Aby zdobyć 100 g miodu, pszczoła poszukująca surowców musi przelecieć 46 tys. Km - odległość ta odpowiada długości równika. Ze względu na pracochłonność procesu zbierania miodu, wielu pszczelarzy specjalnie sieje długie kwitnące byliny z dużą ilością nektaru i pyłku w pobliżu uli, uruchamiając w ten sposób ciągły przenośnik kwiatów od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Dowiedz się, które pszczoły pszczele polecają pszczołom w strefie klimatu umiarkowanego, kiedy je siać i jak je zamieniać - dowiesz się więcej z tego artykułu.

Cechy roślin miodu

Jeśli początkowo baza pokarmowa pszczół składała się z kwitnących drzew, krzewów i źdźbeł łąkowych, to współczesni pszczelarze rozszerzyli łapówki o specjalnie zasiane rośliny, które czasami zwiększają wydajność zbioru miodu.

Czy wiesz Przeciętna rodzina pszczół może zebrać do 10 kg miodu dziennie. Aby to zrobić, musi odwiedzić około 80 milionów kwiatów.

Botanicy izolują drzewa, krzewy i trawy w odrębną grupę okrytozalążkowych, których kwiaty charakteryzują się unikalnymi gruczołami wytwarzającymi słodki płyn. Są to nektarniki, które mogą składać się ze spłaszczonych kropek, silnie podwyższonych guzków lub wcięć u podstawy pąków.

Obfite łapówki są możliwe z dzikiej trawy łąkowej i leśnej, a także ze specjalnie uprawianych, rolniczych, owocowych, ogrodowych i ozdobnych upraw. Wśród nich najbardziej obiecujący pszczelarze uważają: koniczynę, słonecznik, grykę, akację, klon, lipę, koniczynę, fatseliya.

Specyfika tych roślin polega na intensywnej produkcji nektaru w okresie kwitnienia, w oparciu o procesy ewolucyjne mające na celu zapylenie krzyżowe kwiatów za pomocą owadów.

Okres pączkowania i tworzenia liścienia, a także ilość uwalnianego cukru, zależy od cech biologicznych każdego rodzaju roślinności, czynników klimatycznych i geograficznych. Pora dnia wpływa na niestabilny wskaźnik produkowanego nektaru i pyłku. W niektórych bylinach więcej pojawia się rano (na przykład oregano, wyka), w innych - po południu (facelia, plaster miodu), a inne - wieczorem (medunica).

W słoneczną pogodę pszczoły zbierają nektar, przetwarzając go na miód i chleb pszczeli. Jeśli łapówkę otrzymano z wiśni, topoli, brzozy lub innych roślin wytwarzających substancje żywiczne, produktem końcowym owadów będzie propolis i ouza.

Charakterystyczne jest, że większość roślin miodu ma właściwości lecznicze, ale ilość nektaru wydzielanego przez jeden kwiat jest inna. Na przykład w lipie wskaźnik ten wynosi 0,14–7,55 mg, w koniczynie - 0,19 mg, a w tropikalnych storczykach - 30 g. Ponadto nie wszystkie rośliny charakteryzują się pyłem.

Czy wiesz Każdego dnia w poszukiwaniu pożywienia pszczoły badają powierzchnię około 12 hektarów.

Klasyfikacja roślin miodu

Pszczoły mogą w równym stopniu otrzymać dobrą łapówkę z traw, a także z krzaków lub drzew.

W zależności od czasu pojawienia się szypułek wszystkie rośliny z obfitym tworzeniem się nektaru są podzielone na kilka rodzajów:

• wczesna wiosna (wierzba);
• wiosna (większość upraw owocowych);
• lato (słonecznik);
• jesień (mięta pieprzowa).

Głównym zadaniem pszczelarza jest umiejętny dobór roślin miodu, który zapewni miód oznaki wysokiej jakości i cennych składników, a także pozwoli pszczołom stale zbierać nektar do jego produkcji w ciepłym sezonie.

