Rokitnik odmiany Chuiskaya, pomimo imponującego wieku 41 lat, jest w stanie konkurować nawet z ostatnio wyhodowanymi odmianami. Jakie są cechy i zalety tej rośliny, a także szczegółowy opis technologii rolniczej kultury - w dalszej części artykułu.

Historia selekcji

Odmiana ta została uzyskana w Federalnym Centrum Nauk Ałtajskich ds. Agrobiotechnologii (Barnaul) poprzez swobodne zapylanie rokitnika zwyczajnego rosnącego w dolinie rzeki. Chuya (dopływ rzeki Katun) - stąd nazwa odmiany. Hodowcy spędzili prawie 20 lat na hodowli, ale już w 1978 roku zaprezentowali rokitnika zwyczajnego do testów odmiany stanu. Centrum naukowe dążyło do wielu celów - zmniejszenia liczby skoków na pędach, maksymalizacji wydajności i poprawy jakości owoców.

Czy wiesz W starożytnej Grecji konie leczono, dając im liście rokitnika. — taki „lek” pełnił funkcję leczniczą, a ponadto przyczyniał się do pięknego wyglądu zwierzęcia.

1979 był pamiętnym rokiem ze względu na fakt, że odmiana została wpisana do Państwowego Rejestru dokonań selekcyjnych Federacji Rosyjskiej w wielu regionach:

• Środkowa Wołga;
• Północny zachód;
• Daleki Wschód;
• Ural i inni

Opis gatunku botanicznego

Wysokość rośliny może osiągnąć 3 m, których czerwono-brązowa kora jest pokryta białym stosem. Dość często używane przez ogrodników w celu uzyskania cennych jagód. Bardziej szczegółowo, odmiana i jej charakterystyczne cechy zostaną omówione później.

Krzewy i liście

Rokitnik zwyczajny Chuiskaya - mały krzak o wielu łodygach, korona - rzadki, zaokrąglony kształt, nie podatny na gęstnienie. Gałęzie tworzące „szkielet” są wizualnie odróżniane na podstawie całkowitej masy pędów. Liście są wąskie, naprzemienne i mają kolczasty kształt, przypominają lancety. Na gałęziach tego roku kolor liści jest dość ciemny, a na zeszłorocznych jasnozielony, w obu przypadkach srebrny odcień. Cierni jest bardzo mało i są one słabo wyrażone.

Kwiaty i okwiat

Kwiaty rokitnika są małe, z żółto-zielonymi płatkami. Samica okazu drzewa ma ich dużo, mogą ukryć się nawet w kątach cierni, ale osobniki męskie są zbierane w małe kwiatostany. Czas kwitnienia przypada na koniec kwietnia - początek maja Perianth jest prosty, z jednym tłuczkiem i czterema pręcikami. U gatunków męskich zbiornik jest płaski, au żeńskich rurkowaty.

Wideo: rokitnik zwyczajny Chui

Owoce

Na wielkość i jakość jagód ma bezpośredni wpływ region, w którym są uprawiane, a także warunki pielęgnacji. Często kolor jest nasycony pomarańczowy, a same owoce są wydłużone, okrągłe cylindryczne kształty przypominają jajka. Zapach jest dość wyraźny, przyjemny, a smak charakteryzuje się jednocześnie kwasem i słodyczą.

Ważne! Jakość i plon jagód są bezpośrednio zależne od podlewania. Przy braku wilgoci jagody są mniejsze, a roślina wydaje owoce około 2 razy mniej.

Charakterystyka różnorodności

Główne cechy odmianowe obejmują:

• wczesna dojrzałość - po raz pierwszy drzewo wydaje owoce w trzecim roku po posadzeniu;
• dojrzewanie - późne lato (usuwanie jagód odbywa się w drugiej dekadzie sierpnia);
• wydajność - wysoki, 8–13 kg z jednego okazu (przy zastosowaniu opisanej poniżej technologii rolniczej możliwe będzie zwiększenie plonu do 22 kg);
• zimotrwalosc - wysoka, do -45 ° С.

