Żywotnik - jeden z najpiękniejszych przedstawicieli klasy drzew iglastych, jest w stanie ozdobić swoim wyglądem każdą działkę ogrodową. Rośnie w postaci krzaka lub drzewa. Pomimo oszałamiającego wyglądu tuja jest dość bezpretensjonalna, co czyni ją bardzo popularną rośliną dla wielu ogrodników.

Warunki wzrostu tui

Tuja jest mało wymagająca, jednak na dość wilgotnych i nawożonych podłożach krzew ten rośnie lepiej.

Jeśli uprawisz tuję na rzadkiej glebie, grozi jej następstwem:

• kolor igieł przygasa i staje się blady;
• z czasem korona zyskuje brązowy odcień;
• igły mogą się kruszyć;
• krzew poniżej zaczyna łysnąć;
• rośliny o słabej odporności są podatne na choroby grzybowe, w wyniku których umierają igły i pędy.

Tui są typu zachodniego i wschodniego. W przypadku pierwszego, wystarczająco nawilżone żyzne, lekko kwaśne podłoża o pH 5,0–7,0 są dobre. Do uprawy krzewów typu wschodniego nie są odpowiednie gleby żyzne, ale lepiej, aby były bardziej zasadowe, dość ciepłe i dobrze przepuszczały wilgoć.

Ważne! Istnieje trwały stereotyp, że gleba wokół tui powinna zostać zakwaszona bezbłędnie. W rzeczywistości tak nie jest: zwiększają kwasowość gleby tylko tam, gdzie rosną krzewy typu zachodniego.

Miejsce do lądowania powinno wybrać słoneczny, dobrze oświetlony, aw skrajnych przypadkach częściowy półcień. Jeśli na twojej stronie panują zacienione obszary, wybierz odmiany, które zwykle rosną w warunkach półcienistych.

Najlepiej sadzić drzewo w miejscach chronionych przed wiatrem. Jak wszystkie drzewa iglaste, korzenie rośliny są powierzchowne, silne wiatry na zielone piękno są destrukcyjne.

Metody uprawy

Istnieją dwa sposoby rozmnażania tui - generatywny i wegetatywny. W przypadku gatunków drzew i krzewów odpowiednia jest metoda generatywna (nasienna). Do rozmnażania odmian należy zastosować metodę wegetatywną, ponieważ tuja wyhodowana z nasion nie dziedziczy cech rodzicielskich.

Z nasion

Aby wyhodować drzewo lub krzew w ten sposób, musisz uzbroić się w cierpliwość, ponieważ do tego potrzebujesz 3-5 lat. Nasiona są zbierane świeże, z bieżącego sezonu.

Nasiona zasiane jesienią zimą są naturalnie rozwarstwione. Możesz wykonać sztuczną procedurę stratyfikacji, trzymając nasiona w lodówce przez 30–35 dni w temperaturze 0 ... + 4 ° C. To wydarzenie pomaga poprawić kiełkowanie.

Najpierw musisz zebrać nasiona. Szyszki osiągają niezbędne warunki, w zależności od regionu i odmiany, od drugiej dekady września do prawie listopada. Jeśli planujesz zbierać materiał do sadzenia, uważnie obserwuj roślinę we wskazanym okresie. Faktem jest, że po dojrzewaniu szyszki otwierają się w ciągu 1-1,5 tygodnia, a nasiona rozpadają się.

Dojrzałe szyszki są odrywane, nasiona są z nich wybijane i przygotowywane do przechowywania, a następnie sadzenia:

1. Łuski są usuwane z nasion. Wydajność gotowego materiału do sadzenia wynosi 4-10%.
2. Usuń skrzydła.
3. Nasiona umieszcza się w wodzie w nocy, a te, które pozostają rano na powierzchni, są puste, wyrzucane.
4. Posortowane, posortowane według wielkości, zapakowane w pojemniki z dostępem powietrznym lub w torby papierowe.

Następnie powinieneś zadbać o to, gdzie posadzić nasiona. Gleba w wybranym miejscu powinna być starannie odchwaszczona, usuwając wszystkie chwasty i pozostałości organiczne, łamiąc duże grudki.