Na podstawie cech roślin kwiatowych można wyróżnić między nimi:

• nectaronoses - Są to bardzo rzadkie rośliny, które mają wyjątkowo kwitnące nektary (wyka);
• nośniki pyłu - charakteryzuje się nieokreślonym, ale obfitym kwitnieniem bez jasnych płatków (brzoza, wiąz, winogrona, leszczyna);
• pył nektarowy (akacja, kasza gryczana).

Drzewa i krzewy

Nazwy roślin miodu pospolitych w strefie umiarkowanej można znaleźć w poniższych tabelach.

Drzewa owocowe:

Inne rodzaje drzew:

Krzewy:

Trawa i kwiaty

Aby zwiększyć wydajność zbioru miodu, doświadczeni pszczelarze sieją jedno- i wieloletnie rośliny nektarowe w pasiece. Może to być pole lub pasza dla rolnictwa, olejków eterycznych, ziół leczniczych lub kwiatów ozdobnych. Najważniejsze, że są karłowaci.

Ważne! Miodu, który został skrystalizowany, surowo zabrania się topić w temperaturze powyżej + 50 ° C Wynika to z toksycznych substancji powstających w produkcie, które są bardzo szkodliwe dla zdrowia ludzkiego.

Poza miejscem, w którym znajdują się ule, można planować uprawy wysokich roślin. Podczas ich uprawy ważne jest, aby wziąć pod uwagę nie tylko okres kwitnienia, ale także możliwość dostosowania się do warunków klimatycznych w danym regionie. W końcu nie wszystkie nośniki miodu są w stanie dostosować się do ostrych różnic ciepła i wilgotności charakterystycznych dla środkowego pasma. Suche lata, ostre zimy, wczesna lub późna wiosna, zmienna cyrkulacja atmosferyczna i częste cyklony są dobrze tolerowane przez rośliny poniżej.

Pikantne Zioła:

Trawy paszowe:

Inne rodzaje ziół:

Wymienione zioła są idealne na duże i małe pola. Dobrze rozwijają się w strefach stepowych i leśno-stepowych, masywach górskich i podgórskich północnych, środkowych i południowo-zachodnich stref Federacji Rosyjskiej oraz na przedmieściach.

Według ekspertów najbardziej produktywnym pod względem pszczelarstwa regionem Federacji Rosyjskiej jest Baszkiria. Fakt ten wynika z wyjątkowości roślin miodu, których miejscowi botanicy mają ponad 350 nazw. Tutejsza przyroda jest tak bogata i różnorodna, że ​​czasem nie można nawet pomyśleć, że w tej samej miejscowości uzyskano 2 różne odmiany. Dlatego eksperci rozróżniają miód łąkowy, górski Baszkir, a także klasyfikują go według roślin miodnych (melilot, akacja, lipa itp.).

Czy wiesz Najdroższy miód jest produkowany w Izraelu. Lokalni pszczelarze sprzedają kilogramy produktów pszczelich za 17–20 USD.

W trudnych warunkach Syberii chwasty są głównym źródłem nektaru i pyłków.

W szczególności mówimy o:

• Hemlock nakrapiany - rośnie wszędzie, charakteryzuje się wysoką zawartością nektaru i pyłu, jest dobrze odwiedzany przez pszczoły;
• bagno artefaktów - preferuje podmokłe łąki, leśne polany i krzewy; wydajność miodu odpowiada 300 kg / ha;
• Syryjski - nawet niewielka ilość tej trawy w uprawach rolnych prowadzi do znacznych strat w plonach. Pszczoły dobrze odwiedzają tę roślinę i zbierają z niej do 250 kg nektaru (na hektar całej powierzchni);
• osty siać pole - znaleziony wszędzie, daje dużo pyłku i nektaru, zbiór miodu wynosi 380 kg / ha;
• łąka chabrowa - reprezentuje grupę roślin nektarowych, jest dobrze odwiedzana przez pszczoły, jego wydajność miodu w odniesieniu do ciągłych masywów wynosi ponad 110 kg / ha;
• ostry mleczny - ten chwast jest dobrą rośliną miodną i jednocześnie agresorem, ponieważ wypiera wszystkie rosnące w pobliżu rośliny. Wydajność miodu wynosi 250 kg / ha.

