W połowie sezonu ziemniaki Barin są jedną z obiecujących młodych odmian zarejestrowanych w rejestrze państwowym Federacji Rosyjskiej w 2014 roku. Prace selekcyjne przeprowadzono pod kierownictwem Wszechrosyjskiego Instytutu Badawczego Farmy Ziemniaczanej im Lorch z udziałem ponad 10 innych firm. Więcej informacji na temat odmiany i cech jej uprawy - w tym przeglądzie.
Opis i charakterystyka
Odmiana została uzyskana stosunkowo niedawno, więc nie miała czasu, aby stać się szeroko znaną. Strefa zimowej strefy odporności 4 (USDA) z minimalną temperaturą zimową -35 ° C, ale może być również dobrze uprawiana w gospodarstwie osobistym lub na skalę przemysłową oraz w środkowej strefie Rosji.
Możemy założyć, że Barin jest nieco zmodyfikowaną wersją odmiany Baron, z której pochodzi. Różnica między tymi dwiema odmianami polega na tym, że Barin dojrzewa nieco później i nie jest przeznaczony do uprawy w regionach północnych. Wśród jego zalet: bezpretensjonalność i niewymaganie warunków uprawy.
Czy wiesz Rdzenni mieszkańcy Ameryki zaczęli uprawiać ziemniaki już w 8000 pne. e. Ale Europejczycy spotkali go dopiero w epoce wielkich odkryć geograficznych.
Krzewy Barina charakteryzują się średnią siłą wzrostu. Wysokość łodyg wynosi około 50 cm Liście są średniej wielkości, szmaragdowo zielone z falistością wzdłuż krawędzi płytki liściowej. Ziemniak kwitnie dużymi fioletowo-różowymi kwiatami na szczycie krzewu.
Odmiana wyróżnia się średnimi bulwami. Ich waga wynosi około 80–120 g. Taka waga bulw jest wygodna dla przedsiębiorstw gastronomicznych: jest porcjowana i łatwa do czyszczenia mechanicznego.
Charakterystyka bulw:
- kolor skórki: beż;
- tekstura: gładka, cienka;
- miąższ: jasnożółty, gęsty;
- oczy: małe;
- skrobia: 13-15%.
Walory smakowe
Barin ma doskonałe właściwości smakowe i prezentację bulw. Kruche i skrobiowe ziemniaki dobrze komponują się z masłem, serem i śmietaną. Jest źródłem witamin C i B6, błonnika, manganu, fosforu i innych składników odżywczych. Słodki smak ziemniaków zapewnia wysoką zawartość karotenoidów.
Okres dojrzewania
Pomysłodawcy Barina pozycjonują go jako odmianę stołu w połowie sezonu. Możesz wykopać młode ziemniaki już 50 dnia po pojawieniu się sadzonek. A do pełnego dojrzewania plonu zajmie to 70–75 dni.
Produktywność
Jeden krzak, Barina, dostarczy ci 8-12 owalnych ziemniaków. Deklarowana wydajność odmiany wynosi 280–300 kg / 100 m². Na plony wpływa żyzność gleby i jakość materiału do sadzenia.
Odporność na choroby
Pomysłodawca zadeklarował odporność odmiany na raka i obecność podatności na nicienie złote. Hodowanie wszelkiego rodzaju ziemniaków na podmokłej, wilgotnej glebie może powodować infekcję zgnilizną lub chorobami bakteryjnymi, dlatego warunki uprawy mają duży wpływ na warunki uprawy ziemniaków.
Ważne! Odmiany ziemniaków o jasnej skórce są przechowywane mniej niż w kolorze czerwonym, więc jedz przede wszystkim bulwy Barin.
Zalety i wady odmiany
- Zalety odmiany Varin:
- bezpretensjonalność;
- odporność na warunki atmosferyczne;
- dobra jakość utrzymania;
- stabilna wydajność;
- jednolite, łatwe do czyszczenia bulwy;
- doskonały smak i krochmalenie;
- odporność na raka.