Czy wiesz Thuya jest uważana za ojczyznę Ameryki Północnej, a dokładniej - przygraniczne regiony Stanów Zjednoczonych i Kanady. Obecnie znanych jest pięć głównych gatunków roślin: tuja koreańska, zachodnia, gigantyczna, japońska i syczuańska.

Bezpośrednia procedura sadzenia przygotowanych nasion i opieki nad nimi jest następująca:

1. W miejscu wybranym do uprawy nasion ułóż paski. W miękkiej luźnej glebie można je wykonać kijem lub palcem. Głębokość siewu - 0,5 cm, to wystarczy. Norma zagęszczenia roślin wynosi około 1,5 g nasion na 1 m². Możesz rozpocząć uprawę tui w skrzyniach z przygotowaną glebą.
2. Łóżka lub pojemniki z posadzonymi nasionami są pokryte cienką warstwą trocin i lekko posypane podłożem.
3. Podlewanie nasadzeń jest konieczne z taką częstotliwością, że gleba jest zawsze lekko zwilżona.
4. Gdy rośliny osiągną wysokość 5 cm, są nurkowane i sadzone, tak aby odległość między sąsiednimi drzewami wynosiła około 10 cm.
5. Dwa lata później, jeśli wszystko zrobisz dobrze, twoje krzewy wyrosną do prawie pół metra. Następnie należy je przesadzić do miejsca, w którym będą rosły. Jeśli chcesz stworzyć żywopłot z drzew, podczas sadzenia zachowaj odległość 0,6-0,7 m między roślinami.

Rozmnażanie przez sadzonki

Do rozmnażania sadzonek stosuje się zdrewniałe pędy roślin o długości 25–40 cm w wieku 2-3 lat. Odetnij je na samym początku lata. Możesz użyć pędów z obecnego sezonu, dopiero zaczynających drewno, o długości 10–20 cm. Sadzonki nie powinny być odcinane, ale odcinane razem z piętą.

Ponadto procedura jest następująca:

1. Punkt połączenia rączki z gałęzią matki należy leczyć roztworem stymulatora wzrostu („heteroauxina”, kwas bursztynowy, huminy, „epina” itp.).
2. Sadzonki należy sadzić we wstępnie przygotowanym łóżku, którego podłoże składa się z równych części próchnicy, piasku rzecznego i torfu. Tę mieszaninę gleby należy przelać wrzącą wodą z roztworem nadmanganianu potasu (3%), osuszyć, a następnie posadzić sadzonki.
3. Po posadzeniu łóżko ogrodowe przykrywa się folią ogrodową, aby stworzyć pożądany mikroklimat.
4. Dalsza pielęgnacja sadzonek polega głównie na odpowiednim nawodnieniu. Sadzonki sadzić jak dobrze nawilżone powietrze, ale niezbyt wilgotna gleba. Aby to zrobić, okresowo otwieraj folię i spryskaj sadzonki za pomocą pistoletu natryskowego.
5. Po zapuszczeniu ogonków film jest okresowo usuwany. Po pierwsze, rośliny są otwarte przez 10-15 minut. Stopniowo długość pobytu młodych pędów na świeżym powietrzu zwiększa się, aż do całkowitego usunięcia filmu. Takie napowietrzanie sprzyja stwardnieniu roślin i lepszemu dostosowaniu do warunków środowiskowych.
6. Kiedy nadejdą jesienne przeziębienia, młode rośliny będą musiały zostać ściółkowane. Najlepiej jest używać mieszanki suchych liści, trocin i torfu w równych częściach. Gdy temperatura spadnie poniżej 0 ° C, nasadzenia pokryte są świerkowymi gałęziami. Jeśli mróz osiągnie -5 ...- 7 ° C, rośliny należy zaizolować folią ogrodową.

Przenieś do stałego miejsca

Zwykle drzewa i krzewy w wieku dwóch lat są przesadzane na stałe. Ta procedura jest dość prosta, wystarczy wiedzieć, jak poprawnie ją wykonać.