Plusy i minusy tej odmiany

Odmiana ta nie jest uważana za absolutnego lidera wśród innych odmian - pod wieloma względami jest raczej „silnym środkowym chłopem” i nie bez powodu jest uważana za wzorową.

• Pozytywne cechy to:
• dobra zimotrwalosc;
• słaby skok pędów;
• mało wymagający;
• duże i smaczne owoce;
• ograniczenie wzrostu;
• jagody są używane w wielu obszarach.

Czynniki negatywne są znacznie mniejsze - jest to silna zależność jakości i ilości plonu od technologii rolniczej, a także zapylania. Jeśli szukasz sadzonek, które jej nie potrzebują, ta odmiana nie będzie działać.

Sadzenie rokitnika zwyczajnego

Kolejność sadzenia nie różni się zbytnio od ogólnie przyjętej dla tego typu roślin. Sadzenie odbywa się wyłącznie jako grupa, ponieważ aby uzyskać plon, potrzebne są nie tylko drzewa żeńskie, ale także męskie. Należy jednak pamiętać, że rosną one dość wysoko, ale roczny wzrost jest niewielki.

Kiedy sadzić

Najczęściej sadzenie odbywa się wczesną wiosną, gdy ruch soku jeszcze się nie rozpoczął. Jesienią skorzystanie z tej procedury jest możliwe tylko na południu, ponieważ w obszarach o bardziej surowym klimacie roślina nie może ukorzenić się przed nadejściem mrozu. Rokitnik z zamkniętym systemem korzeniowym nadaje się do sadzenia o każdej porze roku, z wyjątkiem upalnego lata.

W przypadku zignorowania zalecanych dat młode łodygi należy zakopać przed wiosną. Aby to zrobić, wykop rów, którego głębokość wyniesie około 0,5 m, jednocześnie ustawiając kierunek korony na południe. Posyp korzenie ziemią, a wraz z nadejściem sadzonek pokrywających mróz, pozostawiając tylko górną część na zewnątrz. Następnie rozkładają świerkowe gałęzie, a przy pierwszym śniegu dodatkowa izolacja jest zbudowana z naturalnego materiału.

Wybór miejsca

Konieczne jest posadzenie drzewa na otwartym terenie, na którym pada dużo światła słonecznego, a odległość z innymi roślinami wynosi co najmniej 3 m. Ponadto w pobliżu niepożądane są łóżka - podczas ich kopania istnieje szansa na uszkodzenie systemu korzeniowego, ponieważ leży on płytko.

Czy wiesz Ze względu na soczystość i smak w Rosji rokitnika zwyczajnego nazywano „ananasem syberyjskim”.

Zaleca się odmowę lądowania obok ogrodzeń lub budynków, a także obszarów, w których woda gruntowa podnosi się o więcej niż 1 m.

Przygotowanie gleby

Otwory do lądowania najlepiej przygotować wcześniej. Gleba wykopana w tym procesie musi zostać zachowana, aby stworzyć pożywną mieszankę gleby, którą następnie posypuje się kłączem.

Do gotowania użyj:

• kompost lub obornik - 1 wiadro;
• umyty piasek rzeczny lub kamyki - 1 wiadro;
• ziemia usunięta podczas formowania wnęki - 2 wiadra;
• popiół drzewny - 0,5 wiadra;
• nawóz fosforowy (superfosfat) - 0,2 kg.

Wszystkie składniki są dokładnie mieszane do jednorodnej masy i stosowane bezpośrednio w procesie zejścia ze statku.

Wybór i przygotowanie materiału do sadzenia

Najlepszym wyborem byłyby sadzonki jednoroczne i dwuletnie - do tego wieku ich wzrost powinien wynosić około 30-50 cm, a długość korzeni - co najmniej 20 cm. Ważne jest, aby zwracać uwagę na korę - nie powinna złuszczać się ani mieć ciemnobrązowego koloru, ponieważ wskazuje to na uszkodzenia spowodowane przez mróz. Przed sadzeniem sadzonki zanurza się w glinianym zacieru, który jest dość łatwy do przygotowania.

