Kukurydza, z dumą nosząca tytuł „Królowa pól”, jest jedną z najpopularniejszych i najbardziej lubianych roślin uprawianych w uprawie warzyw, która oprócz niezrównanych walorów smakowych charakteryzuje się również odpornością na różne niekorzystne warunki środowiskowe.

Jednak nawet przy uprawie tej zrównoważonej uprawy można napotkać takie problemy, jak choroby i szkodniki, które mogą powodować znaczne szkody w uprawach i pogorszyć jakość siewu nasion. Ten artykuł oferuje zapoznanie się z najbardziej niebezpiecznymi szkodnikami i chorobami kukurydzy, a także środki ochronne i sposoby ich zwalczania.

Poważne choroby

Głównymi wrogami kukurydzy są: pęcherz moczowy, fusarium i kilka innych chorób, które mogą zniszczyć całą uprawę tak szybko, jak to możliwe, jeśli nie zostaną podjęte odpowiednie środki na czas. Dolegliwości mogą atakować roślinę w dowolnej fazie sezonu wegetacyjnego, a przyczyną tego może być słaba jakość opieki, zły materiał do sadzenia i przedwczesna eksterminacja szkodników.

Choroba kukurydzy jest nie mniej szkodliwa dla ludzi, dlatego tak ważne jest zdiagnozowanie choroby na czas, po przestudiowaniu jej objawów i rozpoczęciu leczenia.

Czy wiesz Uprawa zbóż znana nam jako «kukurydza»reszta świata nazywa się «kukurydza». Wynika to z etymologii łacińskiej nazwy rośliny. — Zea mais.

Diplodioza

Diplodiosis lub sucha zgnilizna kukurydzy - Niezwykle niebezpieczna choroba zakaźna, która może zniszczyć plon w ciągu kilku dni. Zarodniki grzyba - czynnika wywołującego chorobę - czują się świetnie w temperaturze +20 stopni, ale do pełnego rozwoju potrzebują wyższej temperatury - nie mniej niż +27 ... + 29 stopni.

Najczęściej wybuchy dyplomacji odnotowano w Stanach Zjednoczonych i Gruzji, ale w naszym kraju uważa się to za chorobę kwarantannową, czyli wysoce zaraźliwą i trudną. Choroba może atakować kukurydzę w każdym wieku, jednak młode, niedojrzałe rośliny, które właśnie weszły w fazę dojrzałości mleka, są najbardziej podatne na infekcje.

Diplodioza wpływa w równym stopniu na wszystkie części nadziemne rośliny - najczęściej pojawia się na kolbach i łodygach, ale korzenie są również często zakażone. Charakterystycznym i najbardziej oczywistym objawem infekcji jest pojawienie się brązowych plam z dużą liczbą czarnych kropek na łodydze, które szybko miękną i psują się. W centrum plam widać liczne jasne punkty - pikniki, które, rozwijając się, zyskują ciemny odcień.

Ta sama zasada wpływa na liście. Kolby z reguły są bliżej podstawy, pokryte białą, bawełnianą płytką nazębną - grzybnią patogenną. Podczas poważnej porażki łatwo wysychają, marszczą się i łamią, ponieważ nie mają czasu na dojrzewanie, a nasiona brązowieją i kruszą się bez wysiłku.

Takie kolby mogą również wpływać na zdrowe jądra, ponieważ osłabiona roślina przestaje opierać się patogenowi i łatwo wnika do nich. W przypadku stosowania tych nasion jako materiału do sadzenia młode rośliny umrą, zanim wykiełkują, szczególnie w lekko ocieplonych glebach.

Sprzyjającymi warunkami rozwoju choroby są przede wszystkim sucha pogoda ze stabilnie wysoką temperaturą powietrza lub przedłużającymi się opadami i wysoką wilgotnością podczas fazy dojrzewania kolby. Nawet przy słabej porażce leczenie kukurydzy z dyplomatozy będzie niezwykle trudne i powolne, a na przewlekłym etapie choroby proces ten jest całkowicie niemożliwy, a rolnicy nie mają wyboru, jak zniszczyć zainfekowane plantacje. Ponadto złamane łodygi roślin znacznie komplikują mechaniczne czyszczenie terenu.

Wideo: dyplomacja kukurydzy

Liść Helminthosporiasis

Dość powszechna choroba, która nie jest związana z konkretnym regionem ani klimatem. Helminthosporiasis jest szczególnie niebezpieczny i charakterystyczny dla liści kukurydzy, ale uszy, a nawet korzenie roślin są nie mniej podatne na infekcje. Konidia, czyli zarodniki grzyba, aktywnie rozwijają się w warunkach wysokiej wilgotności, a jeśli ten wskaźnik jest mniejszy niż 75%, ich powstawanie nie nastąpi. Ale nawet pomimo tego zarodniki patogenów są niezwykle odporne i mogą tolerować absolutnie każdą temperaturę, co znacznie komplikuje proces ich niszczenia.

