Imbir podbił wiele gospodyń domowych o pachnącym smaku i wszechstronności w użyciu. Korzeń tej rośliny jest szeroko stosowany w gotowaniu, medycynie i innych obszarach działalności człowieka. Jednak niewiele osób uważało, że pachnące bulwy korzeniowe można uprawiać we własnym domu, zmieniając egzotyczną roślinę w roślinę doniczkową. W artykule omówiono, jak uprawiać imbir na parapecie, a także co należy zrobić, aby zmienić przyprawę w dekoracyjny kwiat.

Wybór odmian do uprawy w domu

Imbir to wieloletnie zioło rosnące w ciepłych strefach równikowych i podrównikowych. W środowisku naturalnym najgorętsze regiony Indii są uważane za najlepsze miejsce do tego, gdzie do dziś gatunek występuje w dzikiej formie. Obecnie znana jest ogromna liczba odmian roślin, więc wybór najlepszej hybrydy do sadzenia jest kłopotliwym biznesem. Wybór zależy od tego, w jakim celu zamierzasz sadzić roślinę: do jedzenia lub do dekoracji wnętrza.

Konwencjonalnie wszystkie odmiany imbiru są podzielone na następujące odmiany:

1. Palenie - Wyróżniają się szczególnie bogatym smakiem i pikantnym aromatem, na przykład odmiana Black (Barbados). Oprócz zwiększonych właściwości aromatycznych roślina ma miękką skórkę na korzeniu, więc nie wymaga poważnego gotowania.
2. Miękkie - mają przyjemny i łagodny smak. Spośród tych mieszańców najbardziej popularna jest odmiana bengalska (biała). Ma dość gęstą skórę, więc trudno jest ją wyczyścić.
3. Dekoracyjne - szybko rośnie i rozwija się, a tempo wzrostu kłączy u takich mieszańców jest znacznie spowolnione. Za najwybitniejszych przedstawicieli grupy uważa się odmiany Zerumbet, Ginger Torch, Wonderful, Kasummunar, Purple i Japanese.

Ważne! Jeśli nie możesz zdecydować się na hybrydę do sadzenia, możesz użyć prostej, ale skutecznej metody selekcji odmian. Oceń warzywa korzeniowe pod kątem smaku - odmianę, którą najbardziej lubisz, można wybrać do kiełkowania.

Zasady sadzenia imbiru z korzenia domu w doniczce

Aby skutecznie wyhodować tę roślinę w domu, należy odpowiednio posadzić sadzonkę. Pomimo faktu, że imbir jest specyficzną kulturą, jego sadzenie praktycznie nie różni się od rozmnażania jakiejkolwiek kultury bulwiastej lub bulwiastej. Aby to zrobić, wystarczy odpowiednio przygotować glebę i sadzonki.

Jak wykiełkować imbir z bulw korzeniowych?

Imbir może rozmnażać się na dwa sposoby: owoce lub części krzaka.

W pierwszym przypadku następuje wymiana genetyczna między dwiema roślinami potomnymi, dzięki czemu rośnie nowa instancja z wyłącznym zestawem genów. W takim przypadku roślina nie traci cech odmianowych.

Rozmnażanie przez części krzaka - tak zwana wegetatywna metoda formowania nowych roślin. W tym przypadku młode kiełki można uzyskać przez kiełkowanie liści, procesy łodygi i bulwy korzeniowe. Umożliwia to natychmiastowe rozmnażanie gatunku i uzyskanie genetycznie identycznych kopii.

W przypadku kiełkowania korzenia wybiera się do tego mięsiste, gęste i elastyczne części korzenia, nie ulegające gniciu i uszkodzeniu. Nowa roślina powstaje z pąków korzeniowych, więc muszą być całe i mieć lekko różowawy odcień. Czyste bulwy należy umieścić na dobrze zwilżonym podłożu w głębokim pojemniku. Podłożem może być mech torfowiec lub inny wymienny materiał.

Kiełkowanie odbywa się w temperaturze +22 ... + 26 ° С, W tym celu pojemność znajduje się w pobliżu akumulatora, w najlepiej oświetlonej części domu. Obserwując poziom podwyższonej wilgotności podłoża, w około 14 dni w takich warunkach kłącze da kilka młodych pędów, które można z powodzeniem zanurzyć w bardziej użytecznym podłożu - glebie odżywczej.

