aktualna dopiero w XVIII wieku.
Grzyby polne: jadalne lub nie
Pieczarka zwyczajna (znana również jako grzyb polowy) jest zasłużenie uważana za pyszną odmianę (trzecia kategoria pod względem smaku), a to oznacza, że można go jeść, nawet na surowo. Jednak częściej stosuje się go do celów kulinarnych po dziesięciu minutach gotowania lub natychmiast solono lub marynowano.
Okazy pobrane wzdłuż dróg lub na obszarach stref przemysłowych, gdzie aktywnie gromadzą kadm, miedź i inne metale ciężkie, które są niebezpieczne dla ludzkiego ciała, tradycyjnie uważa się za niebezpieczne dla zdrowia.
Powiązane typy i metody różnic
Pomimo dość dokładnego opisu pieczarki, niedoświadczeni zbieracze grzybów mogą nadal mylić ją z innymi odmianami, które nie zawsze są jadalne. Aby nie popełnić błędu w wyborze, warto wiedzieć o głównych pokrewnych gatunkach opisanych grzybów i ich głównych cechach wyróżniających.
Jadalne
Jeśli nie weźmiesz pod uwagę dużego rozmiaru pieczarki polnej, łatwo jest ją pomylić z takimi odmianami, jak Agaricus silvicola, Agaricus campestris, Agaricus osecanus, chociaż Agaricus abruptibulbus, znany również jako pieczarka zakrzywiona, jest do niej bardziej podobny. W tym drugim przypadku można podejrzewać „substytucję” na podstawie miejsca jego wzrostu: odmiany polne nie będą rosły w gęstych lasach, nawet iglastych.
Trujący
Znacznie bardziej niebezpieczne jest zewnętrzne podobieństwo jadalnego „polowego” z tak znanymi jadowitymi krewnymi, jak blady perkoz i żółtoskóry pieczarka. Pierwszy wyróżnia się białymi płytkami hymenoforowymi, bulwiastymi wzdęciami w dolnej części nogi (otoczonymi Volvo) i brakiem charakterystycznego zapachu anyżu, a drugi jest znacznie mniejszy niż jadalny i często znajduje się na nasadzeniach akacji (głównie od lipca do października).
Dodatkową różnicą żółtoskórych pieczarek będzie także nieprzyjemny zapach kwasu karbolowego w aptece i szybkie zażółcenie tkanek podczas obierania.
Ważne! Przy pierwszych objawach zatrucia (zwykle wyrażanych w bólu brzucha, nudnościach i wymiotach) warto opłukać żołądek słabym roztworem nadmanganianu potasu, wziąć jakikolwiek dostępny enterosorbent i wypić jak najwięcej płynu. Jeśli twoje zdrowie nie poprawi się, koniecznie skonsultuj się z lekarzem.
Przydatne właściwości
Wiele odmian pieczarek (w tym polowych) ma wiele pozytywnych właściwości opartych na ich bogatym składzie chemicznym.
- Dla osoby następujące efekty na ciele będą szczególnie cenne:
- stymulacja apetytu;
- poprawa procesów trawiennych i metabolicznych;
- aktywne usuwanie szkodliwego cholesterolu z organizmu;
- zapobieganie zakrzepicy i zawałowi serca;
- zapobieganie miażdżycy (szczególnie u osób starszych);
- poprawa stanu skóry, w szczególności poprzez spowolnienie procesu starzenia;
- zapobieganie i eliminacja problemów sercowo-naczyniowych;
- działanie bakteriobójcze i przeciwwirusowe;
- ulga w procesach zapalnych;
- działanie rozszerzające oskrzela i wykrztuśne;
- poprawa zdolności poznawczych i pamięci.
Ponadto, przy regularnym stosowaniu wysokiej jakości pieczarek, możesz pozbyć się organizmu z toksyn i radionuklidów, ponieważ substancje czynne kompozycji grzybowej przyczyniają się do ich maksymalnego całkowitego usunięcia z organizmu.
