Obecnie istnieje ponad cztery tysiące odmian ziemniaków, które różnią się cechami smakowymi, terminami dojrzewania i rozmiarem bulw. Dla regionów północnych i środkowych średnio późna odmiana Lorch jest idealną opcją do uprawy, charakteryzującą się doskonałym smakiem owoców i wszechstronnością. Jak prawidłowo uprawiać roślinę okopową i kiedy zbierać - przeczytaj o tym później.

Charakterystyka i opis odmiany

Odmiana ziemniaka Lorch jest klasyfikowana jako gatunek stołowy o średnim okresie dojrzewania, którego zbiory są zbierane 110–120 dni po posadzeniu. Kultura jest uważana za jednego z najstarszych przedstawicieli selekcji rosyjskiej. Jego twórcą jest Alexander Lorch, moskiewski akademik, i nazwano go po nim warzywem.

Prace hodowlane nad uprawą nowej odmiany przeprowadzono w 1922 r., A w połowie lat 30. XX wieku dodano do państwowego rejestru upraw ogrodowych.

Ziemniaki nadają się do uprawy na różnych obszarach: środkowym, zachodnim, północnym, północno-zachodnim. Z powodzeniem jest uprawiany na Ukrainie, w Federacji Rosyjskiej i na Białorusi.Ziemniak rośnie w postaci dużego, rozłożystego krzewu o wysokości do 80 cm, o grubej łodydze i średnich, lekko rozciętych liściach o jasnozielonym kolorze. Podczas kwitnienia na roślinie powstają kwiatowe korony, które mają piękny fioletowo-czerwony kolor. Po kwitnieniu praktycznie nie obserwuje się tworzenia jagód.

Owoce Lorch są duże, dość ciężkie, okrągłe, owalne, o wadze 90–120 g, pokryte gęstą skórką w kolorze beżowym. Skórka bulw jest gładka, tylko w pobliżu jej wierzchołków można zauważyć lekkie łuszczenie. Powierzchnia roślin okopowych ma niewielką liczbę oczu, równomiernie rozmieszczonych.

Miąższ ziemniaka jest biały, miękki, nie ma wodnistej struktury, nie ciemnieje podczas obróbki cieplnej i charakteryzuje się doskonałym smakiem. Wydajność warzyw jest wysoka. Podczas dojrzewania pod jednym krzakiem powstaje 10–15 dużych owoców. Jednocześnie z jednego hektara terenu można zebrać 250–350 centów ziemniaków.

Ważne! Owoce lorch mają wysoką zawartość skrobi w kompozycji, dlatego nie nadają się do przygotowania chipsów, ziemniaki Idaho są jednak doskonałym surowcem do produkcji skrobi.

Odmiana Lorch jest wszechstronna. Bulwy, ze względu na swoją miękkość, stosuje się do produkcji tłuczonych ziemniaków, tłuczonych zup, a także gotowania, duszenia, pieczenia i smażenia.

Plusy i minusy uprawy

• Odmiana ziemniaków Lorch jest uprawiana przez ogrodników przez wiele dziesięcioleci, ponieważ ma wiele kluczowych zalet:
• zdolność do wzrostu nawet w regionach północnych;
• mało wymagający dla gleby i górnego opatrunku;
• doskonałe wskaźniki wydajności;
• dobra przenośność i trwałość;
• doskonałe właściwości smakowe owoców;
• wysoka ekoplastyczność, która umożliwia uzyskanie stabilnych wysokich plonów każdego roku;
• odporność na zarazę, bakteriozę i dolegliwości wirusowe.

• Jednak różnorodność nie jest pozbawiona wad:
• niska odporność na parcha, raka ziemniaka;
• wrażliwy na wysoką temperaturę powietrza i niedobór wilgoci.

Czy wiesz Podczas uprawy ziemniaków Alexander Lorch nie stosował chemikaliów do karmienia, ponieważ uważał, że prowadzą one do degeneracji kultury i obniżenia smaku owoców. Na polach ziemniaków stosował wyłącznie materię organiczną, dlatego odmiana pozytywnie reaguje dziś na nawozy organiczne.

