Hodowla owiec na całym świecie zajmuje wiodącą pozycję w przemyśle hodowlanym, dlatego w każdym regionie powszechne jest dostosowywanie ras owiec do lokalnych warunków życia. Z tego powodu różnorodność gatunków uderza swoją ilością. Rasa owiec Suffolk stała się jedną z najpopularniejszych ze względu na wysoką wydajność.

Suffolk rasy angielskiej

Suffolk to masywna rasa owiec, mięsa i wełny. Ma bardzo wysoką odporność, siłę fizyczną, szybko rośnie i ma wysoką śmiertelność.

Czy wiesz Baranek rodzi się z gładkimi ramionami i wąską głową, co minimalizuje śmiertelność i problemy z baraniem.

Historia rasy

Suffolki zostały oficjalnie zarejestrowane w 1810 roku w Anglii, jednak księga stadna powstała po 76 latach. Suffolks zyskał popularność na początku XX wieku na całym świecie. Ta rasa jest wynikiem krzyżowania owiec Southdown z rogatym czarnym akordem Norfolk. Owce są hodowane w Suffolk, Essex, Cambridge. Są właścicielami pożywnego mięsa i wysokiej jakości wełny dzięki rasie Southdown.

Norfolk są uważane za rasę odporną ze względu na ich zdolność do przetrwania w trudnych warunkach klimatycznych, mroźnym klimacie i wietrznych obszarach. W rezultacie muskularne ciało i silna odporność, którą odziedziczyli po Suffolk. Wszystkie niezbędne cechy i cechy rasy zostały ulepszone dzięki starannemu doborowi osobników.

Główne cechy rasy

Suffolks są szybko rosnące, duże, z dobrą śmiertelnością. Są stulatkami doskonała odporność, odporny na pasożyty, wysoka płodność. Głównym powodem popularności tej rasy jest pożywne i smaczne mięso bez nieodłącznego zapachu charakterystycznego dla jagnięcia. Bezpretensjonalny dla żywności i siedlisk.

Czy wiesz Ze względu na specjalną budowę nóg owce są doskonale przystosowane do wilgotnego klimatu, a przy silnej suszy wskaźnik urodzeń pozostaje na tym samym poziomie.

Wygląd i opis

Suffolk ma silną budowę ciała, z czarną głową i czarnymi kończynami nie pokrytymi polarem. Uszy zwierząt są dość cienkie, opadają. Ogon jest krótki bez tłuszczu, kończyny są proste, raczej ścięgna. Grzbiet jest prosty, kość krzyżowa jest masywna, głowa jest średniej wielkości. Nie ma rogów.

Suffolk to muskularny wysoki baran, wzrost dorosłego mężczyzny osiąga 80 cm, a waga waha się od 110 do 160 kg. Wysokość samicy wynosi 74 cm przy wadze od 80 do 140 kg. Waga jagniąt przy urodzeniu wynosi od 3,5 do 7 kg, bliźniaków - 4,2–5 kg, trojaczków - 3,5–4 kg. Przy intensywnym żywieniu jagnięta mogą osiągnąć masę 35–40 kg w wieku 3-4 miesięcy. Od pierwszych dni jagnięta dobrze przybierają na wadze, ponieważ mleko matki jest dość tłuste. Wydajność mięsa wynosi 50–52%. W wieku 6 miesięcy są już uważani za dojrzałych płciowo.

Wełna słynie z trwałości.

Przedstawiciele gatunku słyną z wysokiej jakości wełny. Polar jest karbowany, pół-cienki, o przyjemnym białym lub złotym kolorze. Dwa razy w roku konieczna jest fryzura. Wydajność wełny dorosłego zwierzęcia wynosi 3-5 kg, z której będzie ona czysta do 60%, średnica włókna 30–34 mikrony.

Właściwości użytkowe: wełna, mięso

Wełna Suffolk jest bardzo wysokiej jakości: miękka, cienka, typu crossbred. Oddychające właściwości zatrzymują ciepło. Włókna o długości 7-10 cm Produkty wełniane są bardzo trwałe.