Przeszczepione drzewa iglaste, jak następuje:

1. Kora rośliny po stronie południowej jest zaznaczona kredą. W promieniu 0,4–0,5 m od pnia drzewa do głębokości bagnetu łopaty wykopują rów w kole. Gleba wybrana podczas kopania nie jest usuwana; będzie potrzebna do przesadzenia do ostatecznego miejsca.
2. Używając łopaty jako dźwigni, zbierają układ ziemi z drzewem lub krzewem pośrodku, próbując oderwać go przy najmniejszej utracie podłoża z korzeni.
3. Wyciągniętą z ziemi roślinę z dużą bryłą korzeniową należy załadować na taczkę i przetransportować w nowe miejsce. Powinna już być przygotowana studnia. Jego dno należy wcześniej nawozić humusem i zrzucić uniwersalnymi nawozami dla roślin iglastych. Dno wykopu o głębokości 0,6-0,7 m i średnicy 1 m jest pokryte warstwą drenażową (spieniona glina lub mieszanka piasku z kruszonym kamieniem i połamanymi płytkami).
4. Warstwa mieszanki glebowej (ziemia pobrana z tego samego miejsca z nawozami mineralnymi) o grubości 10–15 cm wylewa się na drenaż.
5. Roślinę z bryłą ziemi umieszcza się w jamie, ustawiając ją wzdłuż południowej strony (znak wykreślony kredą pomoże podczas jej wykopywania). Cała wolna przestrzeń dołu jest posypana ziemią zabraną z poprzedniego miejsca wzrostu buszu. Tuja jest instalowana w jamie, tak aby szyjka korzenia znajdowała się 3-5 cm nad ziemią, a po posadzeniu drzewo obficie podlewane jest ciepłą wodą.

Opisana powyżej metoda przeładunku jest odpowiednia dla młodych roślin. W przypadku bardziej dojrzałych drzew iglastych trzeba działać nieco inaczej. Kopią krzak na rok przed przesadzeniem i kopią głębszy rów - co najmniej jeden bagnet. W sezonie, wewnątrz koła, korzenie rosną i przeplatają się, zapobiegając w ten sposób rozkładowi śpiączki korzeniowej podczas transportu.

Opieka kontrolna

Dbanie o tuję jest dość proste, najważniejsze jest wiedzieć, co i kiedy robić. Głównymi składnikami opieki są również tradycyjne: podlewanie, górny opatrunek, zapobieganie chorobom i szkodnikom, przygotowanie do zimy. Być może wyróżnia się kadrowanie i kształtowanie korony. Roślinę uprawia się jako ozdobną, to znaczy jej głównym celem jest udekorowanie swoim wyglądem osobistej działki, kwietnika, użycia jako żywopłotu. W związku z tym na wygląd tego drzewa należy zwrócić szczególną uwagę.

Czy wiesz Zapach arborvitae jest używany przez niektórych producentów elitarnych marek obuwia do smakowania swoich produktów. Ten zapach odzwierciedla te same nuty w kompozycjach perfumeryjnych takich marek jak Hugo Boss i Safari Ralph Lauren.

Podlewanie i nawóz

Po ostatecznym lądowaniu w miejscu przeznaczenia tuja jest obficie podlewana - 1–5 wiader tygodniowo, w zależności od wielkości rośliny. W przypadku młodego drzewa najbardziej akceptowalną opcją podlewania jest posypanie odrobiną ciepłej, osiadłej wody. W tym przypadku gleba wokół krzewu i jego korzenie są nasycone wilgocią.Woda zmywa igły z brudu, co przyczynia się do lepszego oddychania tkanek tui i rośnie szybciej.

Ze względu na fakt, że lokalizacja korzeni drzew iglastych jest powierzchowna, a tuja nie jest wyjątkiem, obszar w pobliżu tułowia należy rozluźnić płytko, do 8 cm, ale należy to robić regularnie po każdym podlewaniu, w przeciwnym razie gleba zostanie pokryta skorupą, która zakłóci oddychanie korzeni.

Rozluźniona gleba wokół drzewa jest ściółkowana korą sosny i torfem. Środek ten zapobiega parowaniu wilgoci, a zimą - zamarzaniu gleby. Obficie podlewaj roślinę tuż przed nadejściem mrozu i nadejściem pierwszej odwilży. Ponadto odwilż jest podlewany w przypadku odwilży zimowej.