- Wady ziemniaka:
- strefowy tylko dla centralnych regionów Rosji, dlatego nie ma danych dotyczących plonów w innych regionach;
- najprawdopodobniej infekcje wirusowe lub bakteryjne dotykają go w taki sam sposób, jak każdego innego ziemniaka, ponieważ jego twórca nie wskazuje na jego odporność na te choroby.
Sadzenie i uprawa odmian
Uprawa rolnicza odmian jest uważana za standard. Nie wymaga specjalnej opieki ani unikalnych systemów nawożenia, aby uzyskać wysokie plony. Podobnie jak inne rośliny, które tworzą bulwy, ziemniaki potrzebują żyznej gleby o luźnej strukturze, chociaż może rosnąć na większości rodzajów gleb.
Aby uzyskać wyższą wydajność, ziemniaki potrzebują:
- regularny górny opatrunek;
- cotygodniowe podlewanie;
- rozluźnienie;
- hilling;
- usuwanie chwastów;
- środki zwalczania szkodników i chorób.
Do sadzenia wybierz słoneczne miejsce, w którym słońce świeci co najmniej 6 godzin dziennie. To musi być osuszone. Jeśli gleba jest uboga w składniki odżywcze, należy zastosować nawozy.
Czas
Odmiana Barin toleruje chłodną pogodę. Z łatwością toleruje krótkotrwałe mrozy, dlatego można go sadzić wczesną wiosną w temperaturze powietrza w granicach +7 ... + 13 ° C. Temperatura gleby nie powinna być niższa niż 0 ° С.
Ważne! Uważa się, że optymalny czas lądowania, który daje najlepszy wynik, — dla 2–3 tygodnie przed ostatnim zamarznięciem gleby.
W temperaturach poniżej zera ziemniaki nie będą się rozwijać. Ponadto na bulwy mogą wpływać mikroorganizmy glebowe, gdy znajdują się w wilgotnej i chłodnej glebie. Możesz nadal sadzić bulwy do połowy kwietnia.
Zasady rotacji upraw
Płodozmian jest wymagany ze względu na fakt, że ta sama uprawa lub podobna dieta wyczerpuje rezerwy składników odżywczych i sprzyja rozprzestrzenianiu się szkodników. Dla wygody rośliny są podzielone na 4 grupy według podobnego rodzaju spożycia składników odżywczych i tych samych szkodników.
To jest:
- rośliny strączkowe;
- rośliny okopowe, bulwy i cebulki;
- warzywa liściaste (szpinak, sałata, kapusta);
- owocowe (pomidory, ogórki, papryka, bakłażan, dynia, melon, kukurydza).
Dlatego większość schematów sugeruje, że strona jest koniecznie podzielona na 4 sektory, w których sadzi się uprawy jednej grupy. W następnym roku są zmieniane, poruszają się w kółko. W takim przypadku prekursorami ziemniaków mogą być rośliny liściaste lub rośliny strączkowe.
Zabrania się sadzenia ziemniaków po ziemniakach lub roślinach okopowych. Nie jest pożądane sadzenie po pomidorach, bakłażanie lub papryce, ale dopuszczalne po ogórkach. Właściciele działek domowych mogą nie nadawać się do takiego systemu podziału na sektory. Następnie zalecają na przemian ziemniaki z roślinami siderat: rośliny strączkowe, lucerna i zboża.
Lądują latem po zebraniu głównej uprawy z tego miejsca. Ich korzenie rozluźniają glebę i gromadzą składniki odżywcze. Podczas jesiennego kopania terenu zostaną zanurzone w ziemi i staną się nawozami na uprawy wiosenne.
Wymagania glebowe
Gleby gliniaste należy zaorać przed sadzeniem ziemniaków, aby zapewnić im luźną glebę. Podczas kopania usuwane są również kamienie, gałęzie i inne ciała stałe, które mogą deformować rosnące ziemniaki.
Podstawowe wymagania glebowe:
- dobry drenaż;
- średnia gęstość (gleba gliniasta jest rozcieńczana piaskiem, a gleba piaszczysta przeciwnie, jest obciążona gliną);
- dobra oddychalność;
- poziom kwasowości wynosi 5,5–7 pH.