Ważne! Jeśli korzenie rośliny zostaną wysuszone, przed zabiegiem włóż kłącze do wiadra z wodą na dzień lub dwa, aby stały się elastyczne.

Niezbędne składniki:

• woda - 1 wiadro;
• glina - 300–400 g;
• ziemia - około 500 g;
• popiół drzewny - 0,5 l.

Na stronie wybierz odpowiednie miejsce, w którym wykopią małą depresję. Wlewa się tam wiadro wody, stopniowo mieszając z wykopaną ziemią i gliną, aby konsystencja przypominała kwaśną śmietanę. Następnie dodaj popiół na końcu łopaty i wszystko wymieszaj. Mieszanka jest gotowa, można w nią zanurzyć krzaki rokitnika.

Algorytm i schemat lądowania

Rokitnik można sadzić zarówno w rzędach, jak iw losowej kolejności. Aby zapylenie było wysokiej jakości, warto obserwować proporcję drzew męskich i żeńskich - od 1 do 5, ale nie więcej. Przeciwnie, większość hodowców zmniejsza ten stosunek, ponieważ gatunki męskie umierają częściej. Dlatego zaleca się ich sadzenie po nawietrznej stronie grupy lub w otoczeniu okazów żeńskich. Najlepszym zapylaczem byłby męski krzak identycznej odmiany.

Odległość między otworami do sadzenia powinna wynosić co najmniej 2 m, u dołu każdego, z niewielkim przesunięciem od środka, ustawić pręt, do którego następnie zostanie przywiązana sadzonka. Pogłębiają go, ostrożnie prostują korzenie i wypełniają pożywną mieszanką, ostrożnie ubijając, aby nie było pustek. Należy zauważyć, że w rezultacie szyjka korzenia powinna znajdować się 6-8 cm nad poziomem gruntu. Po wszystkich manipulacjach powstaje obfite podlewanie i ściółkowanie sianem lub trocinami.

Dalsza opieka

Procedury pielęgnacyjne polegają na kilku prostych czynnościach ogrodnika - na przykład w porównaniu z innymi drzewami owocowymi nie wykopują kręgu pnia rokitnika zwyczajnego. Podstawowe zasady są warte poznania i zastosowania w praktyce, a następnie zbiory będą obfite, a jagody będą duże i soczyste.

Nawozy i nawozy

Uzupełniające odżywianie wprowadza się dość rzadko, tylko raz na 3-4,5 lat. Najlepszym wyborem będą nawozy organiczne, takie jak gnijący obornik lub próchnica w połączeniu z dowolnym nawozem fosforowym.

Kiedy zima się skończy i śnieg się stopi, zaleca się dodanie nitrofosforanu przez rozproszenie w strefie korzeniowej. Jednak nie należy gorliwie traktować opatrunku mineralnego, ponieważ korzenie krzewu mają guzki bakterii wiążących azot, które również dostarczają kłączowi niezbędnego składnika.

Podlewanie

Tę procedurę należy potraktować bardzo poważnie, jeśli chcesz wyhodować zdrowego rokitnika zwyczajnego Chuiskaya. Szczególnie ważne jest podlewanie latem, gdy jest gorąco i sucho. Nawilżanie odbywa się regularnie i ostrożnie, ponieważ korzenie rośliny są silnie rozgałęzione.

Technologia intensywnej uprawy wymaga co najmniej 4 nawadniania: podczas kwitnienia, nalewania owoców, dojrzewania i jesieni jest również nazywana „ładowaniem wilgoci”. Jednak liczba razy może się różnić w zależności od warunków pogodowych.

Kadrowanie i modelowanie

Przez pierwsze trzy lata uprawy krzew tworzy się przez przycinanie, a po tym czasie zachowują tylko określone kontury. Korona jest formowana w ten sposób: natychmiast po posadzeniu wysokość sadzonki ulega skróceniu o 15–20 cm, a w następnym roku z całego pędu wybiera się 2-4 silne pędy i są one lekko przycięte. Pozostałe gałęzie są całkowicie usuwane.

