Czarna porzeczka to popularny krzew ogrodowy, którego owoce mają wysoką wartość witaminową i doskonały smak. Popularne odmiany dające duże owoce to odmiana Litvinovskaya. Ci, którzy chcieliby dowiedzieć się więcej o tym krzewie i hodować go w swoim ogrodzie, skorzystają z tej recenzji.

Opis czarnej porzeczki odmiany Litvinovskaya

Poniżej podane zostaną szczegółowe fakty na temat tego, gdzie po raz pierwszy wyhodowano ten krzew o dużych owocach, jakie ma cechy, zalety i wady, jak wyglądają jagody iw jakim okresie dojrzewają owoce porzeczki Litwinowskiej!

Czy wiesz Czarna porzeczka jest popularna nawet w Japonii! W światowym rankingu odmian czarnej porzeczki wszystkie czarne słodkie odmiany są na czele.

Historia selekcji

Odmiana została wyhodowana w Rosji w 2008 r. Przez specjalistów Wszechrosyjskiego Instytutu Badawczego Łubinu (hodowcy: A.I. Astakhov, N.V. Markelova, L.I. Zueva). Litvinovskaya była wynikiem krzyżowania takiego gatunku jak Selechenskaya-2 i formy CH-6-28-105. Teraz hodowcy amatorzy zaczęli hodować odmiany mieszańcowe na swoich działkach, ale Litvinovskaya nadal prowadzi pod względem liczby pozytywnych recenzji.

Wygląd, charakterystyka jagód, czas dojrzewania, plon

Zewnętrznie krzew jest rozłożysty, energiczny. Należy do wczesnej lub średniej dojrzałości, w zależności od regionu. Dość często w botanicznych książkach referencyjnych można znaleźć takie opisy jak „wczesne wczesne”.

Ważne! Najlepszym sposobem wspierania dorosłych roślin są drewniane słupki. Są one napędzane wzdłuż obwodu rośliny i starannie związane gałęzie sznurkiem.

W regionach północnych bardzo dobrze jest odporny na mrozy i nie potrzebuje schronienia na zimę. Średnia wysokość krzewu wynosi 120 cm, a przy dużej liczbie jagód proste pędy mają tendencję do opadania na ziemię, więc w niektórych przypadkach są związane.

Dojrzewanie następuje od początku czerwca do połowy lipca. Na zewnątrz jagody są bardzo piękne, duże, słodkie, nasycone czarne z fioletowym odcieniem, błyszczące, idealnie okrągłe. Zawierają witaminę C, witaminy B, pektyny i dużą ilość fruktozy.

Z tego powodu nie mają kwaśnego smaku (kwasowość tylko 2,3%). Wydajność porzeczki litwinowskiej jest umiarkowana: do 2,9 kg na krzak, waga jednego owocu wynosi do 4,5 grama. Liście na krzaku są ciemnozielone, pomarszczone, bez pokwitania. Pęczek owoców średniej wielkości, oddzielenie od szypułki jest lekkie i suche.

Zalety i wady odmiany

• Zalety Litwinowskiego:
• doskonały smak jagód;
• bezpretensjonalność w wyjeździe (potwierdzają to liczne dobre recenzje, które kultura otrzymuje od ogrodników);
• roślina o wyjątkowej zimotrwałości;
• odporność na gnicie, roztocza nerkowe;
• potrafi dostosować się do każdego rodzaju gleby i rośnie tam, gdzie delikatne odmiany po prostu nie są w stanie przetrwać;
• niezwykły krzew kwitnący, intensywny aromat.

• Wady odmiany:
• są gatunki o wyższych plonach;
• konieczne jest wiązanie gałęzi na wszystkich roślinach starszych niż rok.

Oczywiście zalety litwinowskiego porzeczki to zdecydowanie więcej niż wady. Dlatego tak początkujący w letnim biznesie, jak i doświadczeni letnicy tak bardzo ją kochają.