Rodzaje najlepszych roślin miodu

Aby właściwie sporządzić kalendarz kwitnienia roślin nektaru z pyłku dla określonego obszaru, powinieneś zapoznać się z najlepszymi roślinami miodowymi w kraju.

Melilot biały i żółty

Oba rodzaje koniczyny to dwuletnie wysokie rośliny o liściach skąpych i gęsto rozgałęzionych łodygach, na końcu których tworzą się szczotki kwiatowe. W białej odmianie ich długość jest znacznie krótsza w porównaniu do żółtej.

Ważne! Miód może powodować reakcje alergiczne, dlatego jest kategorycznie przeciwwskazany dla alergików.

Kwitną co roku przez całe lato, czasami zwiększając liczbę pąków w drugim sezonie wegetacyjnym. Następnie nasiona dojrzewają. Z każdego hektara ciągłego siewu można zebrać do 12 centów materiału do sadzenia (lepiej to zrobić we wrześniu). Zasiewa się go na paszę i do celów łagodnych.

Słodka koniczyna jest szeroko rozpowszechniona w pasie środkowo-rosyjskim, rzadziej w regionach zachodniej Syberii. Ten dziki chwast można zobaczyć na łąkach, poboczach, stromych wybrzeżach, skalistych zboczach, a nawet w pobliżu mieszkań miejscowej ludności.

Roślina jest nektarnikowa i w ogóle nie emituje pyłków. Pszczoły mogą zbierać około 0,5 miligrama surowca z każdego kwiatu, ale ze względu na to, że łodygi są gęsto pokryte pąkami (średnio ich liczba sięga 10 tysięcy), właściwości miodowe trawy są bardzo wysokie.

Według ekspertów wydajność nektaru słodkiej koniczyny jest różna i zależy od warunków geograficznych i klimatycznych danego regionu. Na przykład w regionie Woroneż osiąga 170 kg / ha, aw Nowosybirsku - 270 kg / ha.

Najwyższą frekwencję pszczół miodnych przez owady odnotowano w temperaturze + 25 ° C i wilgotności powietrza 60% (głównie od 13 do 17 godzin).Biało-żółte rodzaje słodkiej koniczyny tolerują suszę, ale w warunkach nadmiernego ciepła, gdy termometr wzrośnie powyżej + 30 ° C, roślina rośnie słabo i charakteryzuje się gorszymi cechami miododajnymi.

Czy wiesz W starożytnym Rzymie miód był uważany za walutę. Przysmak może zapłacić za towar i zapłacić grzywny.

Hizop

Roślina wieloletnia charakteryzuje się gęsto rosnącymi pionowymi pędami o wysokości do 1 m - rozwijają się w postaci krzaka ze zdrewniałą częścią korzenia. Wydłużone liście są przeciwne, mają bogaty ciemnozielony kolor, gładkie krawędzie i spiczastą końcówkę.

Preferowane dla hyzopów są gliniaste słoneczne obszary. Jest to bezpretensjonalna trawa, która toleruje suszę i ostre zimy, w sprzyjających warunkach może rozwijać się przez 10 lat. Ale nadmierne opady deszczu mogą zniszczyć roślinę.

Kwitnienie hizopu rozpoczyna się w drugiej połowie lata i trwa do początku jesieni.Pąki o strukturze wargowej są w kolorach niebieskim, fioletowym, fioletowym, szkarłatnym, białym i niebieskim. Tworzą one kolczaste kwiatostany, które otwierają się stopniowo.

Dla pszczelarstwa hyzop jest cenny jako źródło nektaru i pyłków, które owady zbierają głównie rano. Z każdego hektara powierzchni zasiewu możliwe są łapówki w zakresie 120–150 kg. Charakterystyczne jest to, że każdego roku wzrasta produkcja miodu w zakładzie.