Najbardziej rozpowszechnione krwawo-plamiste miejsce na liście występuje w krajach bałtyckich i niektórych regionach Ukrainy, w szczególności na Zakarpaciu. Szczególnie dotknięte chorobą są rośliny dorosłe, których okres inkubacji trwa około dwóch tygodni. Szkodliwość choroby jest niezwykle wysoka i bez terminowego przyjęcia niezbędnych środków niedobór plonów w najlepszym razie wyniesie 60%.

Wygląd helminthosporiosis można łatwo wykryć dzięki wydłużonym brązowym plamom z czarnymi krawędziami. Początkowo są one pokryte ledwo zauważalną białą powłoką, ale bardzo szybko stają się brązowe, uzyskując ciemny oliwkowy odcień i zwiększają się, przechwytując całą płytkę liściową. Z reguły najpierw dotyczy to dolnego poziomu liści, a następnie choroba szybko przejmuje górny. Jeśli warunki są dostatecznie sprzyjające dla rozwoju konidiów, plamy łączą się, a dotknięte nimi suszone liście obumierają.

Podczas deszczowej pogody obserwuje się ciemnobrązową zarodnikowanie grzyba w dolnej części liści. Na międzywęźlach podziemnych i naziemnych helminthosporiasis objawia się ciemnozielonymi plamami o wielkości 25-30 centymetrów o zupełnie innym kształcie, ale rdzeń łodygi pozostaje. U kolby chorobę można odróżnić gęstą czarną powłoką u podstawy i charakterystycznymi rowkami między ziarnami.

Zakażenie może nastąpić przez zachowane szczątki roślin w glebie, w których hibernacja grzybni patogennej i zainfekowane nasiona. Najbardziej odpowiednia głębokość dla zachowania grzybni w glebie wynosi do 15 cm, na głębokości większej niż 20 cm, z reguły umiera. Wiosną tworzą się na nim nowe zarodniki konidialne, które są aktywnie dystrybuowane do upraw kukurydzy. Temperatura od +20 stopni i wilgotność względna sprzyjają rozwojowi konidiów, a prawdopodobieństwo infekcji wynosi prawie sto procent.

Cladosporiosis

Cladosporiosis lub oliwkowa pleśń, - Jedna z najniebezpieczniejszych chorób upraw zbożowych, charakterystyczna dla porażki kolb kukurydzy w dowolnym okresie sezonu wegetacyjnego. Na roślinę wpływają połączone efekty kilku rodzajów saprofitów, rozwijających się niezależnie i posiadających własne zewnętrzne objawy, które naukowcy połączyli w jedną chorobę.

Przewlekła forma cladosporiosis może powodować ogromne straty w przypadku nadmiernej hipotermii kukurydzy podczas mrozów i przedwczesnego oczyszczenia terenu z odpadów organicznych, w których prawdopodobne jest, że każdy typ patogenu będzie żył.

Posiadając wysoki poziom odporności i zdolności dostosowywania się do czynników zewnętrznych, mogą rozwijać się na martwych komórkach innych roślin i powierzchni gleby, docierając do osłabionych korzeni kukurydzy i przechodząc do pasożytowania. Największą porażkę odnotowano na późno dojrzewających okazach, które zgromadziły dużą ilość wilgoci na początku mrozu.

Symptomatologia cladosporiosis jest prosta.: ciemne plamy cynamonu o różnych kształtach i rozmiarach powstają na kolbie, zaczynając od podstawy i stopniowo przechwytując wszystkie ziarna. Oprócz czernienia można również zaobserwować liczne wady ziarna - różne bruzdy, zgniłe wgłębienia, białe złogi zarodnikowania grzybów. Utworzona tablica jest tak podobna do sporów smut, że choroba jest często mylona z zakurzonym smutkiem, ale między tymi dolegliwościami nie ma nic wspólnego.

Gnijenie ziaren często trwa podczas ich przechowywania, podczas gdy sama górna część ucha często pozostaje nietkniętą chorobą. Oprócz kolb, cladosporiosis wpływa również na stare łodygi i liście, usiane szarym filmem przypominającym bawełnę. Grzyby patogenów zwykle koncentrują się na górnej części tkanki roślinnej.

Warunkiem wystąpienia cladosporiosis może być także inwazja mszyc, w których wydzielinach konidia rozwijają się szczególnie intensywnie. Szkodliwość choroby odczuwa osoba, dla której zatrute ziarna mogą być toksyczne. Straty w uprawach wynikające z ataku cladosporiosis wynoszą od 30 do 50%.

Ważne! Oprócz resztek roślinnych ziarna są również ważnym źródłem infekcji.

Bubble Smut

To najbardziej szkodliwy i niebezpieczny wróg wszystkich hodowców kukurydzy. Choroba jest szeroko rozpowszechniona i może prowadzić zarówno do całkowitego, jak i częściowego zniszczenia uprawy, ale zdarzają się również przypadki jej niedoboru z powodu uszkodzenia narządów naziemnych rośliny.