Technologia rolnicza

Bez względu na to, jak bezpretensjonalna jest roślina, zasad techniki rolniczej nie można anulować. Zawsze warto dowiedzieć się więcej o tym, jak wybrać idealne miejsce do sadzenia krzewów, jak się nim opiekować i jakie metody radzenia sobie ze szkodnikami i chorobami porzeczki. Bardzo ważne jest również określenie liczby krzewów, które zostaną posadzone na wybranym obszarze.

Każda roślina powinna mieć wystarczającą ilość światła i składników odżywczych, więc jeśli gleba nie spełnia wymagań, zaleca się albo wybrać inną kulturę do uprawy, albo wzbogacić glebę w składniki odżywcze, aby uczynić ją bardziej neutralną.

Wybór miejsca i lądowanie

Do sadzenia konieczne jest wybranie płaskiego obszaru, dobrze oświetlonego przez słońce, bez bliskiego występowania wód gruntowych, dozwolony jest częściowy cień lub umiarkowany przepływ powietrza. Idealny czas na sadzenie sadzonki to początek lub koniec września.. Sadzonka dla młodej rośliny powinna mieć rozmiar 40 × 40 cm. Gleba jest najlepiej pożywna, a nie piaszczysta lub gliniasta.

Na dnie wykopu drenaż ma postać kruszonego kamienia. Glebę wydobytą z dołu należy zmieszać z 300 g popiołu drzewnego, 200 g suchego nawozu (superfosfatu) i 8 kg torfu. Po dniu gleba trochę się rozpadnie - wtedy możesz sadzić porzeczki. Szyja korzenia jest pokryta ziemią, o wysokości 5–8 cm nad drugą częścią gleby na tym terenie.

Wszystkie korzenie powinny być równomiernie pokryte ziemią. Po zasypaniu zaleca się wykopać rowek wokół przyszłego krzaka (około 30 cm od pędu głównego) i wlać tam wodę do nawadniania. Tak więc korzenie na pewno uzyskają odpowiednią ilość wilgoci. Rośliny znajdują się w odległości 1,5 metra od siebie.

Care

Po posadzeniu ważne jest regularne nawadnianie. Do początku października, co 8 dni, pod każdym krzakiem wylewa się od 1 do 5 wiader wody.

W pierwszym roku młody krzew nie jest nawożony jesienią, ale następnej wiosny, kiedy porzeczka zaczyna kwitnąć, żywią się bezpośrednio w postaci roztworu ptasich odchodów (1 wiadro odchodów na 20 wiader wody).

Nawy są poluzowane jakościowo, dzięki czemu korzenie otrzymują wystarczającą ilość powietrza. Jesienią, po zbiorach, humus dodaje się do naw w trzech etapach (w ilości 1 wiadra na 1,5 m³): w październiku, a następnie pod koniec listopada i ostatni raz przed zimą, bezpośrednio po pierwszej grudniowej odwilży.

Zwalczanie szkodników i chorób

Czarna porzeczka Litvinovskaya jest bezpretensjonalna i rzadko cierpi na choroby i szkodniki. Jeśli jednak na terenie znajduje się zarośnięty krzak, podane im pędy są również zainfekowane. Z takich roślin lepiej nie brać warstw i, jeśli to możliwe, usuń je z ogrodu na dobre.

Szkodniki z czarnej porzeczki:

Choroba czarnej porzeczki:

Od środków ludowych przeciwko wszystkim rodzajom pasożytów pomaga leczenie krzewów wrzącą wodą wczesną wiosną (pierwszy tydzień marca). Na jednym krzaku przygotowuje się 2-3 wiadra wrzącej wody, a roślinę podlewa się z metalowej konewki, upewniając się, że woda dostaje się na każdy liść i „śpiące” pąki.

Przycinanie i kształtowanie buszu

Narzędzie do przycinania: sekator ogrodowy; okres przycinania (opcjonalnie): wiosna lub jesień. Ogrodnicy z doświadczeniem zalecają zatrzymanie się podczas przycinania wiosennego, przed rozpoczęciem przepływu soków (początek marca).