Czy wiesz Największą uprawę z pojedynczego krzaka ziemniaka uzyskał angielski rolnik Eric Jenkinson w 1974 roku. Wyniósł 167 kg.
Przygotowanie bulw do sadzenia
Sadzenie ziemniaków zwykle rozpoczyna się od przygotowania materiału siewnego. W tym celu wybiera się małe bulwy. Każdy z nich powinien mieć co najmniej 4 oczy. Każdy wizjer da 1 łodygę. Im więcej, tym mocniejszy krzak i lepsze plony.
Duże ziemniaki można kroić, suszyć na parapecie przez 2-3 dni i traktować czystym popiołem, aby odciąć sekcje, aby zapobiec infekcji zarodnikami grzybów lub bakteriami. Przygotuj materiał do sadzenia w lutym.
Zimą ziemniaki odpoczywają. Przed sadzeniem należy je wykiełkować. Pozwala to przyspieszyć sezon wegetacyjny i skrócić czas dojrzewania plonu. Okres kiełkowania wynosi 2-3 tygodnie.
Temperatura w pomieszczeniu do kiełkowania powinna wynosić około + 14 ° C. Jeśli jest niższy, po prostu umieść ziemniaki w plastikowej torbie. Jeśli powyżej - znajdź inne pomieszczenie, w przeciwnym razie kiełki się rozciągną, co spowoduje osłabienie łodyg.
Technologia lądowania
Istnieje wiele metod sadzenia ziemniaków.
Rozważ najpopularniejsze z nich:
- Najczęściej metoda - „na łopatę”. Na miejscu wykonuje się studnie o odległości między nimi 30–40 cm, głębokość wynosi 10 cm Na dnie otworu układa się zgniły obornik lub kompost, a następnie niewielką warstwę gleby. Ziemniaki są na nim układane i pokryte ziemią. Gdy rosną łodygi, krzak rośnie - rzucają na niego ziemię. Przyczynia się to do lepszego tworzenia bulw.
- W dużych polach użyj metoda lądowania w okopie. Głębokość rowów wynosi 30 cm, odległość między nimi wynosi 50–70 cm Wewnątrz wykopu uzyskuje się rodzaj „placka warstwowego”: najpierw układa się warstwę słomy, następnie warstwę nawozów organicznych, następnie popiół i warstwę gleby. Ziemniaki układa się na tej konstrukcji w odległości 30 cm od siebie i przykrywa rów z ziemią.
- Metoda słomkowa obejmuje układanie bulw na słomie. Następnie przykrywa się je warstwą następnej słomy o wysokości 7–10 cm, a gdy kiełki wznoszą się nad słomą, pokrywa je następna warstwa. Ostateczna wysokość konstrukcji wynosi 30–40 cm Zaletą tej metody jest to, że słoma zatrzymuje wilgoć, zapobiega kontaktowi bulw ze szkodnikami i wzrostem chwastów. Zbiór jest również bardzo prosty. Są też wady: możesz nie mieć tak dużo słomy; ponadto myszy lubią też osiadać w słomie.
- Sadzeniaki sadzi się w specjalnych skrzyniach, oponach samochodowych, a nawet w workach na śmieci. Ale oczywiście takich metod nie można uznać za główne do sadzenia dużych partii ziemniaków.
Funkcje opieki
Jak tylko pojawią się pędy, konieczne jest utrzymanie stałej wilgotności gleby. Aby wilgoć nie zniknęła zbyt szybko, powierzchnia upraw pokryta jest materiałem do ściółkowania. Mogą to być trociny, słoma, gałęzie świerkowe, inne materiały. Grubość warstwy wynosi co najmniej 5 cm, przeprowadzane jest również regularne podlewanie, nawozy są okresowo stosowane i podejmowane są inne środki.
Nawóz
Idealnie, przed zastosowaniem nawozu, musisz sprawdzić glebę, aby dokładnie wiedzieć, ile i jakie elementy zawiera. Dobry zestaw testowy pozwoli Ci zmierzyć poziom kwasowości, a także głównych składników odżywczych: azotu, fosforu i potasu.