Czy wiesz Słowo „miód” pochodzenia żydowskiego i dosłownie oznacza „ten, który jest obdarzony zaklęciem”.

Koniczyna

Kultura reprezentuje rodzinę fasoli, jest roczna i wieczna. Rozpoznawalny po krzaczastym kształcie, podzielonym przez trzy lub pięć klapowane liście, ćmy kwiaty różowe, białe lub czerwone, fioletowe.

Trawa ta jest jednym z najważniejszych pasz w rolnictwie, a także wiodącą rośliną miodową. W dużych ilościach uwalnia pyłek i nektar.

Masowe kwitnienie koniczyny rozpoczyna się w czerwcu i trwa przez miesiąc. Intensywne zbieranie miodu sprzyja temperatura w zakresie + 24 ... + 28 ° С, a także wilgotność na poziomie 60%. W takich warunkach pszczoły mogą zbierać około 140-200 kg surowca z każdego hektara pola koniczyny.

Cechą tej kultury jest to, że każdy krzak tworzy od 50 do 90 jasnych, pięknych kwiatów, które przyciągają z okolic owadów zapylających.

Lofant

Ta roślina w medycynie ludowej znana jest z wielu właściwości leczniczych, ale w Federacji Rosyjskiej nie jest zarejestrowana jako lecznicza.

Roślina wieloletnia rozwija się do wysokości 2 mi wyróżnia się długimi brązowawo-niebieskawymi liśćmi, osiągającymi długość 10 cm, grubymi gałęziami, krzaczastą formą, długim kwitnieniem.

Pierwsze fioletowe i białe pąki na łodygach otwierają się wraz z nadejściem lata i więdną po około 3 miesiącach. Na ich miejscu dojrzewają małe ziarna ciemnego koloru.

Wydajność nektaru rośliny jest bardzo wysoka, ze względu na jej zdolność do wydzielania słodkiej ciekłej substancji przez cały dzień, niezależnie od warunków pogodowych. Przekupstwo pszczoły z pola Lofant wynosi 550 kg / ha.

Taki miód charakteryzuje się wysokiej jakości objawami i ma ogólne właściwości wzmacniające, immunostymulujące. Trawa jest specjalnie wysiewana na żyznych glebach lekkich.

Kulisty pysk

Jest to wieloletni krzew o wysokości do 2 mz pojedynczymi owłosionymi łodygami, długimi listkami pierzastych liści, kulistymi kwiatostanami, składającymi się z rurkowych pąków.

Kufa kwitnie wczesnym latem z białymi lub niebieskimi kwiatami, a jej owocowanie zaczyna się bliżej połowy lata. Następnie z szypułek dojrzałe niełupki w kształcie miseczki.

Trawa jest powszechna w Federacji Rosyjskiej, na Ukrainie, w Azji Środkowej i na Kaukazie. Częściej można go zobaczyć w strefach łąkowych i stepowych. W wielu krajach jest uprawiany jako surowiec leczniczy i wyjątkowa roślina miododajna.

Ważne! Kupując miód, rozważ to częściej fałszywe lekkie odmiany.

Kulisty pysk intensywnie wydziela nektar, często wypełniając je wszystkimi kwiatostanami, a także daje białawe pyłki. Aktywną obecność rośliny przez pszczoły obserwuje się przy słonecznej, ciepłej pogodzie. W takich warunkach możliwa jest łapówka w wysokości 1050 kg / ha. Otrzymany miód charakteryzuje się właściwościami leczniczymi, a także słabym aromatem, doskonałym smakiem, przezroczystością i bezbarwnością.

Facelia

Mówimy o jednorocznych z pionowymi pędami o wysokości do jednego metra, z grubymi bocznymi gałęziami, liśćmi pierzastych i liliowo-niebieskimi miniaturowymi kwiatami w kształcie dzwonu. Kwiatostany składają się z około 5-10 pąków.

