Jednym z najbardziej popularnych ozdób w letnich domkach jest wiecznie zielona tuja. Należy do rodziny Cypress i ma puszystą koronę utworzoną z gałęzi z gęstymi łuszczącymi się igłami. Żywotnik jest szeroko stosowany w projektowaniu krajobrazu i możesz go rozwijać na swojej stronie bez większego wysiłku. Przeczytaj więcej o zasadach sadzenia drzewa i zaleceniach dotyczących opieki nad nim, a także opis najlepszych odmian - w dalszej części artykułu.

Czas na lądowanie

Odwilż zaleca się sadzić wiosną w otwartym terenie, w drugiej połowie marca. W takim przypadku sadzonka będzie miała czas na zakorzenienie się i wzmocnienie siły przed nadejściem chłodnej pogody, aby bezpiecznie przetrwać zimę.

Ale jeśli klimat w regionie uprawy jest łagodny, a zimy nie są zbyt mroźne, to drzewo można sadzić na tym terenie na początku października. Do sadzenia lepiej wybrać godziny poranne lub wieczorneaby igły młodej sadzonki nie cierpiały z powodu jasnego słońca.

Czy wiesz Mieszkańcy Kanady robią miotły ze świeżych pędów tui, które umieszczają w pomieszczeniach mieszkalnych. Igły drzewa emanują przyjemnym aromatem i odświeżają powietrze.

Wybór odmian i sadzonek

W zależności od cech zewnętrznych i cech uprawnych rozróżnia się dwa rodzaje arborvitae - wschodnią i zachodnią.

Orientalna tuja (lub płaska gałąź) składa się z rozgałęzionych płaskich pędów, które wyglądają jak talerze i tworzą kilka pni. Gatunek ten można uprawiać tylko w regionach o ciepłym klimacie, dlatego jest uprawiany w ogrodach w Japonii, Chinach i Korei.

Koronę zachodniej tui tworzy wiele bujnych pędów, które zaczynają wyrastać z jednego centralnego pnia. Ten rodzaj drzewa jest uprawiany w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i Europie, ponieważ wymaga zimowego zimowania. Zachodnia tuja różni się wytrzymałością i bezpretensjonalnością od warunków środowiskowych, dlatego jest bardziej odpowiednia dla regionów o umiarkowanie zimnych lub mroźnych zimach.

Każdy gatunek jest reprezentowany przez wiele odmian.

Najlepsze z nich:

1. Danica. Drzewo jest karłowate (do 60 cm wysokości)dlatego wygodnie jest go używać do tworzenia kompozycji z innych roślin ozdobnych i kwiatów. Średnica korony wynosi 0,5–1 m. Pozytywnymi cechami tej odmiany są jej bezpretensjonalność w stosunku do składu odżywczego gleby, niewielkie rozmiary i brak konieczności częstego przycinania. Wadą Daniki jest jej słaba tolerancja na suszę i wrażliwość na podlewanie gleby.
2. Globosa (Globosa). Jego wysokość nie przekracza 60 cm, a szerokość korony osiąga 1 m. Zaletą tej odmiany jest to, że może być spektakularnym dodatkiem do dowolnej kompozycji krzewów, a także stanowić niezależną ozdobę witryny. Minusem drzewa jest zwiększone zapotrzebowanie na skład odżywczy gleby, a korona z wiekiem traci swój atrakcyjny kształt.
3. Khoseri (Hoseri). Drzewo jest idealne do uprawy na małych obszarach i klombach itp. średnica jego okrągłej korony wynosi tylko 40 cm, a wysokość nie przekracza 60 cm. Zwartość przedstawicieli odmiany jest ich główną zaletą. Wady drzewa obejmują wymagające podlewanie i skład gleby.
4. Holmstrup (Holmstrup). Ta odmiana jest wysoka. Dorosłe drzewo może dorastać do 2-3 m, a jego wspaniała korona wygląda dobrze w kompozycjach z innymi roślinami ozdobnymi. Zaletą tui Holmstrup jest to, że zachowuje swój stożkowy kształt nawet przy braku przycinania. Minusem tej odmiany jest podatność na przeciągi i dokładność składu odżywczego ziemi.
5. Smaragd. Tui tej klasy różni się szczególnie dużymi rozmiarami - do 5 m wysokości i 1,5–2 m średnicy. Drzewo można uprawiać na każdej glebie, a jego igły mają szczególnie jasny szmaragdowy kolor. Zalety Smaragd - wysoka odporność na mróz, trwałość i zachowanie atrakcyjnego kształtu korony przez cały okres istnienia drzewa. Minusem odmiany jest zależność koloru igieł od światła słonecznego (w cieniu pędy drzewa stają się matowe).

