Drewniane ścieżki w letnim domku są nie tylko piękne, ale także funkcjonalne. Wielu projektantów krajobrazu zaleca stosowanie tego elementu zewnętrznego w celu podziału terytorium na strefy, aby stworzyć ścieżki łączące różne budynki i budowle. Istnieje wiele odmian takich utworów. Każdy właściciel może zainstalować ten element projektowania krajobrazu, dostosowując go do gotowego stylu swojej witryny.
Zalety i wady drewnianych chodników
Podobnie jak różne części zewnętrzne, takie ścieżki mają swoje zalety i wady.
- Lista głównych zalet drewnianych ścieżek obejmuje:
- Przyjazność dla środowiska. Taki materiał będzie nie tylko organicznie pasował do prawie każdego stylu działki ogrodowej, ale także nie będzie miał żadnego toksycznego wpływu na środowisko. Drewno to naturalny czysty produkt, dlatego nie wyrządza żadnej szkody ludziom ani środowisku.
- Dostępność. Takie ścieżki ogrodowe nie wymagają ogromnych kosztów finansowych zarówno podczas tworzenia, jak i naprawy. Wielu właścicieli uważa, że piły do drewna na placach, które już stały się uratowane, co jest bardzo opłacalne. Instalacja torów jest dość prosta, więc instalację można wykonać własnymi rękami i bez pomocy specjalistów, a to jest dość ekonomiczne.
- Oryginalność. Drewniane ścieżki wyróżniają się niepowtarzalnym stylem. Każdy właściciel może ułożyć tor na swój własny sposób, używając własnego wzoru, wycinków różnego rodzaju drzew, niezwykłych elementów dekoracyjnych. Wszystko to jako całość stworzy oryginalny projekt.
- Łatwy w instalacji i obsłudze. Ułożenie drewnianego chodnika jest na przykład znacznie łatwiejsze niż ścieżka chodnika. Nie wymaga wdrożenia skomplikowanych technologii instalacyjnych, a także nie musi kupować drogich materiałów i narzędzi. Przywrócenie takich ścieżek jest proste, można to zrobić niezależnie, bez wzywania mistrzów.
- Lista wad jest znacznie mniejsza. Składa się z dwóch punktów:
- Kruchość. Drewno jest produktem organicznym, który może ulec zniszczeniu z powodu różnych czynników mechanicznych i naturalnych. Nawet jeśli użyjesz specjalnych środków do ochrony tego materiału, nie powinieneś być pewien, że pomoże to zachować produkt przez dziesięciolecia.
- Funkcja aplikacji. Ścieżek drewnianych nie można nazwać uniwersalnym elementem projektu. Idealnie wpasują się w wiejskie fabuły, zaprojektowane w stylu „country” lub „casual”, a kiedy terytorium będzie oprawione w modernistyczny styl, powinieneś pomyśleć o stosowności ich użycia.
Rodzaje drewnianych chodników
Istnieje wiele opcji ścieżek z danego materiału.
Współcześni projektanci zalecają właścicielom domów prywatnych korzystanie ze ścieżek na ich podwórkach w oparciu o:
- kawałki drewna;
- deski;
- drewniana belka;
- parkiet ogrodowy;
- kora drzewa lub trociny (ściółka).
Każdy z tych typów ma prawie identyczną technologię tworzenia, tylko cechy zewnętrzne i niektóre szczegóły stylizacji będą się różnić.
Wykonane z kawałków drewna
Takie utwory są dziś bardzo popularne, ponieważ materiał jest dostępny i łatwy w instalacji. Nie trzeba kupować ścinki drzewa, można je uzyskać po oczyszczeniu terytoriów w wyniku pracy narzędzi i w wielu innych sytuacjach. Wygląd tego rodzaju ścieżek jest bardzo podobny do kostki brukowej. Główną różnicą jest to, że cięcia drewna charakteryzują się charakterystycznymi wzorami i rozmiarami, co tworzy oryginalny design.
Układanie danego rodzaju toru może odbywać się na różne sposoby: na przemian duże i małe formy, układanie w postaci różnych ozdób i wzorów, kształtów, tworzenie „wysp” drewnianych elementów. Specyfiką tworzenia tej wersji ścieżki jest to, że cięcia muszą być częściowo wkopane w ziemię.
Z desek
Ta opcja jest uważana za tymczasową. Wynika to z faktu, że deski nie zawsze mają estetyczny wygląd, a także przy ciągłym użytkowaniu części mogą się szybko zapadać. Najczęściej rozważane ścieżki są wykorzystywane w pierwszych latach po budowie domku i na początkowych etapach projektowania zewnętrznej strony. Ścieżka z tablic jest tanią, prostą i funkcjonalną opcją, więc wiele osób woli je instalować.
Drewno można zamówić lub materiały dostępne po zakończeniu budowy. Przetwarzanie płyt odbywa się zwykle za pomocą strugarki elektrycznej lub maszyny. Instalacja takiej ścieżki jest możliwa zarówno na powierzchni ziemi, jak i na długim kłodzie drewna. Druga opcja jest bardziej trwała.