Rośnie w domu
Pieczarki polowe są całkiem możliwe do uprawy w domu, zbierając 5-8 plonów rocznie. Aby osiągnąć najbardziej pozytywne wyniki z takich działań, warto zapewnić roślinom najbardziej odpowiednie warunki do produktywnego wzrostu, biorąc pod uwagę wskaźniki wilgotności i temperatury w pomieszczeniu.
Główne wymagania obejmują:
- poziom wilgotności w granicach 90%;
- temperatura powietrza około + 20 ° C w czasie kiełkowania grzybni i nie więcej niż + 15 ° C podczas całej dalszej uprawy;
- regularne zwilżanie podłoża, najlepiej przez kroplówkę;
- okresowe stosowanie nawozów mineralnych specjalnie zaprojektowanych dla grzybów.
Ponadto pomieszczenie do uprawy powinno być oddzielone od pomieszczeń mieszkalnych, aby zarodniki uwolnione podczas procesu wzrostu nie wywoływały reakcji alergicznej w gospodarstwach domowych, zwłaszcza, że wysoka wilgotność jest bardzo niewygodna dla ludzi.
Ważne! Taka aktywność jest szczególnie niepożądana dla alergików i osób cierpiących na ataki astmy, ponieważ powyższe stany często powodują zaostrzenie ich stanu.
Istnieje kilka sposobów uprawy grzybów polowych w domu:
- W torbie Przed wypełnieniem zwykłej torby gleba na grzyby jest sterylizowana i nawożona kompostem, po czym warstwa grzybni jest układana na samej górze i pokryta odżywczym podłożem. Uprawiane grzyby pojawią się na powierzchni worków, co znacznie upraszcza zadanie ich zbierania. Wypełnione torby są umieszczane zarówno na podłodze, jak i na metalowych stojakach, co zależy od dostępności wolnej przestrzeni w domu lub mieszkaniu.
- W pojemniku Metodę tę często stosuje się w krajach zachodnich, gdzie drewniane pojemniki, wstępnie obrobione z pleśni, stosuje się jako bloki dla grzybów. Napełnianie substratu odżywczego i umieszczanie grzybni odbywa się w taki sam sposób, jak w pierwszym przypadku, z wyjątkiem serwisowania dużej liczby pojemników potrzebnych jest sprzęt do regularnej dezynfekcji, który, biorąc pod uwagę objętość wszystkich produktów, może nie być bardzo wygodny do użytku domowego.
- W brykietach. Podstawą wzrostu pieczarek jest ściśnięta mieszanka gotowego kompostu, torfu i gleby o grubości około 4 cm, w tym przypadku obecność torfu jest niezbędna, ponieważ pomaga utrzymać stałą wilgotność podłoża i zapobiega wielu chorobom roślin. Brykiet z pieczarkami można umieścić zarówno na specjalnie zaprojektowanych stojakach, jak i bezpośrednio na podłodze, w osobnych miejscach. Po kilku falach aktywnego owocowania należy wyrzucić stary kompost, zastępując go nowym brykietem.
- Na trocinach. W tym przypadku trociny drzew o wielkości frakcji nie większej niż 4 cm są uważane za idealne podłoże, do którego dodaje się alabaster, gips i wapno oraz gnijący obornik krowy w celu zwiększenia odżywiania. Gotowe podłoże można układać zarówno w workach, jak i w oddzielnych pudełkach na półkach, umieszczając grzybnię na powierzchni.
Niezależnie od tego, w jaki sposób zdecydujesz się uprawiać grzyby polne w domu, postępując zgodnie z powyższymi zaleceniami, możesz zapewnić sobie grzyby na każdą porę roku, zachowując pewność co do jakości uzyskanego produktu. Ponadto nie musisz się martwić, jak powinien wyglądać jadalny grzyb, ponieważ możliwość pomylenia go z niebezpiecznym kongenerem zostanie wykluczona.