Choroba może atakować kukurydzę na dowolnym etapie wegetacji i, w zależności od odporności odmiany, może objawiać się na różne sposoby. Wiadomo, że w odmianach i mieszańcach ogniotrwałych objawy są bardzo nieznaczne lub całkowicie nieobecne.

W przypadku pęcherza moczowego charakterystyczne jest powstawanie patologii na liściach i uszach w postaci obrzęków i białych guzków, osiągających nierówne wartości. Na liściach są one zwykle wydłużone, na kolbach formacje pęcherzykowe mogą mieć bardzo różne kształty. Manifestując się na poszczególnych jajnikach, znacznie hamują rozwój kolb, rozszerzając się, aż ich formacja w końcu ustanie.

Na łodydze choroba wyraża się dużymi sferycznymi obrzękami rozrzuconymi losowo. Jego porażka jest uważana za przewlekłą formę choroby, której nie można wyleczyć, ponieważ na tym etapie roślina umiera z prędkością błyskawicy. Narządy rozrodcze kukurydzy, które są również podatne na choroby, w większości przypadków trwale umierają.

Ewolucja zarodników jest prosta.: tworzą się w punktach wzrostu, stopniowo kiełkują i pękają, rozpraszając się po całym obszarze siewu i stając się źródłem infekcji. Atakują głównie młode rosnące narządy roślin, dlatego w przypadku późnych mieszańców porażka głowy pęcherza nie jest charakterystyczna. Pomimo szybkiego wzrostu i dojrzewania zarodniki patogenów mogą być przechowywane w suchej postaci przez ponad 7 lat, jednak przy zwiększonej wilgotności szybko kiełkują.

Rozwój i ryzyko zakażenia torbielowatym smutkiem zależy bezpośrednio od stanu gleby - nawet niewielkie wahania wilgotności, zarówno w górę, jak i w dół, mogą aktywować rozwój patogenu. Oprócz czynników naturalnych zakażone kolby i resztki roślin z poprzedniej generacji upraw kukurydzy mogą być również źródłem infekcji, ale infekcja rzadko występuje przez nasiona.

Procentowe straty wydajności charakteryzują liczba i rozmiar guzków na kolbie:

• w przypadku szczególnie dużych formacji spadek wydajności może osiągnąć 70%;
• o średniej wielkości 30%;
• z bardzo niewielkim obrzękiem - nie więcej niż 15%.

Jedzenie zainfekowanych roślin kukurydzy jest obarczone zatruciem zarówno dla ludzi, jak i zwierząt, ponieważ stają się toksyczne podczas tworzenia zarodników.

Fly Smut

Objawy smutku bardzo podobne do szampańskiego smutku kukurydzy, a zatem z wyglądu te dwie dolegliwości są trudne do odróżnienia. Choroba jest najbardziej rozpowszechniona w regionach południowych, gdzie warunki środowiskowe są najlepsze z możliwych dla rozwoju patogenu. Poważna porażka może zniszczyć do 40% zbiorów.

Czynnikiem wywołującym infekcję jest grzyb, którego zarodniki gromadzą się w małych kłębuszkach i dojrzewając, rozkładają się. W przeciwieństwie do pęcherzyków, muchy much atakują kukurydzę głównie we wczesnej fazie rozwoju, więc większość roślin zaraża się infekcją, gdy jest jeszcze w ziemi. W niektórych przypadkach uszkodzenie może wystąpić przed etapem pojawienia się ośmiu do dziewięciu liści.

Zarodniki rozwijają się najaktywniej w temperaturze +25 ... + 30 stopni i wysokiej wilgotności i atakują głównie późne odmiany i mieszańce. Gleba stanowi idealne środowisko zimowania dla przetrwalników patogenów, w których można je przechowywać do 10 lat, a jeśli kukurydza jest regularnie sadzona na takim zainfekowanym podłożu, kumulują się, po czym są przenoszone z wiatrem na inne obszary.

Przenikające przez korzenie latające smutki atakują wszystkie powietrzne części rośliny, ale kwiatostany i uszy są najbardziej zagrożone. Pierwsze oznaki dolegliwości można wykryć w fazie kwitnienia, gdy zainfekowane kwiatostany są całkowicie pokryte czarną lepką powłoką - sporulacją grzyba.

Chore, osłabione rośliny nie przynoszą owoców, znacznie opóźniając wzrost i rozwój, i zamiast ucha tworzą ogromny podłużny guzek. Początkowo obrzęk pokryty jest cienką, ledwo zauważalną szarą skórką, która pęka po chwili, rozprzestrzeniając w ten sposób zarodniki patogenu. W rezultacie zainfekowane ucho zostaje całkowicie spryskane, nie pozostawiając nic.