Jeśli chodzi o górny opatrunek, robią je w przybliżeniu zgodnie z tym schematem:

• od kwietnia do drugiej dekady lipca - uniwersalne nawozy dla drzew iglastych zgodnie z instrukcją. Średnio rób to co tydzień. Lek taki jak Kemira Universal (50 g / 1 m²) sprawdził się dobrze. Można stosować osobne opatrunki mineralne, ze szczególnym uwzględnieniem potasu, magnezu i fosforu. Azot iglasty w takiej ilości jak liściasty nie jest potrzebny;
• od końca lipca do końca września - górny opatrunek zawierający magnez, potas i fosfor;
• jeśli podczas przesadzania roślina była dobrze nawożona, następny górny opatrunek przeprowadza się dopiero po roku.

Wideo: jak nawozić tuję

Karmienie jest szczególnie ważne na rzadkich glebach we wczesnych latach tui. W tym okresie niezwykle ważne jest, aby drzewo nie tylko zakorzeniło się, ale także rosło silnie i zdrowo, z dobrze rozwiniętym układem odpornościowym. Jeśli w pierwszych latach życia roślina będzie odpowiednio i wystarczająco karmiona, to nawet na słabych glebach tuja będzie mogła normalnie się rozwijać, mając zapas przydatnych substancji.

W przypadku, gdy ziemia w twoim domku letniskowym nie jest zbyt dobra do uprawy tui, nawozy mineralne są stosowane zgodnie z następującym schematem:

• całkowita roczna masa nawożenia mineralnego - 80–100 g / 1 m² powierzchni;
• połowa wypłacana jest wiosną, reszta na początku lipca;
• do prawidłowego wzrostu korony drzewo potrzebuje żelaza, magnezu, we wrześniu - potasu i fosforu. Roślina reaguje szczególnie gwałtownie na brak magnezu, który staje się zauważalny przez brązowy odcień korony. Aby igły zachwycały pięknym szmaragdowym kolorem, konieczne jest jednorazowe wprowadzenie do gleby siarczanu magnezu (1 łyżka stołowa / 1 m²).

Jesienią dla jednej rośliny, w zależności od stopnia żyzności gleby i wzrostu drzew, potrzebna jest następująca ilość nawozów potasowo-fosforowych:

• drzewo o wysokości do 1 m - 5–20 g;
• powyżej 1 m - 25–40 g.

Bardziej wskazane jest jednorazowe przeprowadzenie jesiennego opatrunku na górze - pod koniec lata lub na początku września. Raz w roku można karmić rozmrożone substancje organiczne - dobrze zepsuty obornik, roztwór ściółki drobiowej lub kompost. Wschodnie gatunki tuja powinny być okresowo karmione popiołem - 2 szklanki rozpuszczone w jednym wiadrze wody na 1 m².

Czy wiesz Z dobrego powodu można nazwać drzewem długowiecznym. Na świecie można spotkać wielu przedstawicieli gatunku liczącego około 1000 lat.

Zapobieganie chorobom

Największym zagrożeniem dla rośliny są choroby grzybicze, takie jak brązówka, cytosporoza, fuzarioza. Choroby te są celem młodych pędów i igieł. Aby zniszczyć grzyba, stosuje się płyn Bordeaux lub lek Kartotsid. Działania terapeutyczne są przeprowadzane, począwszy od marca i do całkowitego wyleczenia roślin, z częstotliwością dwa razy w miesiącu. Bardziej szczegółowo na temat objawów niektórych chorób i metod radzenia sobie z nimi poniżej.

Fusarium Choroba grzybicza najczęściej dotykająca drzew iglastych. Najpierw na końcach pędów widać suche, pożółkłe części, na których zarodniki grzyba wydają się zardzewiałe na czerwono.

W przypadku wykrycia pierwotnych objawów fuzariozy wszystkie dotknięte obszary należy wyciąć ostrymi sekatorami. Sekatory należy dezynfekować po każdym przycinaniu w roztworze nadmanganianu potasu (3%), witriolu (6–8%) lub lekiem typu Pharmaiod.

Po usunięciu chorych części roślinę traktuje się środkami przeciwgrzybiczymi (Topsin M 500 SC). Sąsiednie drzewa należy również leczyć lekiem, nawet jeśli nie ma na nich oznak choroby. Taki środek zapobiegawczy nie byłby zbyteczny, aby zapobiec wybuchowi choroby w całym ogrodzie lub ogrodzie. Po 7-15 dniach procedurę powtarza się, aby skonsolidować wynik.

