Pomimo tego, że rasa Trakenen należy do najstarszych ras koni, jej popularność pozostaje do dziś. Aby zrozumieć powody popytu na tracen, rozważymy szczegółowe informacje na ich temat, a także poznasz funkcje utrzymania domu.

Pochodzenie rasy

Wiadomo, że pierwsi przedstawiciele rasy koni Trakenen pojawili się na terytorium Prus w XIII wieku w wyniku starań lokalnych hodowców koni, których głównym celem było stworzenie silnych, silnych i odpornych koni do udziału w działaniach wojennych. Przez długi czas selekcja nie dawała pozytywnych rezultatów, a koniom o pożądanych cechach udało się wyhodować dopiero w 1732 r.Rasa ma swoją nazwę od miasta Trakenen, gdzie przeprowadzono selekcję. Do selekcji wybrano najlepsze lokalne konie leśne, belgijskie, arabskie, anglo-szkockie, hiszpańskie i perskie.

Funkcja

Każda rasa ma swoje odrębne cechy, które są reprezentowane przez wygląd, charakter, a także wskaźniki produktywności, pozwalające odróżnić konie jednej rasy od wszystkich innych.

Cechy zewnętrzne

Szczegóły wyglądu wierzchowca są przedstawione w formie tabeli:

Temperament

Ponieważ troki były hodowane jako konie wojskowe, mają charakter zdecydowany, wytrwały i dość porywczy. Ale jednocześnie konie są dość łagodne, cierpliwe i łatwo dostosowują się do zmiennych warunków pogodowych.

Czy wiesz Aby w pełni przywrócić siłę, koń pogrąża się w głębokim śnie tylko na 4 godziny (w nocy), ale w ciągu dnia, w wolnym czasie od pracy, może wpaść w stan półpania (stojący z zamkniętymi oczami) od 2 minut do pół godziny, słysząc wszystko chodzić dookoła.

Pomimo gorącego temperamentu występującego u koni w stosunku do innych zwierząt, które czasem konie mogą przyjmować za wrogów, ludzie łatwo wpływają na konia, są dobrze przystosowani do częstego treningu, a zatem prawie zawsze osiągają pozytywny wynik w sporcie.

Cechy produkcyjne

Doskonałe właściwości fizyczne i dość elastyczny charakter pozwalają skutecznie wykorzystać tę rasę w sporcie jeździeckim. Jeźdźcy są również zaangażowani w prace rolnicze i jazdę konną.

Średnia długość życia koni tej rasy wynosi 30 lat, okres dojrzewania wynosi 2 lata, ale zaleca się rozmnażanie, gdy koń osiągnie 4 lata.Samice charakteryzują się wysoką produkcją mleka, podobnie jak przedstawiciele rasy sportowej. Jedna kobieta miesięcznie jest w stanie wyprodukować około 240 litrów mleka dziennie - 7-8 litrów.

Zalety i wady

• Główne zalety rasy charakteryzują się:
• • uniwersalność;
  • wysoka zdolność do pracy;
  • lekkie i płynne ruchy, umożliwiające stosowanie koni w hipoterapii;
  • dobra umiejętność skakania wysoko, dzięki czemu konie zajmują pierwsze miejsce w sporcie;
  • atrakcyjny i reprezentacyjny wygląd;
  • zrównoważony charakter;
  • zgodność ze szkoleniami.

• Negatywne cechy to:
• • nastrój i psucie dotyczące opieki;
  • trudność rozmnażania się w stadzie i średni wskaźnik przeżycia źrebiąt - z powodu słabej odporności;
  • predyspozycje zwierząt do przepuklin i chorób stawów.

Warunki zatrzymania

Rasa Trakenen jest dość wymagająca w zakresie warunków utrzymania, dlatego do normalnego wzrostu i rozwoju zwierząt konieczne jest zapewnienie im dobrego pokoju i zwrócenie szczególnej uwagi na opiekę.

Wymagania dotyczące pokoju

Konie trzymane są w specjalnie wyposażonym mieszkaniu - stajni. W takim przypadku każda osoba powinna znajdować się w małym straganie, które jest wyposażone w pojemniki na paszę i wodę. Zbiorniki mogą być wykonane z drewna, metalu, żeliwa lub tworzywa sztucznego (tylko podajniki), podczas gdy miski do picia lepiej wybrać ze stali nierdzewnej lub żeliwa.

Pomieszczenie, w którym trzymane są konie, musi mieć betonową podłogę o grubości co najmniej 20 cm. Beton jest pokryty gumowymi matami na wierzchu, o grubości około 5 cm. Nad gumową podłogą posyp obficie trocinami lub słomą.

Ważne! Główną zaletą mat gumowych jest niemożność przeniknięcia do stajni gryzoni, które rozprzestrzeniają infekcje.