Wideo: Kiełkowanie bulw imbiru

Przygotowanie korzenia do sadzenia

Kiełkowanie dowolnego imbiru powinno być poprzedzone procedurą przygotowania materiału do sadzenia. Tylko za jego pomocą można uniknąć gnicia materiału sadzeniowego na grubości gleby, a także śmierci młodych pędów. Pierwszą rzeczą do zrobienia jest podzielenie kiełkującego kłącza na kilka części. Robią to w taki sposób, że na jednym fragmencie pojawia się nie więcej niż 1 kiełek, w przeciwnym razie zamiast eleganckiej rośliny utworzy się gęsty krzak.W następnym etapie sadzonki przez 1-4 godziny należy namoczyć w specjalnych środkach ochrony chemicznej. Odpowiedni jest do tego roztwór Fitosporyny (1 łyżeczka na 200 ml wody), pod jego nieobecność można użyć 1% nadmanganianu potasu. Po namoczeniu materiał do sadzenia suszy się w ciepłym, ale chronionym przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.

Wybór miejsca do rozwoju

Szczególne warunki są niezbędne do szybkiego i bezpiecznego ukorzeniania sadzonek imbiru. Ta roślina jest jednym z najjaśniejszych przedstawicieli ciepłego klimatu, z wąskim zakresem rocznych zmian temperatury. Aby to osiągnąć, roślina jest umieszczona na najcieplejszym i najlepiej oświetlonym parapeciepołożony w zachodniej lub wschodniej części.

Jednak delikatne liście imbiru nie tolerują bezpośredniego światła słonecznego. Aby zapobiec oparzeniom liści, roślina ma rozproszone światło, a podczas letniej suszy jest całkowicie chroniona przed słońcem. Widok jest również wrażliwy na przeciągi, przeciwwskazane są nagłe zmiany temperatury. Miejsce uprawy powinno mieć regularną cyrkulację powietrza, w przeciwnym razie doprowadzi to do słabej odporności.

W jakiej glebie do sadzenia, wybór pojemności

Zdolność do sadzenia nie wymaga widoku; prawie każda doniczka nadaje się do tego: z tworzywa sztucznego, szkła, ceramiki, metalu lub drewna. Powinieneś ostrożnie podejść do wyboru wielkości doniczki. Aby posadzić przyprawę, należy wybrać płytkie pojemniki o średnicy co najmniej 15 cm, co doprowadzi do aktywnego wzrostu kłącza i zwiększy ostateczną wydajność nasadzeń.

Jako wypełniacz doniczki powinny być wypełnione luźną i dobrze nawożoną glebą.. Do tego nadaje się prawie każde zakupione podłoże na bazie torfu lub próchnicy. Możesz sam go ugotować: w tym celu konieczne jest mieszanie torfu, gliny i gleby ogrodowej w równych częściach. Aby poprawić odżywianie i chronić sadzonki przed infekcjami, takie gleby są wzbogacane pokruszonym popiołem drzewnym (100 g na 1 kg gleby).

Ważne! Sadzenie imbiru najlepiej wykonywać od początku grudnia do połowy lutego. Pozwoli to wiosną uzyskać pełnoprawną roślinę, gotową do aktywnego wzrostu i rozwoju.

Sadzenie kłącza

Sadzenie imbiru odbywa się w następujący sposób:

1. Napełnij doniczkę ogrodniczą 2/3 glebą i dobrze ją podlej.
2. Umieść na środku pojemnika wstępnie przygotowany fragment korzenia, z kiełkiem skierowanym do góry. Jeśli sadzisz imbir we wspólnym szerokim pojemniku z kilkoma sadzonkami, odległość między nimi powinna być zachowana co najmniej 20 cm.
3. Luźno owinąć kłącze warstwą gleby o grubości 1–2 cm i lekko ubić podłoże.
4. Dobrze zwilżyć podłoże, a następnie owinąć pojemnik przezroczystym plastikowym opakowaniem.
5. Przenieś pojemnik do dobrze oświetlonego i ciepłego miejsca (co najmniej + 20 ° C).
6. Po kiełkach sadzonki usuwa się polietylen, a młode kiełki przenosi się do opieki dla dorosłych.

Wideo: sadzenie korzenia imbiru

Sadzonki

Odmiany kulturowe są uważane za gatunki wolno rosnące, co jest ich cechą charakterystyczną. Nie należy oczekiwać pierwszych sadzonek w ciągu tygodnia po posadzeniu sadzonek. Przy ścisłym przestrzeganiu wszystkich subtelności uprawy roślin imbir domowy wzrośnie nie wcześniej niż 2-3 tygodnie po posadzeniu. Ale jeśli bulwy nie zostały poddane wstępnemu kiełkowaniu, pierwsze kiełki z gleby mogą pojawić się dopiero po 2 miesiącach. W takim przypadku należy przestrzegać wszystkich warunków ciepła, oświetlenia i wilgotności gleby.

