Przekąska, jak wiesz, może być nie tylko zimna, ale także gorąca. Klasycznym przykładem takiego dania jest julienne, bez której dziś nie można zrobić dużej uczty w restauracji. Jak ugotować ten prosty, ale jednocześnie niezwykle delikatny i smaczny przepis w domu na bazie zwykłych grzybów, opisano krok po kroku poniżej.

Wybór i przygotowanie składników

Warto zacząć od tego, że termin „julienne” (lub „julienne” - w zależności od wybranej transkrypcji) powoduje prawdziwe zamieszanie wśród gospodyń domowych, a nawet profesjonalnych kucharzy. Uważa się, że danie jest pochodzenia francuskiego, chociaż w rzeczywistości nie jest to do końca prawdą.

Czy wiesz W kuchni francuskiej słowo „julienne” nie oznacza niezależnego dania, a jedynie technologię krojenia warzyw z bardzo małymi słomkami, która pozwala jak najszybciej przygotować z nich zupy i sosy. Według jednej wersji termin pochodzi od nazwyjego miesięczny juillet (lipiec), ponieważ dojrzewająca obfitość warzyw w tym okresie pozwala je szybko i drobno posiekać i ugotować, w inny sposób, z żeńskiego imienia popularnego we Francji.

Zatem francuska julienne to albo sałatka, albo zupa ze świeżych warzyw, mielona w specjalny sposób. W kuchni słowiańskiej termin ten jest zwykle nazywany gorącą przystawką gotowanego kurczaka lub grzybów, posypaną białym sosem (gotowane na bazie kwaśnej śmietany, śmietany lub mleka) pod chrupiącą skórką z sera, pieczone w specjalnej porcji miski - kokocie, w której podawane jest danie.

Przygotowując „rosyjską” odmianę pieczarki julienne, należy pamiętać o kilku tajemnicach kulinarnych, głównie dotyczących samego wyboru grzybów. Problem polega na tym, że pieczarki, sprzedawane w sklepach i supermarketach oraz używane przez kucharzy i gospodynie domowe, są hodowane sztucznie - w workach lub skrzyniach. Takie grzyby są absolutnie bezpieczne z punktu widzenia potencjalnego zatrucia, ale jednocześnie praktycznie pozbawione są jasnego smaku i charakterystycznego zapachu grzybów.

Ważne! Pieczarki leśne mają śmiertelnie podwójnie bladego perkoza. W młodym wieku gatunki te są bardzo trudne do odróżnienia, dlatego nawet doświadczeni zbieracze grzybów wolą omijać małe i pojedyncze grzyby, które wyglądają jak grzyby.

Aby danie było naprawdę wyrafinowane i aromatyczne, możesz:

• ugotuj go z naturalnego produktuuzyskane od profesjonalnych zbieraczy grzybów: pieczarka łąkowa (agarius campestris) jest jednym z najsmaczniejszych grzybów rosnących w strefie umiarkowanej, a przygotowane z niej potrawy są po prostu boskie;
• dodaj co najmniej kilka suchych borowików do surowych pieczarek: należy je najpierw namoczyć w niewielkiej ilości wody, a następnie pokroić i wymieszać z posiekanymi pieczarkami. Zaraz po dodaniu mąki na patelnię wlej borowik namoczony w wodzie - w ten sposób przystawka pochłania cały aromat grzybów skoncentrowany w suszonych borowikach;
• jeśli nie ma dostępu do grzybów leśnych - wybierz największe grzyby dla Julienneo wadze co najmniej 35 gramów każdy, ponieważ to w nich, jak mówią doświadczeni szefowie kuchni, maksymalna ilość smaku i aromatu ma czas na nagromadzenie się (małe grzyby mają sens kupować te przepisy, w których są stosowane w całej swojej formie, na przykład do marynowania).

Najsmaczniejsze potrawy z tej czy innej kuchni narodowej przybywają do innych krajów i stają się bardzo popularne, często zmieniając swój „oryginalny” skład i smak niemal nie do poznania. Oprócz tradycyjnego oliwkowca noworocznego, nazywanego na całym świecie „rosyjską sałatką”, Julien, który jest zupą we Francji i porcjowaną gorącą przekąską w Rosji, był przykładem takiej dziwnej transformacji. Ale warto wypróbować to delikatne danie, które ponadto można przygotować w domu własnymi rękami w ciągu zaledwie kilku minut, używając niedrogich i niedrogich produktów - i nie chcę rozmawiać o historycznych zawiłościach jego pochodzenia.