Choroba jest również śmiertelna dla łodygi - z poważną porażką jej ostatnia część puchnie, międzywęźla zmniejszają się, w wyniku czego kwiatostan przyjmuje postać rozety liścia. Jednocześnie wpływa to również na komórki generatywne rośliny.

Zakażenie następuje przez nasiona z przechowywanymi zarodnikami patogenów, rzadziej przez odpady organiczne. Długa deszczowa pogoda i uszkodzenia korzeni przez szkodniki również wywołują chorobę. Konsekwencje uderzenia muchą są bardzo destrukcyjne: znaczny niedobór plonów, przerzedzone uprawy, spowolniony wzrost i rozwój kukurydzy, która tworzy niedorozwinięte kłosy.

Więdnięcie

Więdnięcie lub bakterioza - wyjątkowo szkodliwa choroba naczyniowa, której bakteryjny patogen jest charakterystyczny tylko dla kukurydzy. Przybywając do nas z USA, choroba szybko uzyskała status kwarantanny i ze względu na brak leczenia została uznana za jedną z najbardziej szkodliwych.

Do tej pory formy hybrydowe absolutnie odporne na więdnięcie bakteryjne nie istnieją, ponieważ w sprzyjających warunkach dla rozwoju kolonii patogenów mogą one uszkadzać rośliny w różnym stopniu. Czynnikiem wywołującym infekcję są bakterie beztlenowe, nieprzekraczające 5 mm, charakteryzujące się zdolnością do przeżycia i pasożytnicze na wszystkich narządach kukurydzy, dzięki czemu są podatne na inne niebezpieczne dolegliwości.

Zasadą ich działania jest przenikanie przez różne obrażenia rośliny i zatykanie naczyń, ograniczając w ten sposób dostęp do wilgoci i żywności. Następnie bakterie aktywnie wydzielają toksyny, które stopniowo prowadzą do wysychania kukurydzy.

Dotknięte wszystkie narządy: kolby, liście, łodygi, wiechy, w tym system korzeniowy. Więdnięcie jest szczególnie niebezpieczne dla bardzo młodych sadzonek, ale na narządy dorosłych roślin choroba wpływa selektywnie.

Charakterystycznym objawem choroby jest żółte wydzieliny śluzowe na liściach i łodygach, które są szczególnie widoczne na przekrojach. Poprzedzają je ciemne, podłużne plamy, które następnie żółkną i gwałtownie powiększają się, chwytając cały arkusz blachy.

Czy wiesz Ziarna kukurydzy mogą być nie tylko żółte, do których jesteśmy tak przyzwyczajeni. W rzeczywistości istnieje ponad tysiąc odmian i mieszańców kukurydzy, a kolor ich ziaren może być bardzo różny — różowy, fioletowy, niebieski, a nawet kolorowy.

Przy poważnym uszkodzeniu rośliny wysychają i giną nawet w warunkach podwyższonej wilgotności gleby.Ci, którzy przeżyją, kurczą się lub rozwijają słabo rozwinięte, najczęściej nie są w stanie wydawać owoców ani tworzyć łupów dotkniętych śluzem. Zainfekowane nasiona wyglądają na pomarszczone i zahamowane. Często zdarza się uszkodzenie tylko kilku liści kukurydzy, podczas gdy reszta narządów rozwija się normalnie.

Jeśli bakterioza zostanie wykryta na niewielkim obszarze, wszystkie rośliny są pilnie koszone, gleba jest dezynfekowana, a odpady organiczne są spalane. Takie radykalne środki wynikają z braku metod leczenia choroby, która niszczy ponad 50% plonów. Źródłem infekcji są zwykle zainfekowane nasiona i szczątki roślin, w których beztlenowce mogą przetrwać do 5 lat. W okresie wegetacji kukurydzy łatwo przenoszą się za pomocą deszczu i wiatru na inne pola, zarażając rosnące tam uprawy.

Wideo: więdnięcie (więdnięcie bakterii) kukurydzy

Fusarium

Fusarium - Niebezpieczna choroba grzybicza, która jest wszechobecna. Wszystkie uprawy są podatne na choroby, ale na kukurydzy choroba objawia się w formie deformacji kłosów, dlatego nazywa się ją również suchą zgnilizną kłosów. W ciągu ostatnich kilku lat epidemie były szczególnie powszechne w regionach o wysokiej wilgotności powietrza i przedłużających się opadach. Całkowite straty w plonach osiągają około 70%.

Czynnikiem sprawczym tej choroby jest grzyb żyjący w glebie i najlepiej przystosowany do saprotroficznej metody rozwoju. Jego zdolność do utrzymywania się przez długi czas w resztkach roślinnych wynika z jego niesamowitej witalności, ponieważ patogen może rozwijać się zarówno w wysokich, jak i niskich temperaturach, a nawet przy całkowitym braku wilgoci.