   Wideo: Thuja Smaragd
6. Brabancja. Wysokość dorosłego drzewa wynosi około 3,5 m, a kształt jego korony wygląda jak potężna kolumna do 3 m szerokości. Żywotnik rośnie szybko i jest często wykorzystywany do tworzenia żywopłotów. Głównym plusem tej odmiany jest zachowanie prawidłowego kształtu korony nawet bez formowania cięcia. Wadą drewna jest zwiększona wrażliwość na nadmiar wilgoci w glebie.
7. Golden Glob. Główną zaletą tej odmiany jest niestandardowy kulisty kształt korony i złoty kolor igieł. Średnica dorosłego drzewa wynosi około 0,8 m, i zwykle sadzi się go w połączeniu z klombami i krzewami ozdobnymi rosnącymi w pojemnikach. Minusami tej odmiany są podatność na podlewanie i konieczność żyzności gleby.
8. Aurea Nana. Przedstawiciele tej odmiany mają zwartą i gęstą jajowatą koronę utworzoną przez gałęzie ze złotymi igłami. Żywotnik ma do 1,5 m wysokości i około 70 cm szerokości. Zaletą drzewa jest to, że wraz z nadejściem zimy każda igła jest pomalowana na nasycony pomarańczowy kolor. Wady Aurea Nana obejmują niską mrozoodporność i zwiększoną podatność na zimne przeciągi.
9. Justine (Jystynka). Drzewo osiąga wysokość 1,6 m i ma zwartą koronę kolumnowąuformowane przez gęste igły o nasyconym zielonym kolorze. Częściej ta odmiana jest używana jako element małych ogrodów skalnych i klombów. Zaletami Justinki są bezpretensjonalność składu gleby i dobra tolerancja na suszę. Minusem tej odmiany jest to, że nie toleruje zimnego klimatu i traci swój dekoracyjny wygląd, gdy rośnie w zimnym przeciągu.

Bez względu na wybór odmiany musisz znać zasady kupowania sadzonek. Jakość materiału do sadzenia zależy od tego, jak skutecznie drzewo zapuści korzenie w miejscu.

• Główne oznaki dobrej sadzonki to:
• zdrowy wygląd;
• brak suchych gałęzi, urazów lub śladów zmian infekcyjnych;
• zamknięty system korzeniowy (pojemnik lub konopie z glebą);
• nasycony kolor igieł charakterystyczny dla danej odmiany;
• umiarkowanie wilgotna gliniana bryła wokół korzeni drzewa.

Czy wiesz Najmniejszą odmianą tui jest Little Boy. Wysokość dorosłego drzewa wynosi tylko 40-50 cm, a korona ma szmaragdowy kolor i kulisty kształt.

Wybór strony i przygotowanie

Aby młoda sadzonka szybko zapuściła korzenie w otwartym terenie, musisz wiedzieć, gdzie ją sadzić.