Jak kwitnie imbir?

Aktywne kwitnienie imbiru często obserwuje się nie wcześniej niż 2-3 lata po posadzeniu. W przybliżeniu w okresie wiosenno-letnim roku na roślinie zaczynają tworzyć się cienkie i wydłużone pseudostemy pomalowane na nasycony różowy odcień.

Ważne! D.Do uprawy imbiru odpowiednie są zarówno specjalistyczny materiał do sadzenia z kwiaciarni, jak i bulwy z prostych supermarketów. Botaniczne cechy rośliny w obu przypadkach zostaną doskonale zachowane.

Na tych formacjach rosną małe kwiaty w odcieniach różu, czerwieni, fioletu lub żółci. Zbierają się w duże kwiatostany szyszynki, ale czasami imbir jest pokryty osobnymi dużymi podwójnymi kwiatami lub w kształcie lilii.

Cechy uprawy i pielęgnacji w warunkach pokojowych

Kiełkowanie imbiru nie wystarczy. Aby roślina mogła wytworzyć duży mięsisty korzeń i bogatą zieloną masę nadziemną, należy zapewnić mu odpowiednie warunki. Przede wszystkim widok wymaga specjalnego mikroklimatu, a także codziennej uwagi. Opieka nad rośliną powinna być codzienna, tylko w tym przypadku może ona nie tylko rosnąć, ale także uzyskać niezbędną odporność.

Oświetlenie i temperatura

Zawierają kulturę w stałej temperaturze, musi koniecznie przekraczać + 10 ° C, w przeciwnym razie roślina zacznie umierać stopniowo. Aby tego uniknąć, wystarczy obserwować temperaturę w zakresie +22 ... + 30 ° С.

Kultura rośnie dobrze z dużą ilością światła, ale łatwe cieniowanie nie jest również przerażające. Idealnie, światło powinno być intensywne, ale rozproszone, aby bezpośrednie światło słoneczne nie padało na zieloną masę

Wilgotność powietrza

W środowisku naturalnym imbir rośnie i rozwija się w wilgotnym klimacie, więc jeśli chcesz uzyskać zdrową roślinę, codzienny spray ze sprayu ogrodowego. W takim przypadku płyn stosuje się wyłącznie na stojąco i ogrzewa do temperatury pokojowej, w przeciwnym razie doprowadzi to do hipotermii i obniżenia odporności.

Podlewanie, górny sos, uprawa

Od połowy wiosny do wczesnej zimy imbir wymaga umiarkowanego podlewania, a gleba powinna być zawsze lekko wilgotna. Ostre skoki wilgoci dla podłoża są niedopuszczalne, ponieważ spowodują obniżenie odporności roślin. Wiosną i latem gleba jest nawilżana 2-3 razy w tygodniu, zimą kultura hibernujedlatego po uschnięciu masy powietrznej podlewanie zostaje zmniejszone o połowę.

Czy wiesz Imbir po raz pierwszy odkryto około 5 tysięcy lat temu w starożytnych Indiach. Ze względu na nietypowy kształt miejscowi nazywali roślinę „rogatym korzeniem”.

Okresowe spulchnianie gleby skutecznie wpływa na wzrost imbiru. Ta procedura pomaga nasycić glebę tlenem, niezbędnym do rozwoju systemu korzeniowego. Poluzowanie odbywa się z częstotliwością 1 raz w ciągu 7-10 dni. Muszą to zrobić co najmniej 24 godziny po podlaniu, w przeciwnym razie gleba straci cenną wilgoć.

Ponieważ kultura wymaga składników odżywczych w podłożu, po posadzeniu roślina będzie wymagała regularnego karmienia. Zaczynają się około 2 tygodnie po pojawieniu się pierwszych sadzonek, a następnie są przeprowadzane od marca do października, z częstotliwością 1 raz w ciągu 14-20 dni. Gatunek ten lepiej reaguje na organiczne opatrunki wierzchnie, dlatego stosuje się dowolną mieszankę organiczną do roślin domowych. Alternatywnie możesz użyć roztworu krowiego nawozu (1:10). Aby zapewnić zwiększone stężenie składników odżywczych w kłączu, od sierpnia nawozy organiczne są zastępowane dowolnym roztworem mineralnym na bazie potasu.