Deszcz jest uważany za najbardziej sprzyjający czynnik w przypadku infekcji, a także przechowywania kolb o wskaźniku wilgotności 20%. Objawy choroby pojawiają się już na etapie dojrzałości wosku mlecznego rośliny, która jest pokryta różowawą powłoką. Silnie dotknięte ziarna ciemnieją, tracą siłę i łatwo się łamią. Ale nawet zdrowo wyglądające ziarna mogą się zarazić i wywołać ponowną infekcję podczas siewu kukurydzy nowej generacji.

Fusarium charakteryzuje się kilkoma etapami, z których mniej niebezpieczne może zatrzymać się tylko przy kilku ziarnach, a najbardziej szkodliwe obejmuje całe kolby, a nawet liściaste opakowanie. Płytka pokrywająca kolby zawiera grzybnię grzybiczą, która przy wilgotności niezbędnej do ich rozwoju zaczyna szybko rosnąć. Jednak tak często jest niewidoczne, aby zbiory były zbierane bez żadnych podejrzeń, a choroba jest wykrywana już w trakcie omłotu, gdy ziarna zaczynają intensywnie kruszyć.Szczególnym zagrożeniem fusarium jest toksyczność zarodników grzyba, które są wyjątkowo szkodliwe dla zwierząt i ludzi. Zakażenie chorobą może nastąpić przez nasiona, które nie zostały natychmiast usunięte z terenu, i odpady organiczne. Infekcja dostaje się do ucha przez wrzody i inne obrażenia pozostawione przez szkodniki. Częste przypadki fusarium na już chorych roślinach lub osłabione w wyniku ataku innych chorób. Zainfekowane nasiona tracą swoje właściwości siewne i żywotność.

Zgnilizna macierzystych

Zgnilizna łodygi kukurydzy jest powszechną chorobą. Regiony najbardziej podatne na atak choroby charakteryzują się klimatem umiarkowanym lub wilgotnym, a patogen osiąga swój szczyt podczas długotrwałych opadów, podczas których powstają warunki o podwyższonej wilgotności. W regionach o nadmiernie suchym klimacie lub długotrwałej suszy zgnilizna prawie nigdy nie występuje.

Czynnikiem wywołującym infekcję jest grzyb torbaczowy z rodzaju Fusarium. Jest to najbardziej niebezpieczne dla roślin wchodzących w fazę dojrzałości mleka, ale w pojedynczych przypadkach odnotowano również uszkodzenie kukurydzy przez zgniliznę pod koniec sezonu wegetacyjnego. Podstawowe oznaki choroby nie są trudne do ustalenia - cała dolna część łodygi i międzywęźla są całkowicie pokryte małymi ciemnymi plamami. Dalszy rozwój patogenu prowadzi do zmiękczenia i gnicia łodygi (w tym od wewnątrz), a roślina umiera.

Kiedy rdzeń łodygi jest pęknięty, można zaobserwować zmianę jego koloru na brudnoróżowy i tworzenie się na zainfekowanych tkankach skupiska zaokrąglonych czarnych kropek - peritheum, którego wielkość nie przekracza 2-3 mm. Choroba objawia się szczególnie wyraźnie podczas deszczowej pogody, gdy różowawa płytka tworzy się na wszystkich narządach powietrznych rośliny - zarodnikowanie grzyba.

W szczególnie upalne dni liście roślin zaatakowanych przez gnicie tracą napięcie, zmieniają kolor na szary i stają się matowe, po czym wysychają. System korzeniowy również zapada się, zamieniając się w czarną zgniłą masę, co ułatwia wydobycie chorej rośliny z ziemi. Kolby są uformowane z karła, wysuszone, z licznymi uszkodzeniami ziaren.

W trakcie zbioru infekcja łatwo przenika do resztek roślinnych kukurydzy, gdzie następnie hibernuje, a po wiośnie aktywuje i infekuje jak najwięcej roślin. Latem zgnilizna jest szczególnie szkodliwa i zagrożone są nie tylko łodygi, ale także liście i uszy, które prawie całkowicie zakłócają cały proces wegetacji.

Możesz wykryć zgniliznę pnia na początkowym etapie, zwracając uwagę na stan kolby - w przypadku uszkodzenia będzie on wyglądał słabo i krucho, a różne zgniłe rowki i rowki nie są rzadkie wśród ziaren. Nasiona tracą swoje właściwości siewne i żywotność.Nadal toczą się spory dotyczące toksyczności i zagrożenia dla zwierząt gospodarskich - niektórzy badacze twierdzą, że zainfekowane nasiona są niezwykle niebezpieczne i mogą prowadzić do uszkodzenia wątroby u zwierząt, podczas gdy inni są skłonni wierzyć, że są całkowicie nieszkodliwi i mogą być karmieni zwierzętami bez obaw. Tak czy inaczej, w wyniku infekcji nasiona całkowicie tracą zdolność kiełkowania, a straty plonów w wyniku zgnilizny łodyg mogą wynosić 30%.