Ważne! Zaleca się robienie piasku pod murami. Deski należy również traktować specjalnymi środkami ochronnymi do drewna.
Z drewnianego baru
Ta opcja jest bardzo podobna do promenady, ale różnica polega tylko na właściwościach materiału. Pasek jest uważany za droższy i trwały. Wielu właścicieli woli to, niż deski, ze względu na stabilność, niezawodność i trwałość. Możesz ułożyć wiązkę w sposób ciągły i pośredni. Ustal rozważany typ ścieżki bezpośrednio do ziemi bez użycia muru, ale w tym celu konieczne jest wyrównanie powierzchni gleby.
Z podłogi w ogrodzie
Ten typ torów jest dziś szeroko stosowany.. Do tworzenia gotowych desek z desek lub materiałów kompozytowych. Decking jest najpopularniejszą opcją, która jest produkowana w postaci modułów kafelkowych lub parkietu ogrodowego. Taka powłoka jest wykonana ze zwykłego kompozytu modrzewiowego, sosnowego lub drewniano-polimerowego. Aby zapobiec wygięciu parkietu ogrodowego, zaleca się układanie go na wcześniej przygotowanej twardej powierzchni.
Z kory drzew i trocin (ściółka)
Ze względu na to, że materiał ten jest krótkotrwały i szybko się pieczy, konieczne jest od czasu do czasu wlewanie produktu ekologicznego. Łatwa instalacja jest zaletą na tej ścieżce, ponieważ wystarczy usunąć warstwę gleby. Podczas układania tymczasowych ścieżek konieczne jest zainstalowanie granic, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo rozpryskiwania ściółki.
Wadą tego rodzaju chodnika wiejskiego jest to, że ze względu na wysokie prawdopodobieństwo rozkładu odpadów drzewnych zawartość wykopu należy wymieniać co 1-2 lata. Należy również wziąć pod uwagę fakt, że cząsteczki przylegają do butów i rozprzestrzeniają się po całym obszarze. Na terytorium z piaszczystą glebą można wylać ściółkę bezpośrednio na ziemię bez użycia materiału do impregnacji.
Wybór i przygotowanie materiału na wycięte ścieżki
Pierwszym krokiem w tworzeniu wiejskiego drewnianego chodnika jest właściwy dobór i obróbka drewna. Piły można pobrać z dowolnego rodzaju drzewa. Najlepsze opcje to dąb, modrzew i buk.
Czy wiesz Eksperci twierdzą, że cięcia modrzewia mogą trwać ćwierć wieku lub dłużej przy odpowiednim przeładunku materiału na początkowym etapie układania toru.
Często właściciele wybierają drewno z gatunków iglastych, błędnie wierząc, że dzięki żywicom cięcia piły będą trwać dłużej. W rzeczywistości „okrągłe” sosny są bardziej kruche i gniją znacznie wcześniej niż lite gatunki liściaste.
Przetwarzanie drewna odbywa się zgodnie z następującymi zasadami:
- Standardowa wysokość pierścieni wynosi 15–20 cm, jeśli grubość jest mniejsza niż 10 cm, najprawdopodobniej nacięcia piły nie będą dobrze trzymały się w ziemi, a także mogą pękać pod obciążeniem.
- Każdy drewniany element należy oczyścić z kory. Gnije wystarczająco szybko, pomimo użycia sprzętu ochronnego.
- Zalecane jest cięcie dolnej części piły bitumem.
- Używając siarczanu miedzi, nie tylko chronisz drewno, ale także zyskujesz szlachetny ciemny odcień.
- Piły do pękania należy usunąć.
- Możliwe jest zastosowanie całkowicie wysuszonego materiału po przetworzeniu.
Niezbędne narzędzia
Aby stworzyć ścieżki, oprócz drewnianych cięć, konieczne jest przygotowanie niektórych materiałów i sprzętu.
Lista obowiązkowych rzeczy obejmuje:
- Kołki i lina do znakowania.
- Hydroizolacja: geowłóknina walcowana lub nietkana.
- Kamyczki, żwir, piasek i woda na fundament.
- Łopata, wiadra i szczotki do przygotowania wykopów.
- Kamienie lub słupki na boki.
- Poziom
- Młotek lub młotek.
- Piła łańcuchowa
Oznaczanie miejsca i rysunek
Ten krok obejmuje przemyślenie stylu ścieżki i jej układu, po czym wszystko to należy przenieść na rysunek. Projekt powinien wskazywać konfigurację linii i parametry ścieżki.
Przygotowany plan można bezpiecznie przenieść na stronę. W tym miejscu można wprowadzić pewne zmiany, ponieważ lokalizacja zwykle nieznacznie różni się od planu właściciela. Zaznacz obszar palikami i rozciągniętą między nimi liną. Bardzo ważne jest określenie położenia głównego toru i dodatkowych krętych wąskich ścieżek.Ważne! Średnia szerokość toru wynosi 60–80 cm od obliczeń, że dla jednej osoby wystarczy około 35 cm.