Miejsce lądowania tui musi spełniać następujące wymagania:

• dobre światło rano i południe po południu - promienie słoneczne są niezbędne, aby drzewo urosło w nasycony kolor igieł, ale ciągła ekspozycja na jasne słońce może doprowadzić do wypalenia pędów;
• brak przeciągu - pod wpływem zimnego powietrza, tuja jest częściej dotknięta chorobami, a na wietrze jej gałęzie mogą się złamać;
• luźna i żyzna gleba o neutralnej lub niskiej kwasowości - zapewnia odwilży niezbędnych składników odżywczych, dobrze przepuszcza powietrze i wilgoć do korzeni;
• umiarkowana ilość wilgoci w glebie - na mokradłach lub gdy wody gruntowe znajdują się blisko powierzchni ziemi, korzenie drzewa gniją.

Kilka dni przed sadzeniem należy przygotować otwory dla sadzonek o głębokości 0,8 mi średnicy około 1 m. Gleba uzyskana przez wykopanie otworów do sadzenia jest mieszana z torfem i piaskiem (w stosunku 2: 1: 1). Bezpośrednio przed sadzeniem do tej mieszaniny dodaje się nitroammofoskę (70 g na studzienkę).

Instrukcje krok po kroku

Procedura sadzenia tui na stronie jest dość prosta, więc nawet początkujący ogrodnik może sobie z tym poradzić. Ale jednocześnie zaleca się przestrzeganie określonej sekwencji działań, aby zapewnić szybkie ukorzenienie drzewa.

Ważne! Pomiędzy sąsiednimi tujami pozostawić odległość od 3 do 5 m (w zależności od odmiany). Drzewa nie powinny zasłaniać się nawzajem i mieć wystarczająco dużo wolnego miejsca do wzrostu.

Instrukcje lądowania krok po kroku:

1. Na dnie dołu do lądowania ułożyć drenaż z kawałków potłuczonej cegły, ekspandowanej gliny lub otoczaków.
2. Wlać lekko przygotowaną żyzną mieszankę gleby na warstwę drenażową.
3. Umieść korzenie sadzonki w dziurze z uformowaną wokół nich ziemną bryłą. W takim przypadku szyjka korzenia powinna znajdować się na tej samej wysokości co powierzchnia ziemi.
4. Posyp pogłębianie pozostałą luźną i pożywną mieszanką glebową. Lekko zagęścić powierzchnię ziemi wokół pnia rękami.
5. Wlej każdą sadzonkę 10-15 litrów ciepłej wody, aby ziemia wokół korzeni była dobrze nawilżona.
6. Po tym, jak cała wilgoć zostanie wchłonięta przez glebę, ściółkuj powierzchnię gleby wokół sadzonki kompostem, torfem lub kawałkami suchej kory sosny.

Po wylądowaniu opieka

Tuja należy do bezpretensjonalnych drzew, dlatego nie wymaga szczególnej opieki. Ale aby posadzony okaz wyrósł i rozwijał się, zachowując atrakcyjny wygląd i puszystą koronę, musisz zwrócić uwagę na właściwy reżim podlewania, regularnie karmić to pragnienie nawozami, formować drzewo za pomocą przycinania i chronić go przed zimnem. Więcej o tym, jak dbać o drzewo po posadzeniu - dalej.

Podlewanie i karmienie

Większość odmian arborvitae reaguje negatywnie na brak wody w glebie, ale podlewanie gleby może być niebezpieczne dla korzeni drzewa. Dlatego należy go nawadniać oszczędnie, a także co roku, aby zastosować niezbędne nawozy do gleby.

Ważne! Jeśli ogrodnik zastosował nawóz podczas sadzenia arborvitae, następnym razem nawożenie należy wykonać dopiero po 2 latach.