Plamienie Choroba objawia się latem w postaci żółtych plam na pędach i igłach. Plamy rosną w czasie i łączą się, a igły nabierają brązowego odcienia. Zastosuj narkotyki „Abiga-Peak”, „HOM” zgodnie z instrukcjami, po przeprowadzeniu cięcia sanitarnego.

Szara pleśń. Główną cechą zgnilizny jest trudność w wykryciu jej w początkowym okresie rozwoju. Wyraźnie objawia się, gdy choroba jest już poważnie dotknięta przez roślinę. Najpierw na gałęziach pojawiają się wodniste plamy, potem brązowieją, a następnie tworzy się biała powłoka. Niestety, aby rozwiązać problem, najlepiej nadaje się najbardziej kardynalna metoda - wykorzenić krzak i spalić go z miejsca. Wszystkie sąsiednie drzewa i krzewy należy traktować środkami grzybobójczymi.

Wideo: choroba tui

Zgnilizna korzeni W początkowej fazie choroby łuszcząca się kora traci swój typowy kolor i żółknie. Później skorupa pęka, zaczynając od samej ziemi w kierunku korony. Aby zwalczyć zgniliznę korzeni, a także szarą pleśń, najskuteczniejszą metodą jest usunięcie chorej rośliny, a następnie grzybobójcze traktowanie gleby i roślin w pobliżu.

Przyczyny występowania chorób grzybiczych to wysoka temperatura (+22 ... + 26 ° C) i wilgotność. Aby uniknąć tworzenia korzystnych warunków dla rozwoju grzyba, nie przepełniaj roślin podczas nawadniania. Woda do nawadniania powinna mieć temperaturę +20 ... + 25 ° С.

Ponadto nasadzenia nie powinny być zbyt częste, w przeciwnym razie powstają sprzyjające warunki do rozwoju chorób.

Przeciw większości chorób grzybowych takie leki są skuteczne:

• „Topsin”;
• Sarfun 500 SC;
• „Rovral FLO 255 ​​SC.”

Opisane powyżej choroby grzybicze, chociaż powodują problemy dla roślin i ogrodników, nadal można je zwalczać, z należytą uwagą i wdrażaniem środków zapobiegawczych i zapobiegać im. Ale choroba, która zostanie omówiona później, stanowi realne zagrożenie dla sadzenia tui.

Późna zaraza. Wykrywanie pierwszych objawów komplikuje fakt, że choroba zaczyna oddziaływać na części krzaka u samej podstawy. Chora gałąź wysycha i umiera, grzyb szybko rozprzestrzenia się w buszu. W rezultacie kora staje się zardzewiała, szyja zgnilizny korzenia, tuja ginie.

Drzewo dotknięte zarazą musi zostać wyrwane z korzeniami i spalone poza terenem, a wszystkie pobliskie rośliny i glebę należy potraktować czymś z listy:

• Aliette
• „Biosept”;
• „Bravo 500 SK.”

Ponadto niektóre owady wybrały tuję, wśród których szczególnie trwałe są fałszywe tarcze i mszyce. Możesz dowiedzieć się o tym, że szkodniki osiedliły się na roślinie dzięki charakterystycznej funkcji - pożółkłych i kruszących się igieł. Aby kontrolować owady, przed otwarciem pąków stosuje się „Karbofos”, „Rogor” lub „Decis”. Około tydzień przed początkiem lipca i ponownie, po dwóch tygodniach, leczy się je Actellic lub Chlorophos.

Przycinanie i modelowanie

Jak wspomniano powyżej, ze względu na dekoracyjny charakter tui, jej przycinanie i tworzenie korony, należy zwrócić szczególną uwagę. W przypadku niespecjalistów potrzeba tej operacji może wywołać lekką panikę. Jednak nie powinieneś się bać, procedury nie można nazwać super skomplikowaną, najważniejsze jest, aby wiedzieć, jak ją wykonać.

Ważne! Pierwsza procedura jest wykonywana, gdy drzewo osiąga wiek 2-3 lat. Do przycinania potrzebujesz bardzo dobrze szlifowanych nożyc do przycinania, w żadnym wypadku nie można zaakceptować cięcia za pomocą tępego narzędzia.