Jeśli chodzi o reżim temperaturowy, warto zauważyć, że traki są odporne na zmiany temperatury i mogą przystosować się do ciepła lub zimna. Aby wykluczyć możliwość regularnego występowania osobników, nadal zaleca się stosowanie umiarkowanego reżimu temperaturowego, w lecie - 25 ° C, a zimą - w celu ocieplenia pomieszczenia, aby temperatura nie spadła poniżej 8 ° C.

Konie cierpią na brak światła, więc stajnia musi mieć wystarczająco dużo okien, aby było dobrze oświetlone w ciągu dnia. Wieczorem stajnia powinna być oświetlona sztucznymi źródłami światła w wystarczających ilościach; Wskazane jest zainstalowanie osobnej żarówki nad każdym stoiskiem.Konie trakenenskie nie tolerują przeciągów, dlatego zimą należy przewietrzyć pomieszczenie po wyprzedzeniu zwierząt w chronionym miejscu.

Wilgotność w stajni nie powinna przekraczać 70%. Warto zauważyć, że sam budynek dla koni ma wysoką wilgotność ze względu na dużą liczbę odchodów produktów odchodów zwierzęcych.

Aby nie przekraczać normalnych wskaźników wilgotności, zaleca się regularne czyszczenie obornika i zastępowanie ściółki suchym.

Karmienie

Racja żywieniowa koni wpływa bezpośrednio na stan ich zdrowia i wydajności, dlatego bardziej szczegółowo rozważamy, co jest konieczne do karmienia koni zimą i latem.

Zimą konie muszą jeść siano w dużych ilościach; najlepiej zbierać siano z ziół. Produkt wysokiej jakości powinien być:

• dobrze wysuszony;
• o przyjemnym zapachu wysuszonej trawy;
• bez śladów pleśni i gnicia.

Ważne! Konie z koniczyny nie mogą używać siana, co może powodować problemy ze stawami.

Alternatywą dla siana jest słoma owsiana lub jęczmienna, jednak siana nie można całkowicie wykluczyć z diety, tylko czasami można go zastąpić słomą. Konieczne jest również wprowadzenie zboża do diety konia: owies lub jęczmień. Rośliny okopowe i warzywa są używane jako soczysta karma dla zwierząt, marchewka, buraki pastewne, dynia, ziemniaki są odpowiednie do karmienia.

Przybliżona dzienna dieta dla konia o wadze 500 kg:

• siano - 16 kg;
• ziarno - 4 kg;
• zacier warzyw korzeniowych, warzyw i otrębów - 8 kg.

Karmienie koni odbywa się trzy razy dziennie:

1. Rano dają ziarno i jedną czwartą dziennej dawki siana.
2. Podczas lunchu podawane są rośliny okopowe i jedna czwarta dziennej dawki siana.
3. Wieczorem dają ziarno i połowę dziennej dawki siana.

Letnia dieta koni praktycznie nie różni się od zimy, z wyjątkiem tego, że siano zastępuje się świeżą trawą. Najlepszym zielonym jedzeniem latem dla konia jest trawa ze zbóż i roślin strączkowych.

Koń zjada tyle świeżej trawy, ile potrzebuje, dlatego podczas przeciągania warzywa muszą zawsze znajdować się w korycie. Jeśli koń pasie się na łące przez cały dzień, nie musisz kontrolować ilości trawionej trawy.

Aby konie nie cierpiały na brak witamin, konieczne jest dodanie do diety dodatków paszowych. Te dodatki obejmują otręby i kompleksy witaminowo-mineralne. Te ostatnie są wybierane na podstawie zaleceń lekarza weterynarii, w zależności od potrzeb konia. Obowiązkowym dodatkiem w diecie zwierzęcia są brykiety solne, które rekompensują brak minerałów w organizmie.

Czy wiesz Trakenen konie poddany najpoważniejszej selekcji. Tylko 3% ogierów będących wynikiem hodowli nadaje się pod względem parametrów do dalszego wykorzystania w sporcie jeździeckim.

Konie muszą mieć świeżą wodę wysokiej jakości. Zmienia się go codziennie, ostrożnie myjąc przed nim miskę do picia.

Głównym źrebakiem w pierwszych 2 miesiącach życia jest mleko klaczy. W wieku 1,5 miesiąca źrebięta zaczynają podawać skoncentrowaną paszę. Są to wysoce odżywcze mieszanki na bazie owsa (43%), otrębów (35%), makuchu (20%) i roślin strączkowych (2%). Zastąpienie wysoce pożywnej mieszanki może być specjalną mieszanką paszową. Stopniowo zwiększa się ilość koncentratów w diecie:

• po 2 miesiącach każde źrebię powinno zjeść 1 kg mieszanki;
• po 4 miesiącach - 2 kg;
• po 6 miesiącach - 4 kg.

Począwszy od drugiego miesiąca życia źrebięta zaczynają dodawać pasze objętościowe do diety, najpierw wprowadzając 0,5-1 kg siana. Od 3 miesiąca życia wprowadza się 1 kg marchwi.