Żniwa

Aby w pełni się uformować, bulwy imbiru potrzebują co najmniej 6–8 miesięcy. Dlatego często zbiera się korzenie od września do początku listopada. Zebrany we wrześniu ma łagodniejszy smak, który jest idealny do każdego posiłku i napoju.. Jeśli uprawa rośliny ma być w przyszłości wykorzystywana do celów medycznych, lepiej jest zbierać plony tak późno, jak to możliwe, pomoże to kłączowi gromadzić większą ilość cennych substancji.

Zbierz w następujący sposób:

1. Odetnij całą masę nadziemną rośliny.
2. Ostrożnie usuń system korzeniowy z gleby.
3. Obierz resztki gleby pod bieżącą wodą i dokładnie wysusz.

Jak uprawiać imbir w domu na parapecie do kwitnienia?

Często imbir uprawia się w celach dekoracyjnych, taki kwiat można wykorzystać jako idealny dodatek do wnętrza. Ponadto jego eleganckie kwiaty mają nie mniej atrakcyjne właściwości niż bardziej przystosowane gatunki i są w stanie zadowolić się bogatym aromatem. W tym samym czasie możesz z powodzeniem wyhodować taki kwiat w zwykłym mieszkaniu przez wiele lat.

Doniczka do stymulacji pędów naziemnych

Aby wyhodować imbir do celów dekoracyjnych, wybierz możliwie wąskie doniczki o głębokości i średnicy nie większej niż 15 cm Warunki sztucznego zatłoczenia hamują rozwój kłącza, co umożliwia przepuszczenie wszystkich składników odżywczych wchłoniętych z gleby do wzrostu masy powietrznej. Dzięki temu możliwe jest uformowanie nasyconego zielonego krzewu, który w odpowiednich warunkach zadowoli obfite kwitnienie.

Jakie warunki należy stworzyć w okresie „hibernacji”?

Aby po sezonowym odpoczynku roślina natychmiast aktywowała się, rosła i kwitnie, konieczne jest stworzenie specjalnych warunków na okres odpoczynku. Gdy tylko masa nadziemna zmieni kolor na żółty i zacznie wysychać, należy ją starannie przyciąć i zutylizować. Potem konieczne jest gwałtowne zmniejszenie intensywności nawadniania gleby, podczas gdy podłoże powinno być zawsze lekko wilgotne i nie suche.

Imbir musi również stworzyć warunki do sztucznego zimowania, w tym celu pojemnik z rośliną umieszcza się w chłodnym miejscu o temperaturze +5 ... + 15 ° С. W tym samym czasie intensywność oświetlenia nie odgrywa roli w bezpiecznym zimowaniu, dlatego doniczkę można z powodzeniem przenieść do piwnicy lub nieoświetlonej szafy. Karmienie jest również bezużyteczne dla imbiru w tym okresie, dlatego po pierwszych oznakach zażółcenia liści i łodygi karmienia, karmienie zostaje zatrzymane.

Czy wiesz Według jednej teorii imbir pojawił się w Europie w XIII wieku dzięki legendarnemu włoskiemu podróżnikowi i kupcowi Marco Polo.

Jak chronić imbir przed chorobami i szkodnikami?

Imbir charakteryzuje się zwiększoną odpornością na choroby, dlatego nawet w przypadku uprawy na otwartym podłożu gatunek praktycznie nie ma wpływu na infekcje i szkodniki. Ale aby jakość roślin nie spadła, należy je traktować specjalnymi środkami. Za najlepszą metodę ochrony roślin przed grzybami uważa się opryskiwanie Fitosporyną, alternatywnie lek można zastąpić 1% nadmanganianem potasu. Wykonuj takie procedury okresowo, co 2-4 tygodnie.

Spośród szkodników na kulturę najczęściej wpływa roztocza pająka.. Do zwalczania owadów należy stosować dowolny insektycyd kontaktowy. Jeśli jednak w przyszłości planujesz używać korzenia buszu w działalności gospodarczej, lepiej zastąpić chemikalia środkami ludowymi. Najbardziej skuteczny z nich jest uważany za roztwór mydła, który jest okresowo spryskiwany masą powietrzną rośliny.

Imbir w domowej doniczce wcale nie jest egzotyczny, ale bardzo prawdziwy współlokator. Pomimo egzotyki, uprawa tej rośliny w zwykłym mieszkaniu nie jest trudna. Aby to zrobić, przygotuj bulwy korzeniowe do sadzenia, obserwuj wymagania kultury w górnym opatrunku, podlewaniu i niezbędnym mikroklimacie. W odpowiedzi roślina zachwyci nie tylko pachnącym plonem, ale także egzotycznym dekoracyjnym wyglądem.