Zasady podlewania i karmienia tui:

• drzewo jest nawadniane raz w tygodniu, a przy suchej i upalnej pogodzie - co 3-4 dni;
• Zużywa się 10–50 litrów wody na instancję (w zależności od wielkości drzewa);
• podlewanie odbywa się wczesnym rankiem lub wieczorem - podczas gdy woda nie odparowuje na słońcu i jest całkowicie wchłaniana w ziemię;
• aby igły tui miały piękny i świeży wygląd, zaleca się nawadnianie korony co 3-4 dni;
• pierwszy górny opatrunek nakłada się natychmiast po posadzeniu sadzonki - podlewa się ją roztworem „Epiny” lub innego stymulatora wzrostu korzenia, postępując zgodnie z instrukcjami na opakowaniu;
• Aby zachować dekoracyjny wygląd drzewa i zwiększyć jego odporność na mróz, choroby i szkodniki, każdego roku na początku kwietnia tuja jest karmiona specjalnym kompleksem nawozów mineralnych dla drzew iglastych (na przykład Kemira-universal), wydając około 50 g substancji na 1 m².

Uprawa ziemi

Aby tuja miała piękną i bujną koronę, a także nie była atakowana przez infekcje i szkodniki, musisz okresowo poluzowywać powierzchnię gleby, a także usuwać chwasty wokół drzewa. Poluzowanie odbywa się na głębokości 5-8 cm po każdym podlewaniu.

Ta procedura jest przeprowadzana z najwyższą ostrożnością, aby nie uszkodzić powierzchniowego systemu korzeniowego tui. Warstwa kompostu lub suchych trocin rozłożona jest wokół pnia drzewa - ściółka pomaga zapobiegać aktywnemu wzrostowi chwastów, a także utrzymuje glebę luźną i wilgotną przez długi czas.

Przycinanie

Tui hoduje się w obszarach głównie do celów dekoracyjnych, a koronę można nadać pożądany kształt za pomocą przycinania.

Czy wiesz Drewno Thuja ma piękną, małowarstwową strukturę i jest dość miękkie, dlatego często stosuje się je do produkcji wyrobów drewnianych i mebli z dekoracyjnymi rzeźbami.

Drzewo dobrze toleruje fryzurę, ale musisz wykonać tę procedurę zgodnie z pewnymi zasadami:

• pierwsze przycinanie korony wykonuje się 2-3 lata po posadzeniu sadzonki;
• formowanie drzew można przeprowadzić wiosną przed otwarciem pąków, latem i na początku września, aby można było zaostrzyć cięcia przed chłodem;
• niezawodnie usuwaj suche i uszkodzone gałęzie, a także pędy, co prowadzi do nadmiernego pogrubienia korony;
• zdrowe pędy można odciąć według własnego uznania, nadając koronie pożądany kształt, ale można skrócić gałąź nie więcej niż ⅓ jej długości;
• przycinanie odbywa się za pomocą ostrego noża lub sekatora - takie narzędzie wykonuje najbardziej równomierne cięcia i nie uszkadza drewna.

Zimowanie

Przygotowanie tui do zimowania obejmuje takie działania:

• pod koniec września konieczne jest przeprowadzenie nawadniającego drzewa nawadniania, dobrze nawilżając glebę wokół niego;
• powierzchnia ziemi wokół pnia pokryta jest grubą warstwą torfu lub kompostu - ochroni to korzenie drzewa przed zamarznięciem;
• młode okazy w wieku poniżej 3 lat są owinięte w konopie, mocowane za pomocą liny, aby zapobiec odmrożeniu gałęzi;
• dorosłe drzewa należy przykrywać tylko wtedy, gdy są uprawiane na obszarach o bardzo surowych zimach, ale spadający śnieg należy strząsnąć z pędów, aby nie pękły.

Czy wiesz W starożytnej Grecji gałęzie tuji były używane do ofiarnych pożarów. Nazwa drzewa w języku greckim oznacza „kadzidło”.

Zapobieganie chorobom i szkodnikom

Tuja może czasami cierpieć z powodu szkodników lub infekcji grzybiczych. Częściej jest to spowodowane błędami w pielęgnacji drzew lub niewłaściwym wyborem miejsca do uprawy.