Podstawowe środki ochrony i kontroli chorób kukurydzy

Środki ochrony i kontroli chorób tej kultury obejmują zarówno metody agrotechniczne, które gwarantują wysokiej jakości zapobieganie, jak i traktowanie kukurydzy chemikaliami, które zmniejszają ryzyko ponownego zarażenia. Aby zapobiec wystąpieniu jednej z wyżej wymienionych dolegliwości, konieczne jest zapewnienie właściwej pielęgnacji kukurydzy i regularne sprawdzanie roślin pod kątem oznak infekcji i na wszystkich etapach jej dojrzewania.

Może być wiele przyczyn, a także źródeł infekcji, ale wszystkie z nich są związane z błędami, takimi jak sadzenie materiału siewnego o niskiej jakości lub już zainfekowanym materiale siewnym, brak ostrzeżenia o szkodnikach uprawnych i usuwanie resztek roślinnych z terenu.

Główne środki zapobiegawcze w celu zapobiegania chorobom kukurydzy są następujące:

• selekcja i sadzenie odpornych odmian i mieszańców kukurydzy na większość chorób grzybowych;
• usunięcie chorych roślin z miejsca przy pierwszym znaku uszkodzenia. Najlepszym rozwiązaniem byłoby spalenie lub zakopanie ich na głębokości nie mniejszej niż 70 cm w znacznej odległości od plantacji;
• zgodność z zasadami płodozmianu, to znaczy sadzenie uprawy w poprzednim miejscu nie wcześniej niż 3-4 lata później;
• wstępne zaprawianie nasion fungicydami;
• regularna uprawa i staranne usuwanie resztek roślinnych z sadzonego obszaru;
• zgodność z optymalnymi terminami siewu odpowiadającymi odmianie i gęstości sadzenia;
• systematyczne stosowanie nawozów w celu zwiększenia odporności i odporności roślin;
• terminowe przeprowadzenie procedur irygacyjnych oraz zgodność z zasadami przechowywania nasion i zbóż.

Jeśli chodzi o chemiczne metody kontroli, ich stosowanie jest ściśle ograniczone do dozwolonej prawem listy środków ochronnych. Ich lista jest imponująca, podobnie jak spektrum ich działania, dlatego przy wyborze leku należy skupić się na rodzaju infekcji, przeciwko której jest przeznaczony, i dawce wskazanej przez producenta.

Najbardziej skuteczne sposoby eliminowania chorób obejmują:

• Vispar - w oparciu o działanie substancji takiej jak karboksyna, lek ma zwalczać szampan i latające smutki, a także różne grzyby wywołujące spleśniałe nasiona;
• „Granit” - Zasada działania opiera się również na karboksynie. Aktywnie walczy z dolegliwościami takimi jak zgnilizna korzeni i łodyg;
• Maxim Quatro - jeden z najpopularniejszych środków, który obejmuje ogromną liczbę elementów. Skutecznie i szybko eliminuje wszelkiego rodzaju zgniliznę i pęcherze;
• Wytrzymałość - lek z piraklostrobiną jako głównym składnikiem. Walczy z Fusarium i brązowym plamistym liściem;
• Vitavax - skład i zasada działania leku jest bardzo podobna do „Vispar”, ale ma na celu wyeliminowanie chorób takich jak cladosporiosis, fusarium i zgnilizna korzeni;
• „Gorączka”- Jest skutecznie stosowany przeciwko pęcherzowi pęcherza i pleśni materiału siewnego.

Ważne! Warunkami wstępnymi występowania chorób mogą być również szkodniki, które znacznie osłabiają roślinę, czyniąc ją podatną na rozprzestrzenianie się infekcji.

Szkodniki i kontrole kukurydzy

Oprócz chorób różne szkodniki owadzie są również nie mniej szkodliwe dla kukurydzy, co może powodować duże straty podczas atakowania plantacji. Walka z nimi odbywa się przy użyciu zarówno środków ludowych, jak i preparatów chemicznych. Wszystkie z nich w równym stopniu przyczyniają się do eliminacji pasożytów i niezawodnej ochrony przed ich wielokrotną inwazją.

Mszyca korzeniowa

Mszyce są uważane za jedne z najczęstszych i najbardziej szkodliwych owadów, które nie są związane z konkretnym regionem ani klimatem, dlatego też niewielu rolników może być zaskoczonych ich pojawieniem się na plantacjach kukurydzy. Szybki rozwój kolonii, osiągający około 16 na sezon, występuje w warunkach wysokiej wilgotności i temperatury powietrza. Najbardziej aktywny w sierpniu. Infekcja szkodnikami może nastąpić przypadkowo za pomocą podmuchu wiatru lub w wyniku złej jakości pielęgnacji roślin i pobliskich roślin.