Sadzenie ziemniaków

Dla wysokich plonów, czasu, sadzenia ziemniaków i jakości materiału siewnego.

Zasady rotacji upraw

Doświadczeni ogrodnicy, uprawiając to warzywo, powinni przestrzegać zasad płodozmianu i nie sadzić ziemniaków na tym samym łóżku przez kilka lat z rzędu. Następnie gleba powinna „odpoczywać” przez co najmniej 2-3 lata.

Najbardziej optymalnymi prekursorami ziemniaków są marchew, ogórki, rośliny strączkowe, dynia. Nie można sadzić warzyw w łóżkach, na których rosły pomidory, sorgo lub słonecznik, ponieważ ziemia po nich gromadzi pasożyty i patogeny, które mają negatywny wpływ na ziemniaki tej odmiany.

Do sadzenia nadaje się płaski, słoneczny obszar, chroniony przed przeciągami i silnymi wiatrami, gdzie bezpośrednie promienie słońca dominują tylko rano i wieczorem. W zacienionych obszarach kultura słabo zakwitnie, wystawiona na bezpośrednie działanie promieni słonecznych - sucha i spowalnia wzrost.

Wymagania glebowe

Lorch nie jest zbyt wymagający pod względem składu gleby, ale lepiej rośnie na glebach o niskiej zawartości gliny i piasku. Gleby gliniaste charakteryzują się niską kruchością i przepuszczalnością wody, więc roślina, nawet jeśli kiełkuje, nie będzie w stanie zadowolić dużych, estetycznie pięknych owoców.

Aby uzyskać wysokie plony, konieczne jest wybranie pożywnej, lekkiej, uprawnej gleby dla rośliny, na przykład gliny gliniastej lub piaszczystej. Bardzo ważne jest również prawidłowe przygotowanie gleby. Zaleca się rozpoczęcie prac przygotowawczych jesienią.

Aby to zrobić, potrzebujesz:

• oczyścić miejsce z odpadów roślinnych;
• przeprowadzić obieranie - płytkie spulchnienie gleby, co pomaga poprawić żyzność i zapobiega odparowaniu wilgoci;
• dwa tygodnie po obraniu wykop ziemię, pogłębiając nie mniej niż 30 cm;
• nawozy organiczne wytwarzać za pomocą obornika na 1 m² 4-6 kg.

Wiosną konieczne jest ponowne wykopanie gleby o głębokości 15–20 cm, a podczas wiosennych wykopów należy zastosować nawozy zawierające azot, co pozwoli roślinom korzeniowym aktywniej wykorzystywać wilgoć pozostałą po jesieni i aktywować rozwój i wzrost bulw.

Ważne! Nie zaleca się rozbijania dużych ziemnych grudek powstałych po kopaniu gleby, ponieważ pozwalają one utrzymać kulę śnieżną i zatrzymać wilgoć w glebie.

Przygotowanie materiału do sadzenia

Niemożliwe jest uzyskanie dobrych plonów, jeśli do sadzenia zostanie użyty słaby materiał. Jako materiał siewny należy wybrać średniej wielkości bulwy o wadze około 80 g, z wystarczającą liczbą pełnych oczu, bez uszkodzeń, zgnilizny, suchych wierzchołków.

7-10 dni przed sadzeniem rośliny okopowe należy wyjąć z piwnicy, umyć, osuszyć. Bezpośrednio przed sadzeniem można przetwarzać rośliny okopowe, co uratuje ziemniaki przed szkodnikami i dolegliwościami. Aby to zrobić, owoce moczy się przez pół godziny w słabym roztworze nadmanganianu potasu, suszy.