Technika przycinania:

• na rocznym buszu wycina się tylko słabe pędy, które nie wzmocniły się jesienią i wczesną wiosną;
• takie gałęzie są przycinane do korzenia, reszta pozostaje;
• na krzaku, w wieku 2-3 lat, odetnij jedną trzecią pędu, aby co najmniej 4 pąki pozostały na pozostałej części gałęzi;
• krzewy starsze niż 6 lat pozbywają się starych (szarych) i suchych gałęzi, pozostawiając jedynie młody wzrost.

Ryc.1. Przycinanie porzeczek: a - roczna sadzonka; b - dwuletni krzak; c, d - skrócenie pędów. Ryc. 2. Krzak porzeczki przed przycinaniem przeciwstarzeniowym (a), po nim (b) i przycinaniem zaniedbanego krzaka (c).

Podczas formowania na wiosnę część młodych pędów usuwa się, aby krzak nie był zbyt gruby. Na zdrowej, silnej roślinie starszej niż 3 lata powinno pozostać co najmniej 10 gałęzi. Najlepiej pozostawić od 10 do 15 silnych, mocnych gałęzi, aby nie osłabić rośliny i dać jej możliwość aktywnego owocowania przez następny rok.

Jeśli porzeczka ma więcej niż 5 lat, tak zwane przycinanie przeciwstarzeniowe nie będzie zbędne. Więc krzew da młode pędy następnej wiosny. Innym sposobem na zwiększenie wydajności i przedłużenie okresu owocowania porzeczek jest przeszczep w nowe miejsce. Odbywa się to metodą przeładunku wraz z ziemną bryłą, w której znajduje się system korzeniowy.

Czy wiesz W lekko niedojrzałych jagodach porzeczkowych, 4 razy więcej witaminy C niż w dojrzałych!

Zimowanie

Litvinovskaya toleruje zarówno zimy, jak i mrozy. Roślina nie musi być zawijana, jeśli termometr nie spadnie poniżej –30 ° С. W bardzo silnych mrozach dozwolone jest pokrycie agrowłóknem. Należy pamiętać, że każda gałąź jest owinięta agrofibrą, a następnie cały krzak w kółko.

Ta metoda ochrony przed niskimi temperaturami jest uniwersalna i pozwala krzewowi przetrwać mrozy do + 50 ° C.

Dodatkową metodą ochrony roślin jest jesienne ściółkowanie gleby. Materiał do ściółkowania: igły torfowe lub sosnowe. W ciepłych regionach lub terytoriach o klimacie umiarkowanym porzeczki odmiany Litvinovskaya nie są niczym zamknięte.

Po zimowaniu zaleca się poluzowanie strefy korzeniowej, aby krzew otrzymał więcej tlenu i składników odżywczych. Wczesna wiosna to także idealny czas na karmienie. Pod każdym krzakiem zrób 40 gramów mocznika, gleba jest poluzowana. Nawóz nie jest rozcieńczony, wlany do ziemi w suchej postaci. Dzięki takim nawozom porzeczki rosną lepiej i owocują obficie.

Ważne! Agrofibra jest zwykle owijana wokół każdego pędu rośliny! Tak więc właściwości barierowe materiału znacznie się zwiększają.

Zbiór i transport plonu, okres przechowywania jagód

Zbieranie porzeczki Litvinovskaya jest bardzo wygodne: owoce łatwo opuszczają sadzonki, a cała wiązka jest całkowicie usuwana z jagód bez wysiłku. Dzięki odpowiednim pojemnikom, na przykład do przechowywania w wiklinowych koszach, porzeczki można przechowywać w chłodnym miejscu przez 2-3 miesiące. Temperatura przechowywania oskubanych owoców: do + 10 ° С (odpowiednia jest piwnica lub piwnica). W postaci zamrożonej jagody są doskonale przechowywane do następnego lata, zwłaszcza przy suchym mrożeniu.

Po wyhodowaniu porzeczki Litvinovskaya ogrodnik z pewnością zachwyci siebie i członków rodziny dobrym zbiorem pysznych, słodkich jagód! Najważniejsze w tej sprawie jest przestrzeganie zasad sadzenia i pielęgnacji krzewu.