Możliwe problemy i ich objawy są wymienione poniżej:

1. Fusarium. Choroba wpływa na system korzeniowy drzewa. Gałęzie zaczynają żółknąć i wysychać w zarażonym okazie, a igły przybierają czerwonawy odcień. Na zaawansowanym etapie nie można wyleczyć choroby, dlatego tuja jest zniszczona.
2. Cytosporoza. Infekcja gwałtownie wpływa na wszystkie pędy arborvitae, w wyniku czego ich końcówki zaczynają wysychać. Głównymi objawami choroby są głębokie pęknięcia w korze, z których tryska biaława żywica, a także czerwonawy odcień igieł. Na zaawansowanym etapie gałęzie tuji są odsłonięte, a drzewo umiera.
3. Brązowy shute. Choroba zwykle zaczyna się od niższych pędów drzewa, które zimą znajdowały się na tym samym poziomie co pokrywa śnieżna. Powierzchnia igieł pokryta jest ciemnobrązową powłoką grzybową, na której z czasem tworzą się czarne kuliste guzki. Grzybnia niszczy pędy, prowadząc do ich wysuszenia.
4. Fałszywa tarcza. Ciało szkodnika jest pomalowane na ciemnożółty kolor, a jego długość nie przekracza 3 mm. Owad składa jaja pod korą, z której pojawiają się larwy. Szkodniki wysysają sok z pędów, igieł i szyszek tui, powodując wysychanie drzewa. Głównym objawem infekcji są duże żółte wrzody, które tworzą się na powierzchni kory.
5. Mszyca tuja. Owady żyją na młodych pędach i żywią się sokiem. Ciało szkodnika jest małe i szaro-brązowe. Igły na gałęziach uszkodzone przez mszyce zmieniają kolor na żółty, a następnie kruszą się.
6. Hooter Tuevaya. Ten szkodnik uszkadza korę drzewa, pozostawiając na nim okrągłe dziury. Żywi się drewnem, żyjąc wewnątrz pnia i strzela, więc nie jest łatwo go zauważyć. W wyniku życia chrząszcza tuja żółknie i wysycha.
7. Pająk. Owad rozmnaża się szybko i wysysa sok z pędów i igieł. W wyniku tego tuja zmienia kolor na żółty i stopniowo wysycha. Głównym objawem pojawienia się szkodnika na drzewie jest cienka biała sieć, która oplata gałęzie.

Do leczenia infekcji grzybiczych stosuje się specjalne preparaty (na przykład „Kartotsid”, „Khom”) lub płyn Bordeaux, rozpylając rozmrażane w odstępach 10-14 dni.

Możesz poradzić sobie ze szkodnikami za pomocą Decis, preparatów Actellik, traktując je drzewem 2 razy w miesiącu, aż owady całkowicie znikną. W celu zniszczenia chrząszcza błotnego stosuje się zastrzyki z tymi środkami, które wykonuje się w miejscach uszkodzenia tułowia.

Ważne! Wszystkie obszary drzewa uszkodzone przez choroby i szkodniki należy usunąć i zniszczyć. Mogą służyć jako źródło dalszego rozprzestrzeniania się infekcji.

• Aby zapobiec występowaniu tych problemów, zaleca się:
• do sadzenia używaj wyłącznie zdrowych sadzonek zakupionych w specjalistycznym sklepie lub szkółce;
• wybieraj dobrze oświetlone obszary z dala od przeciągów do uprawy tui;
• przestrzegać schematu nawadniania;
• odpowiednio nawozić;
• pielenie ziemi wokół pnia;
• niszczyć resztki roślinne i poluzować glebę w pobliżu drzewa;
• corocznie przeprowadzać cięcia sanitarne i przerzedzanie koron.

Wideo: Thuja Care

Każdy ogrodnik będzie mógł samodzielnie rosnąć na swojej daczy i wykorzystywać go do kształtowania krajobrazu, jeśli będzie postępował zgodnie z powyższymi wskazówkami i zasadami. A dzięki różnorodności odmian możesz wybrać drzewo o kształcie korony, które najlepiej uzupełnia inne elementy dekoracyjne witryny.