Wzór lądowania

Ponieważ ziemniaki Lorch charakteryzują się tempem wzrostu i dużym rozmiarem krzewów, należy je sadzić z dala od siebie. Za optymalny schemat uważa się 35 × 70 cm, gdzie 35 cm to odległość między krzakami, 70 cm to odstęp między rzędami. W takim przypadku głębokość sadzenia bulw powinna wynosić 8–10 cm.

Sadzenie warzyw korzeniowych składa się z kilku etapów:

1. Wykop wnękę łopatą, na dnie której umieść nawozy.
2. Bulwy do dziury wyrastają.
3. Posyp warstwą gleby.

Aby sadzić ziemniaki na suchych glebach, możesz przećwiczyć metodę okopową:

1. Wykop wykop o głębokości około 30 cm.
2. Ułóż materiał siewny we wgłębieniach z kiełkami do góry.
3. Posyp ziemią.

Ważne! Nie wolno przecinać nasion na pół, ponieważ takie manipulacje prowadzą do zmniejszenia plonu.

Cechy uprawy i pielęgnacji po posadzeniu

Uprawa i opieka nad ziemniakami tej odmiany niewiele różni się od podobnych wydarzeń prowadzonych z innymi odmianami kultury.

Najważniejsze jest przestrzeganie zasad techniki rolniczej i zorganizowanie wygodnego środowiska życia dla rośliny:

1. Podlewanie. Lorch ziemniaczany potrzebuje regularnego i obfitego nawodnienia, które odbywa się przed wschodem, przed kwitnieniem, w okresie intensywnego kwitnienia i bezpośrednio po jego zakończeniu. W przypadku braku wystarczającej ilości opadów podlewanie krzaków musi odbywać się co najmniej raz na 7-10 dni. Aby nawilżyć, należy użyć ciepłej, osiadłej wody w dawce 3-4 litrów wody na roślinę.
2. Najlepszy opatrunek. Odmiana Lorch potrzebuje pożywnej gleby, dlatego wymagane jest regularne nawożenie organiczne, na przykład obornik lub kompost. W sezonie musisz nawozić trzy razy: podczas sadzenia, przed pierwszą procedurą sadzenia, w okresie kwitnienia.
3. Hilling. Ziemne wzgórza wokół krzaków zatrzymują wodę w ziemi, chronią młode pędy przed przymrozkami i utrzymują rośliny okopowe w grupie. Wykonuj co najmniej 2 razy w sezonie: pierwszy - gdy kiełki osiągną rozmiar 15 cm, drugi - 2-3 tygodnie po pierwszym.
4. Pielęgnacja gleby. Aby zapobiec parowaniu wilgoci z gleby, a także nasyceniu gleby tlenem i substancjami odżywczymi, konieczne jest spulchnienie i ściółkowanie. Po każdym podlaniu poluzuj glebę. To zmiękcza górną twardą warstwę gleby, aktywuje procesy wymiany gazu w bulwach. Ściółkowanie zalecane jest tylko przy suchej trawie lub sianie. Ściółka dobrze zatrzymuje wilgoć, hamuje wzrost chwastów. W razie potrzeby chwasty ziemniaki powinny być chwastami. Szczególnie ważne jest przeprowadzenie procedury przed kwitnieniem roślin pasożytniczych.

Choroby ziemniaków i szkodniki

Lorch ziemniaczany ma silną odporność i odporność na bakteriozę wirusową, zarazy, wertykozę i choroby wirusowe.

Czy wiesz Pomimo faktu, że ziemniaki uprawiane są dziś w całej Europie i są nieodzownym produktem w kuchni wielu krajów europejskich, Ameryka Środkowa, skąd zostały sprowadzone pod koniec XVI wieku, jest ich ojczyzną. Rośliny okopowe przywiózł do Rosji Piotr I, który chciał nakarmić cały naród rosyjski prostym warzywem.