Pielęgnacja i higiena

Boksy dla koni muszą być utrzymywane w czystości, dlatego stajnie są codziennie czyszczone, a ściółka wymieniana. Ponadto podajniki i miski do picia są regularnie czyszczone, są dokładnie myte z resztek jedzenia i suszone na słońcu. Co miesiąc przeprowadzają ogólne czyszczenie, traktując stajnie środkami antyseptycznymi od pasożytów.

Nie zapomnij o trosce o ciało zwierzęcia - musisz regularnie zapraszać weterynarza do kontroli koni, czyszczenia i podkuwania kopyt, piłowania zębów i terminowego szczepienia. Konieczne jest regularne kąpanie koni, dla których warto używać lekko ciepłej wody, a aby zachować połysk sierści, myje się ją specjalnymi szamponami.

Ważne! Nie możesz wylewać wody na głowę i uszy konia - bardzo go to denerwuje.

Codzienną poranną rutyną powinno być czesanie wełny specjalnym pędzlem. Konieczne jest rozczesanie sierści konia, zaczynając od tyłu, powoli przesuwając się w dół, a na koniec musisz przeczesać grzywę i ogon.

Podczas czesania włosów możesz wykryć rany na ciele zwierzęcia: uszkodzenie mechaniczne lub stan zapalny ukąszeń owadów, które są leczone środkami antyseptycznymi i innymi środkami na zalecenie lekarza weterynarii.Kursy szkolenia koni powinny odbywać się od najmłodszych lat, jedna osoba musi zawsze brać w tym udział na bieżąco. Zajęcia rozpoczynają się od przyzwyczajenia się do głosu właściciela, wykonywania podstawowych poleceń poprzez zmianę tonu komunikacji ze zwierzęciem.

Kiedy koń zaczyna wykonywać polecenia, z pewnością będzie zachęcany smakołykami - cukrem, bułką tartą, marchewką, które stanowią doskonałą motywację dla zwierzęcia.

Zapobieganie chorobom

Aby koń był mniej chory, należy podjąć pewne środki zapobiegawcze, które są przedstawione:

• regularne sprzątanie pomieszczeń i codzienna zmiana ściółki, aby uniknąć rozwoju szkodliwych mikroorganizmów;
• regularne odżywianie i przestrzeganie częstotliwości karmienia;
• comiesięczne badanie przeprowadzane przez lekarza weterynarii w celu wykrycia możliwych problemów zdrowotnych i wdrożenia leczenia na czas;
• dostarczanie osobom kompleksowych suplementów w postaci kompleksu witaminowo-mineralnego w celu zwiększenia odporności;
• higiena koni, ich regularna kąpiel, pielęgnacja kopyt, zębów i wełny;
• terminowe szczepienie na zalecenie lekarza weterynarii;
• stosowanie wysokiej jakości paszy, uprzednio sprawdzonej pod kątem obecności ciał obcych, zanieczyszczeń niebezpiecznych roślin, odchodów gryzoni, śladów gnicia, pleśni;
• zapewnienie relaksującej nocy i regularnych przerw w trakcie ciężkiej pracy;
• zgodność z niezbędnym mikroklimatem w pomieszczeniu, w którym żyją konie.

Perspektywy hodowli koni Trakenen

Obecnie koń Trakenen, jako jedyny koń wyścigowy bez domieszki obcej krwi, jest hodowany w Niemczech. W kraju tym jest około 2,5 tysiąca klaczy i 300 ogierów. Rasy hodowlane biorą udział w innych krajach, między innymi: Francji, Danii, USA, Polsce, Nowej Zelandii, Anglii, Chorwacji, Rosji.Można stwierdzić, że perspektywy rasy Trakenen są dość dobre, jej popyt wynika przede wszystkim z dobrych danych fizycznych, umożliwiających uniwersalne wykorzystanie koni.

Znani przedstawiciele

Słynne konie Trakenen stały się dzięki swoim osiągnięciom sportowym. Dziś w krajach europejskich i USA dominują w klasycznych sportach jeździeckich.

Najsłynniejszym przedstawicielem rasy Trakenene jest szary koń Abdullah, który grał w drużynie USA i wygrał olimpiadę w 1984 roku. Słynny był również rosyjski koń Pepel, który pomógł uhonorowanej mistrzu sportu Elenie Petushkova na Igrzyskach Olimpijskich i Mistrzostwach Świata w 1970 roku w ujeżdżeniu, aby zająć pierwsze miejsce.Tak więc rasa koni Trakenen jest dziś popularna, szczególnie w dużych gospodarstwach, ponieważ jest uniwersalna. Aby wyhodować zdrowe, pracujące zwierzę, należy mu zapewnić odpowiednią opiekę, dobre odżywianie i dobre warunki życia.