Tworzenie kolonii mszyc na kukurydzy najczęściej występuje na źdźbłach liści i wiechach. Najbardziej wyraźnym objawem pojawienia się szkodnika jest ostre przebarwienie liści i ich więdnięcie. W przypadku silnej populacji owadów wzrost i rozwój roślin jest znacznie zahamowany, straty w plonach mogą sięgać 20–25%.

Na dotkniętych uszach można znaleźć różne rozmiary czernienia i inne wyniki życiowej aktywności pasożytów. Larwy szkodników niszczą system korzeniowy rośliny, osłabiając ją aż do śmierci. Między innymi mszyce są nosicielami wielu innych chorób upraw zbożowych, w tym przyczyniają się do wystąpienia cladosporiosis.

Chemiczną obróbkę upraw przeprowadza się przy użyciu takich środków, jak Actellik, Sayfos, Pirimore, Karbofos i Fosfamid. Najpopularniejszym lekarstwem wśród ogrodników jest Metafos, którego zużycie wynosi 770 ml na 1 ha kukurydzy. Ale wykorzystanie tych funduszy będzie uzasadnione tylko wtedy, gdy więcej niż 50% strony zostanie zainfekowane, przy niższym wskaźniku nie zaleca się traktowania rośliny chemikaliami.

Istnieją również popularne przepisy na zwalczanie owadów - jest to mydło i roztwory sody mydlanej, a także mieszanka popiołu i mydła. Ta kombinacja dotyka dorosłych i odstrasza młodych dosłownie w ciągu kilku godzin po pierwszym użyciu. Procedury wykorzystujące te fundusze są wykonywane przez dwa tygodnie w odstępie 2-3 dni. W przypadku niepełnego zniszczenia szkodnika leczenie należy powtórzyć.

Ćma macierzysta

Mól macierzysty występuje wszędzie we wszystkich regionach, w których rosną zboża. Szkodnik to motyl o rozpiętości skrzydeł 25-30 mm w kolorze szarym lub brązowym, który można złożyć, aby całkowicie przykrył jego ciało. Samce są znacznie mniejsze niż kobiety i mają ciemniejszy odcień. Dorosły w nocy może pokonać dystans do 3-4 kilometrów.

Spośród różnych zbóż szkodnik woli kukurydzę, reprezentując jej maksymalną szkodliwość - robi w niej dziury, pożerając płytki liści, wiechy i kłosy. Gąsienice poruszają się swobodnie między roślinami, aktywnie tworząc kolonie.

Jedną z najbardziej oczywistych oznak kolonizacji plonu ćmą łodygową jest brązowa mąka posypana z uszkodzonych łodyg, dzięki czemu łodygi szybko pękają w miejscach spalonych przez owady. Szczególnie dotknięte inwazją larw są młode kolby, które w wyniku porażki nie będą już w stanie dojrzewać i formować ziarna, co znacznie obniży plony. Poważne szkody spowodowane przez szkodniki mogą zniszczyć ponad 80% zbiorów.

Ćma macierzysta jest często również nośnikiem wielu chorób, na przykład fusarium i zgnilizny łodygi, co znacznie zwiększa ryzyko takich strat na dużą skalę. Sucha i gorąca pogoda jest śmiertelna dla owadów. Zimowanie gąsienic odbywa się wewnątrz łodygi, gdzie wcześniej pełzały pod koniec sezonu wegetacyjnego. Wraz z nadejściem wiosny lęgną się, uwalniając pajęczynę i tworząc kokon.

Chemiczne środki zwalczania szkodników obejmują stosowanie różnych środków owadobójczych, w szczególności leku Coragen. Zasada jego działania polega na uszkodzeniu układu trawiennego owada, usuwając z niego wapń, który bierze udział w skurczu mięśni, powodując paraliż. W ten sposób larwy przestają jeść, osłabiają się i umierają. Alternatywne metody niszczenia ćmy macierzystej są nie mniej skuteczne - mydła i roztwory mydła popiołu stały się doskonałymi narzędziami do usuwania szkodników.

Ważne! Trudność w pozbyciu się plonów od większości szkodników polega na ich szybkim przyzwyczajeniu się do dowolnych składów chemicznych preparatów, dlatego też, aby uzyskać większą wydajność w procesie obróbki kukurydzy, należy je naprzemiennie zmieniać.

Szwedzka mucha

Szwedzka mucha sprawia rolnikom wiele kłopotów, ponieważ jej szkodliwość może zniszczyć do 50% upraw kukurydzy, a jej doskonała zdolność adaptacji i rozpowszechnienie gatunków praktycznie nie nadaje się do uprawy, ponieważ po wyeliminowaniu z jednego gatunku inny pojawia się natychmiast. Jedynym czynnikiem, który może wpłynąć na zmniejszenie liczby szkodników, są wahania temperatury, jednak nawet długotrwały brak pożywienia nie wpływa w żaden sposób na ich stan i aktywność.