Mięso tej rasy ma odżywcze korzystne właściwości, nie ma nieodłącznego zapachu jagnięcego, ma delikatny smak, soczyste mięso. Produkt jest łatwo wchłaniany przez organizm, praktycznie nie zawiera cholesterolu, a obecność lecytyny pomaga zapobiegać cukrzycy. Wysoki poziom fluoru posłuży jako środek zapobiegający próchnicy. Jagnięta są gotowe na rynek za 9-12 tygodni. Masa mięśniowa jest bardzo dobrze rozwinięta, a ze względu na lekki szkielet wydajność uboju mięsa w Suffolks jest maksymalna, osiągając 55-60%.

Zalety i wady rasy

Zalety tej rasy w porównaniu z innymi rasami owiec są liczne:

• Zalety:
• wysoka wydajność mięsa i wełny;
• przystosowany do ekstremalnych temperatur;
• bardzo wysoka odporność;
• pożywny produkt mięsny, bogaty w zdrowe substancje;
• wysoki dzienny przyrost jagniąt;
• bezpretensjonalność utrzymania (pastwiska i kojce);
• płodność kobiet.

• Wady:
• odnotowano choroby kończyn;
• problemy z dużą ciążą, baranek jest trudny, potrzebna jest pomoc.

Care

Rasa uzyskała dystrybucję ze względu na bezpretensjonalność w żywieniu i utrzymaniu. Nawet jedząc tylko pastwiska, szybko zwiększają wagę.. Konieczne jest karmienie mieszankami zbożowymi i mieszankami paszowymi z wystarczającą ilością pierwiastków śladowych, witamin i minerałów.

Ważne! Suffolk nie jest zalecany do jazdy na odległe pastwiska (w odległości 4–6 km) na zakurzonych drogach, w szybkim tempie.

U tych owiec nie utrzymuje się zewnętrznych ani wewnętrznych infekcji pasożytniczych z powodu budowy ich ciała. Zgnilizna kopyt praktycznie nie występuje wśród nich, ale wymagana jest regularna profilaktyka pasożytów wewnętrznych (bez takiej profilaktyki może pojawić się intensywny krupiasty odpływ z nosa). Ze względu na dobrą dziedziczność i wytrzymałość Suffolks nie wymagają specjalnej opieki, dostosowują się do nawet najcięższych warunków klimatycznychbez szczególnego dyskomfortu, w którym nie każdy gatunek owiec może przetrwać.

Aby uzyskać wysokie wyniki, wystarczy zapewnić destylację stada bezpretensjonalnych owiec na intensywnych pastwiskach. Możliwa jest również zawartość kabiny

Ze względu na produkcję mleka, obecność silnych kopyt i szerokiej miednicy, powszechne problemy związane z utrzymywaniem owiec, takie jak słaby wzrost, problemy z jagniątkiem, choroby kończyn, nie dotyczą tej rasy.

Hodowla

Ten typ owiec jest wysoce produktywny w hodowli. Daje doskonałe krzyżówki o bardziej zaawansowanych właściwościach mięsnych w wyniku krzyżowania z innymi rasami, w rezultacie - szybki wzrost jagniąt z uzyskaniem dietetycznego mięsa. Cechy rasy wewnętrznej pozostają niezmienione.

Samice są liczne: 130-190 jagniąt na 100 jasnych. Jagnięcina występuje raz w roku. Z każdym kolejnym krzyżowaniem z owcami Suffolk liczba jagniąt rocznie wzrasta do dwóch, a cechy mięsa poprawiają się. Już po 7-8 miesiącach ma miejsce pierwsze krycie.

Obszar lęgowy

Od początku XX wieku hodowane są owce rasy Suffolk Europa, Ameryka Północna i Południowa, Rosja i Nowa Zelandia. W krajach WNP rasa była wielokrotnie importowana i wykorzystywana podczas krzyżowania z innymi rasami.

Ważne! Pastwiska znajdujące się na słońcu nie nadają się do wypasu, ponieważ czarna głowa nagrzewa się, a owce nie pasą się na słońcu, ale mają na celu znalezienie cienia.

Hodowla Suffolk będzie wyjątkowo opłacalna ze względu na wysoki poziom rozwoju głównych wskaźników, które każdy rolnik powinien wziąć pod uwagę przy wyborze rasy do hodowli. Łatwość karmienia i opieki, brak oznak choroby i infekcji, dobra długość życia i duże potomstwo o łatwym wzroście, i oczywiście najważniejsze - wydajność pożywienia i wysokiej jakości wełny sprawia, że ​​rasa ta jest priorytetem wśród innych ras owiec.