Etapy budowy
Po podjęciu kroków przygotowawczych do stworzenia wiejskiego drewnianego chodnika możesz rozpocząć główne prace.
Budowa składa się z następujących etapów:
- przygotowanie wykopów;
- przygotowanie podstawy, hydroizolacji i obramowań (w razie potrzeby);
- układanie cięć.
Każdy krok wymaga uwagi. W przypadku błędu właściciel będzie musiał wydać pieniądze na dodatkowe materiały, aby rozwiązać problem. Jeśli wszystkie kroki zostaną wykonane zgodnie z zaleceniami, drewniana ścieżka będzie służyć przez wiele lat.
Okop
To wgłębienie do ustalania ścieżki jest konieczne dla długiej żywotności i bezpieczeństwa podczas transportu. Głębokość wykopu zależy od wysokości samej piły. W tym samym czasie możesz dodać dodatkowe 50-100 mm, biorąc pod uwagę rodzaj gleby i obciążenie chodnika. Szerokość jest identyczna z parametrami planowanego toru.
Zazwyczaj usuwa się około 15–20 cm żyznej gleby, a ścieżka tworzy się na niewielkim nachyleniu, aby odwrócić opady. Od strony, gdzie występuje większy stopień nachylenia, można zainstalować system odwadniający.
Przygotowanie podłoża i impregnacja
Dno rowu musi być wodoodporne. Do tych celów odpowiedni jest geomateriał lub specjalna folia z tworzywa sztucznego.Żwir lub kamień kruszony (zmieszany z piaskiem) jest dodawany do powłoki hydroizolacyjnej, która pomaga chronić drewno przed wilgocią. Ta warstwa powinna wynosić 25-50 mm. Drenaż musi być starannie ubity. Piasek i żwir powinny być wyrównane za pomocą poziomu.
Na tym etapie możesz również budować boki wykonane z kamienia, prętów i innych materiałów. Następnie musisz zrobić kolejną warstwę piasku, aby wysokość poduszki wynosiła do 100 mm. Aby uszczelnić, możesz wlać wodę.
Czy wiesz Archangielsk charakteryzuje się największą liczbą odrestaurowanych i utworzonych drewnianych chodników w Rosji. Władze miasta nazywają ten element projektowania krajobrazu atrakcją przyciągającą turystów.
Układanie
Proces układania drewnianych kół nie ma żadnej konkretnej zasady. Montaż elementów zależy od preferencji samego właściciela dziedzińca, od wymyślonego wzoru. Dzisiaj można znaleźć opcje ścieżek, w których cięcia są bardzo ściśle zgrupowane. Dopuszczalne jest również mieszanie każdego elementu w pewnej odległości od sąsiedniego, tworząc linie proste lub zygzak. Głównym wymaganiem jest pogłębienie konopi i wyrównanie wszystkich cięć na mniej więcej tym samym poziomie.
Sos
Możesz ozdobić drewno kolorową farbą, aby stworzyć nastrój. Ciemny odcień konopi pokryty 20% roztworem siarczanu miedzi lub lakieru wygląda szlachetnie, a rośliny okrywowe i zwykłe kamyki wyglądają bardzo ładnie między kawałkami. Niektórzy właściciele używają trawników w rolkach jako podstawy do dużych odstępów na torze.
Aby zapełnić przestrzeń, możesz kupić wielokolorowy żwir, a na brzegach krawężników sadzi się różne trawiaste i kwitnące rośliny, ozdobione kamieniami, małymi postaciami i miniaturowymi latarniami.
Dbaj o drewniane ścieżki
Podczas pracy chodniki ogrodowe z czasem pękają, gniją i tracą swoją atrakcyjność. Aby przywrócić wygląd toru do normy w czasie, należy go dokładnie sprawdzać co roku. Podczas tworzenia ścieżek zaleca się zachowanie głównego i dekoracyjnego materiału, który będzie potrzebny do napraw w przyszłości.
Procedury obowiązkowe obejmują:
- Czyszczenie śladów z gruzu i brudu.
- Leczenie konopi środkami antyseptycznymi.
- Wymiana uszkodzonych elementów na nowe.
Dlatego drewniane ścieżki mają na celu zapewnienie wygody poruszania się po ogrodzie, a także utrzymanie ładnego wyglądu terytorium. Stworzenie takiego elementu projektowania krajobrazu nie jest trudne i nie wymaga dużych kosztów finansowych. Jeśli wykonasz chodnik ogrodowy z ciętych pił, postępując zgodnie z instrukcjami krok po kroku, a także wykonasz wszystkie niezbędne kroki pielęgnacyjne, taka funkcjonalna część zewnętrzna zachwyci właściciela przez wiele lat.