Nicień jest jednym z najniebezpieczniejszych szkodników w ziemi. Występuje zarówno na polach produkcyjnych, jak i na małych obszarach prywatnych.
Nicień może zamieszkiwać i rozmnażać się na dużej liczbie roślin, w szczególności na wszystkich rodzajach buraków, rzodkiewki, kapusty, musztardy, szpinaku, rzepaku, rutabaga i rzepy. Jednocześnie istnieją rośliny, które nie są odpowiednie do życia organizmu pasożytniczego. Do takich upraw należą: szparagi, sałata, pomidory, tytoń, melon, ogórki, arbuzy, podbródek, mak, konopie, marchew, ziemniaki, fasola, kasza gryczana, słonecznik, groszek, fasola, wyka, koniczyna, cykoria, sainfoin, len, cebula , owies, proso, jęczmień, pszenica, żyto, kukurydza, lucerna, łubin.
Wiele gatunków chwastów preferuje rozwój i rozmnażanie nicienia. Około 235 gatunków z 28 roślin jest nosicielami pasożyta i potencjalnym źródłem gromadzenia się jego torbieli w glebie.![](http://img.tomahnousfarm.org/img/ferm-2020/15027/image_3VJS5BrR3Eo.jpg)
Nicienie są szeroko rozpowszechnione w regionach Ukrainy, gdzie uprawy buraków zajmują największe obszary: w Winnicy, Sumach i Czerkasach.
Walka z tym pasożytem jest bardzo trudna, ponieważ ma stadium torbieli, które jest niezawodnym schronieniem przed niekorzystnymi czynnikami środowiskowymi. Najbardziej skuteczne są środki agrotechniczne mające na celu poprawę gleby. Trzy lata przed siewem buraków zainfekowane pola można usunąć z nicienia przez uprawę roślin odpornych na pasożyty. Metody kontroli chemicznej stosuje się tylko wtedy, gdy uszkodzenie gleby wynosi 700 larw na 100 cm2.![](http://img.tomahnousfarm.org/img/ferm-2020/15027/image_dzYnN233SeOKB0Tcs.jpg)