W pielęgnacji trawa jest bezpretensjonalna, dobrze dostosowuje się do wszelkich podłoży, nie jest wrażliwa na choroby i szkodniki.

Kwitnienie Facelii rozpoczyna się półtora miesiąca po siewie i trwa około 45-50 dni.

W celu lepszego zbierania miodu doświadczeni pszczelarze sieją roślinę w kilku etapach, co w jednym sezonie pozwala owadom zapewnić do 4 okresów kwitnienia.

Kwiatostany tej kultury charakteryzują się wysoką produkcją miodu: każdy kwiat w ciągu dnia uwalnia do 5 mg nektaru. W rezultacie pszczoły z hektara pola Phacelium mogą zebrać około 650 kg surowców.

Ponieważ kwitnienie facelii trwa przez cały dzień, eksperci uważają ją za lidera wśród trawiastych roślin miodu.

Lipa

Jest to luksusowe, wolno rosnące drzewo o wysokości do 30 m, z ciemną korą, gęstymi gałęziami, liśćmi w kształcie serca i pachnącymi kwiatostanami.

Kultura intensywnie rozwija koronę do 80 lat, a czas jej rozwoju nie przekracza 120 lat. Kwitnienie rozpoczyna się w drugiej połowie czerwca i trwa 2 tygodnie (w regionach północnych kwiaty lipy pojawiają się w ostatniej dekadzie lipca).

Botanicy rozróżniają różne rodzaje lip, które różnią się wielkością liści i cechami szypułek. Na terytorium Federacji Rosyjskiej częściej występują małe i duże liście, amur i mandżurskie odmiany.

Cechą rośliny jest zwiększone zapotrzebowanie na gleby i warunki uprawy. Drzewa te najlepiej rozwijają się na obszarach leśnych na glebie bielicowej, gliniastej, piaszczystej lub piaszczystej. Nie tolerują również suszy i nadmiernej wilgoci.

Według ekspertów lipa należy do liderów upraw nektarowych, ale nie wytwarza pyłków. Z każdego hektara lasu lipowego pszczoły mogą zbierać około 1200 kg surowców przed zachodem słońca. Oznacza to, że jedno drzewo daje łapówkę w wysokości 10 kg. Przy dużej liczbie drzewostanów rodzina pszczół zbiera do 60 kg miodu.

Jak najlepiej siać rośliny miodu?

Ci, którzy hodują pszczoły od ponad roku, wiedzą, która z wymienionych wyżej roślin miodu charakteryzuje się najlepszą wydajnością w danym regionie. Aby nie pomylić się z początkującymi, musisz stworzyć specjalny kalendarz, planując go tak, aby rośliny kwitły nieprzerwanie.

Aby zapewnić pasiekom stabilną podaż nektaru, wymagane są duże obszary. W związku z tym drobni właściciele ziemni sadzą pasiekę z drzewami i krzewami nektaru, co pomaga utrzymać nastrój pracy w ulach przez cały sezon.

Ważne jest stworzenie łagodnego środowiska wokół uli z głównych źródeł nektaru: koniczyny, lipy, sinicy, facelii. Wskazane jest, aby uprawy te znajdowały się w promieniu nie większym niż 1,5 km.

Doświadczeni właściciele zalecają siew dwuletnich pod osłoną jednorocznych ziół: na przykład słodkiej koniczyny pod lucerną, siniaka pod fatseliya.

Zaleca się uprawę miodu z późniejszą wegetacją w celu zebrania materiału siewnego. Aby przedłużyć okres pączkowania, musisz kosić niektóre rośliny trawne do połowy czerwca.

Między ulami mile widziane są chwasty nektarowe i rośliny ozdobne - miodunka, macica, mniszek lekarski, słodkie owoce, mięta, melisa.

Czy warto siać specjalne rośliny na swojej stronie, czy też łatwiej jest przenieść ule na pola i trawniki, decydujesz. Najważniejsze jest to, że kolonie pszczół powinny mieć dostęp do nektaru i pyłku przez cały sezon.