Krzew uwielbia przycinanie i odpowiednio na nie reaguje. Częste przycinanie igieł reaguje zwiększonym blaskiem i gęstością. Możesz przycinać koronę przez większość lata (do połowy sierpnia), ale bardziej wskazane jest robienie tego wczesną wiosną, zanim zacznie się przepływ soków w gałęziach buszu.

Jeśli główną funkcją tui ma być żywopłot, należy go ciąć co najmniej dwa razy w roku, najlepiej zrobić to wczesną wiosną i w pierwszych dziesięciu dniach sierpnia. A dla samotnego rosnącego krzewu i dla grupy kilku tuja przeprowadza się ozdoby sanitarne i formujące.

Formacja korony powinna rozpocząć się, gdy tui osiągnie pożądany rozmiar. W przypadku niektórych odmian wystarczy jedna procedura przeprowadzona na wiosnę, w przypadku innych potrzebna jest dodatkowa procedura - bliżej końca lata. Im częściej przycinasz, tym lepiej korona będzie rosła. Nie daj się jednak ponieść emocjom: w jednej operacji nie należy usuwać więcej niż 1/3 długości gałęzi.

Ważne! Tui nie należy przycinać w drugiej połowie sierpnia. Faktem jest, że zabieg stymuluje wzrost młodych pędów, które mogą cierpieć z powodu mrozu.

Schronienie na zimę

Dopóki tuja nie osiągnie wieku pięciu lat, powinna być chroniona na zimę. Prostą i jednocześnie skuteczną opcją jest użycie gałęzi świerkowych. Kiedy robi się wystarczająco zimno, przed pierwszymi przymrozkami drzewo jest obrzucane, a koło pnia zostaje ściółkowane mieszaniną torfu i trocin.

Starsze rośliny zwykle nie pokrywają się na zimę, ale konieczne jest ściółkowanie ziemi w pobliżu pnia. Ponadto, aby uniknąć uszkodzenia korony drzewa, jest wiązana na zimę, mocno zbierając gałęzie do pnia (ale nie nadmiernie). Pod koniec zimy, aby jasne słońce nie paliło igieł, rośliny pokryte są włóknem spunbond.

Jeśli z powodu zmian temperatury kora rośliny pęknie, poszkodowane miejsca zostaną pokryte odmianami ogrodowymi, a kora zostanie ostrożnie zebrana. Tak więc rany drzewa goją się szybciej.

Wskazówki i porady

Niektóre z poniższych wskazówek i sztuczek pomogą ci wyhodować zdrowe i piękne odwilż w kraju:

• Sadzonki tui należy wybrać w pobliskim pokoju dziecinnym. Ponieważ drzewa rosły w tych samych warunkach klimatycznych, łatwiej będzie im dostosować się do nowego środowiska;
• wybierz odmianę, która najlepiej odpowiada twoim specyficznym warunkom (kwasowość gleby, stopień zacienionego obszaru);
• tuja uwielbia obfite i częste podlewanie, jednak nadmierne podlewanie może spowodować rozwój grzyba. Nie bądź więc zbyt leniwy, aby wyposażyć się w normalny drenaż i nie zalewać drzewa;
• jeśli podczas początku mrozu igły zaczną zardzewieć bez wyraźnego powodu, nie należy się martwić - drzewo po prostu przygotowuje się na zimę;
• staraj się nie wpuszczać psów do tui, ponieważ mają one zwyczaj oddawania moczu na roślinę, w wyniku czego igły stają się zardzewiałe;
• powodem, dla którego drzewo zaczęło więdnąć, może być użycie zbyt skoncentrowanego preparatu do opatrunku górnego. Postępuj zgodnie z zaleceniami podczas przygotowywania roztworu, a także wymogami bezpieczeństwa podczas pracy z substancjami toksycznymi.

Żywotnik jest prawdopodobnie jedną z najlepszych roślin do kształtowania osobistej działki, jako element projektowania krajobrazu ulic i chodników. Drzewo łączy piękny wygląd i dość umiarkowane wymagania pielęgnacyjne, z którymi poradzi sobie nawet początkujący ogrodnik.