Ponadto stosują przycinanie sanitarne wiosną i jesienią, aby usunąć wszystkie suche, uszkodzone, stare i chore części rośliny.

Zimowe przygotowania

Krzew jest klasyfikowany jako odporny na mróz, dzięki czemu sama potrzeba specjalnych manipulacji przygotowawczych. Istnieje jednak szansa na uszkodzenie przez gryzonie. Aby zminimalizować ryzyko, możesz chronić rokitnika metalową siatką, a także wybielić łodygę i gałęzie szkieletu wapnem.

Ważne! Z owoców rośliny można uzyskać niezwykle cenny olej. Jednak jego zawartość w opisywanej odmianie jest znacznie mniejsza niż w odmianach technicznych.

Przykryj koło tułowia gałęziami jodły, a na nim nałóż warstwę darni - doskonała ochrona przed zamarznięciem kłącza. Procedury mają jednak charakter doradczy, a ich wdrożenie zależy od twoich pragnień i możliwości.

Szkodniki i choroby

Rokitnik zwyczajny Chui jest właścicielem silnej odporności na wszelkiego rodzaju choroby, ale zdarza się również, że występuje infekcja. Najczęściej przyczyną tego są nieodpowiednie warunki wzrostu - wysoka wilgotność, zaniedbanie zasad pielęgnacji itp.

Główne choroby obejmują:

1. Septoria. Przejawia się w tworzeniu ciemnych plam na liściach z charakterystycznym wyblakłym środkiem. Możesz uratować zainfekowany okaz, jeśli oderwiesz i wypalisz liście na czas, i spryskasz wczesną wiosną roztworem siarczanu miedzi (1%).
2. Nektrioza - grzyby z jaskrawo czerwonym lub pomarańczowym pogrubieniem pojawiają się na korze drzewa. W takiej sytuacji wszystkie dotknięte pędy są cięte i palone.
3. Verticillosis (więdnięcie). Liście i gałęzie szybko wysychają i żółkną, po czym umierają. Nie możesz uratować drzewa - wykop je i spal.
4. Monilioza charakteryzuje się letargiem i miękkością jagód, które ostatecznie mumifikują. Zbieranie i niszczenie wszystkich suszonych owoców pomoże uratować rokitnika, a jesienią i wiosną krzak jest traktowany roztworem siarczanu miedzi (1%), aby go wyeliminować i do celów profilaktycznych.
5. Czarna noga. Odkryty przez zgniliznę pnia bliżej poziomu gruntu. Kiedy gnije całkowicie, roślina spada. Jest to charakterystyczne dla młodych sadzonek. Wskazane jest przeszczepienie ich na piaszczyste podłoże glebowe (w stosunku 1: 1), a także zalanie jasnoróżowym roztworem nadmanganianu potasu.
6. Brązowe plamienie. Wyraża się to pojawieniem się brązowych plam na liściach, po których rośliny umierają. W przypadku choroby stosuje się to samo leczenie, co w przypadku septorii.
7. Czarny rak. Na korze widać ciemne plamy, w tym miejscu pojawiają się pęknięcia, a drewno nabiera ciemnego odcienia. Najlepszym sposobem leczenia byłoby szybkie usunięcie ognisk infekcji, pokrycie sekcji gliną i dziewanny oraz potraktowanie siarczanem miedzi.

Owady niezwykle rzadko atakują odmianę Chuisky, a jest ich całkiem sporo: przędziorków, muszek rokitnika, mszyc i moli. W walce z pasożytami opryskiwanie stosuje się za pomocą „Fufanon”, „Inta-Vir” itp.

Rokitnik Chuiskaya stał się odmianą, która nie jest trudna do uprawy, a także nadaje się do każdego klimatu. Przestrzegając wszystkich zaleceń i zasad, nawet początkujący ogrodnik zdoła wyhodować to drzewo w swoim wiejskim domu.