Owady, osiągające długość 2-3 mm, charakteryzują się brakiem łap, zamiast których kolce działają jako środek transportu. W całym cyklu życia szkodnik zmienia kolor kilkakrotnie, od białego do żółtego cytrynowego. Ponadto gruczoły ślinowe larw much są w stanie wydzielać specjalny toksyczny enzym, który uszkadza tkankę roślinną.

Uszkodzenia pozostawione przez owady na kukurydzy mogą mieć następujący charakter:

• liście ciemnieją gwałtownie, a łodyga gęstnieje, próbując w ten sposób przywrócić uszkodzone tkanki wewnętrzne;
• kolby rosną karłem, zatrzymując się we wzroście i rozwoju, ponieważ szkodnik, jedzący ziarna mleka, nie pozwala im dojrzeć;
• liczne otwory w dolnej części łodygi i liści, pozostawione w wyniku życia owadów.

Masowe zasiedlenie szkodnika na polach kukurydzy kończy się dla właściciela z poważnymi stratami.Rośliny najbardziej cierpią na muchy ostatniego pokolenia. Rozwojowi kolonii sprzyja wysoka wilgotność powietrza i długotrwałe opady. Najpopularniejszymi chemikaliami, które pomagają pozbyć się szkodnika, jest Eforia, 12% pył heksachloranu i chlorofosu. Wskazane jest również przeprowadzanie kompleksowego opryskiwania nie tylko szkodników, ale także chwastów, które znacznie przyczyniają się do ich rozprzestrzeniania.

Wireworm

Jednym z największych niebezpieczeństw związanych z siewem roślin są wirewormy, które produkują kukurydzę jako jedną z głównych ofiar. Spadek plonów może być inny: w niektórych przypadkach mogą to być nieznaczne straty - do 30%, a czasem masowe zasiedlenie szkodnika może zniszczyć do 99% upraw.

Owady osiągają największą liczbę w okresach długotrwałych opadów deszczu i regularnego podlewania pól. W przypadku suchej pogody drutówka wyrządza znacznie większe szkody, próbując zrekompensować brak wilgoci i gryząc kłosy kukurydzy. Okres jego rozwoju może wynosić od 4 do 9 lat, a surowość określa się w wysokości 20–25 jednostek na 1 m² powierzchni wysiewu.

Zapełniając uprawy, owady zaczynają aktywnie żerować na nasionach i młodych kiełkach kukurydzy. Jednak w przeciwieństwie do innych szkodników, ogniska aktywności wireworm są bezpośrednio zależne od składu gleby. Preferując ciężkie, gliniaste i wilgotne gleby, szczególnie przy suchej pogodzie, migruje w nim, starając się wyciągać jak najwięcej wilgoci. Oznakami, za pomocą których można ustalić obecność pasożyta, jest obecność dziur wykonanych przez niego na płytkach liściowych, a w rezultacie więdnięcie młodych roślin.

Bardzo trudno jest poradzić sobie ze szkodnikiem za pomocą środków chemicznych, ponieważ dla larw żyjących pod ziemią nie opracowano jeszcze preparatów, które mogłyby zachować kulturę bez uszkodzeń. Niektóre fundusze mają ograniczony czas trwania, na przykład Bazudin i Nemabakt. Jest to potężna broń biologiczna przeciwko szkodnikom, ale ich działanie potrwa nie dłużej niż 2 miesiące, ale uratują kukurydzę przed zatruciem chemicznym, ponieważ są wprowadzane do gleby wraz z sadzeniem.

Środki zapobiegawcze

Oprócz chemicznych środków kontroli szkodników zapobieganie będzie służyć jako znacznie lepsza i bardziej niezawodna ochrona przed nimi. Polega na prostych praktykach rolniczych, których podstawą jest przede wszystkim właściwa pielęgnacja roślin.

Początek profilaktyki powinien być już na etapie pozyskiwania nasion i pompowany po zbiorach:

• wybór nasion odpornych i przedwczesnych mieszańców i odmian;
• zastosowanie nawozu podczas sadzenia sadzonek w celu zwiększenia ich odporności;
• metoda biologiczna - przyciąganie owadów żywiących się szkodnikami do obszaru siewu;
• terminowe usuwanie chorych lub dotkniętych nimi obszarów kukurydzy;
• znormalizowane stosowanie środków owadobójczych;
• głęboka i regularna orka gleby;
• dokładne czyszczenie resztek roślinnych, a następnie ich niszczenie z dala od pola.

Prawidłowo zdiagnozowana choroba to połowa jej skutecznego leczenia, dlatego przed posadzeniem jakiejkolwiek uprawy należy dokładnie zapoznać się z możliwymi problemami towarzyszącymi jej uprawie. Znając sposoby zapobiegania i eliminowania dolegliwości i szkodników, a także nie zapominając o stworzeniu optymalnych warunków dla kukurydzy, można czerpać przyjemność z procesu jej uprawy i oszczędzać plon bez strat.