Często z powodu niezgodności z podstawowymi zasadami uprawy warzywo jest narażone na:

1. Parch. Na powierzchni bulw powstają małe jasnobrązowe wrzody lub zgrubienia podobne do brodawek, smakowitość owoców ulega pogorszeniu, a ich prezentacja jest zmniejszona. W ciągu sezonu strup może zabić ponad połowę całej uprawy. Niestety nie ma lekarstwa na strup. Aby zapobiec jego rozwojowi, należy podjąć środki zapobiegawcze na czas.

2. Raki Ziemniaczane. Choroba wpływa na rośliny okopowe, w wyniku czego na powierzchni oczu rosną narośle, na zewnątrz podobne do kwiatostanów kalafiora. Na początkowym etapie wzrosty mają jasnożółty kolor, a następnie stają się brązowe i zaczynają gnić. Nie zaleca się stosowania bulw dotkniętych rakiem. Aby zwalczyć chorobę, zainfekowane krzaki są całkowicie zniszczone, gleba jest posypana wapnem. Ponowne uprawianie ziemniaków na tym obszarze jest dozwolone dopiero po 7 latach.

Oprócz chorób ziemniaki Lorch mogą stać się „ofiarą” niektórych pasożytów.

W szczególności:

1. Stonka ziemniaczana. Szkodnik zjada bulwy, liście, łodygi, w wyniku czego roślina jest zubożona i zatrzymuje jej rozwój. W walce z chrząszczem, który może dostosować się do wszystkich warunków klimatycznych, pomogą nowoczesne specjalne preparaty, na przykład Aktara lub Prestige, lub skuteczne środki ludowe, takie jak smoła, mocznik, koperek, a także ręczne zbieranie larw i chrząszczy.

2. Niedźwiedzie. Pasożyt zaraża łodygę rośliny, łamie system korzeniowy, zjada bulwy, w wyniku czego krzew umiera, a rośliny okopowe stają się nieodpowiednie do spożycia przez ludzi. Zwyczajowo walczy się z niedźwiedziem i jego larwami za pomocą specjalnych środków - Medvetoks, Grizzly, Thunder, które są rozproszone we wgłębieniach utworzonych między rzędami ziemniaków.

Funkcje zbioru i przechowywania plonów

Ziemniaki są zbierane 110–120 dni po posadzeniu nasion, pod koniec sierpnia lub na początku września, w zależności od warunków pogodowych w regionie. Kilka dni przed kopaniem zaleca się przycięcie wierzchołków roślin na stronie i usunięcie wszystkich chwastów.

Ważne! Aby zapobiec rakowi ziemniaka, na rok przed sadzeniem, każde zboże wysiewa się na miejscu. Po nich choroba nie pojawia się przez około 6 lat.

Kopanie ziemniaków przy suchej, ciepłej pogodzie. Posortuj zebrane rośliny okopowe, usuń zgniłe, suche, uszkodzone bulwy. Ułóż owoce w sieciach, pudełkach lub torbach.

Przechowuj plony w suchym, chłodnym miejscu, w temperaturze nie wyższej niż +4 ... + 7 ° C i wilgotności powietrza nie wyższej niż 85%. Owoce charakteryzują się doskonałą jakością utrzymania, zdolną do zachowania walorów smakowych i estetycznych do następnego sezonu.

Jedyną rzeczą jest to, że bulwy należy chronić przed wysoką wilgotnością lub długotrwałym narażeniem na bezpośrednie działanie promieni słonecznych.Zasłużony ziemniak Lorch, ponad 80 lat popytu wśród rolników. Jego popularność tłumaczy się wysoką wydajnością, bezpretensjonalnością w wyjeździe, prostotą uprawy i możliwością zastosowania owoców do celów przemysłowych.

Ważne! Warzyw korzeniowych o zielonym kolorze, które powstały w wyniku działania promieni słonecznych, nie można jeść, ponieważ zawierają toksyczną substancję — solanina.

Jedynymi problemami, jakie mogą napotkać ogrodnicy podczas uprawy odmiany, są niska odporność rośliny na parcha, rak ziemniaka, wpływ stonka ziemniaczanego i niedźwiedzia.