Bez analizy powinieneś spojrzeć na rośliny wokół. Obfitość chwastów wskazuje na zakwaszenie gleby. Biedne rośliny świadczą o braku składników odżywczych.
Wielu rolników stosuje obornik jesienią przed wiosennym sadzeniem bulw. To dobrze, ale topniejący śnieg zmyje azot z wprowadzonego w ten sposób nawozu, więc lepiej, aby jesienią posypać wapno, aby odtlenić glebę, a nawóz - podczas sadzenia ziemniaków. Będziesz potrzebował 20 kg gnijącego obornika i 250 g popiołu drzewnego na 1 m² gleby.
Popiół drzewny jest również w stanie odtlenić glebę, więc jeśli nie zastosujesz wapna jesienią, wówczas częściowo kwasowość może zmienić popiół. Podczas stosowania nawozów nieorganicznych należy stosować preparaty zrównoważone jako 2: 2: 3 (azot, fosfor i potas). Przeczytaj dawkę aplikacji na opakowaniu. Będzie to około 200 g / 1 m². W sezonie wegetacyjnym nawóz jest powtarzany co 3 tygodnie.
Czy wiesz Liście ziemniaka zawierają wiele karotenoidów. To dzięki nim stonka ziemniaczana nabiera jasnopomarańczowego koloru.
Podlewanie
Ziemniaki są podlewane 2-3 razy w tygodniu. Zwiąż podlewanie nie tyle razy, ile do tego, jak sucha jest gleba: jeśli ma 5-7 cm, to czas na podlewanie. Jeśli spotkasz nierównomiernie rozwinięte bulwy - jest to wynikiem nieregularnego podlewania. Jeśli ziemniaki doświadczą okresów suszy i obfitego podlewania, będą się rozwijać nierównomiernie.
Zasady nawadniania:
- nie wylewaj wody na krzak, spróbuj nawadniać strefę korzeniową;
- rano wody, aby ograniczyć kontakt ziemniaków z dużą ilością wilgoci.
Pielenie i sadzenie
Hilling to wzrost ilości gleby wokół łodyg w kształcie wzgórza. Bulwy to zgrubienia na korzeniach. Aby mieć ich więcej, musisz zwiększyć obszar, na którym są tworzone, tj. System korzeniowy. W tym celu przeprowadzają hilling.
Kiedy kiełki osiągną wysokość 10-15 cm, wykonaj pierwsze hilling. Drugi wykonuje się podczas kwitnienia. W tym momencie bulwy rozwijają się szybko i należy to zrobić. W przypadku odmiany Barin wystarczą 2 wzgórza, aw przypadku późniejszych odmian wykonuje się 2-3 wzgórza.
Proces ten należy połączyć z rozluźnianiem i usuwaniem chwastów. Głębokość uprawy wynosi 4–5 cm. Po zwilżeniu wygodnie jest poluzować glebę: podlewanie lub deszcz.
Rozluźnienie zadań:
- napowietrzanie systemu korzeniowego;
- osłabienie gleby w celu zapewnienia bulwom lepszych warunków do wzrostu;
- kontrola chwastów.
Ważne! Wieczorne uziemienie ziemniaków jest wygodne, ponieważ liście na łodygach będą skierowane do góry i nie zostaną przypadkowo pokryte ziemią.
Zapobieganie chorobom i szkodnikom odmiany
Choroby ziemniaka mogą mieć charakter grzybowy, bakteryjny lub wirusowy. Pojawiają się plamy, zgnilizna i nowotwory na tkankach roślinnych. A krzaki zarażają się przez uszkodzenie liści lub korzeni przez szkodniki.
Do głównych chorób grzybiczych należą: zaraza późna, strup czarny, alternarioza, mączniak prawdziwy, więdnięcie fusarium. Charakter bakteryjny - w zgnilizny pierścienia, czarnej nóżce, więdnięciu bakterii. Wirusowy - mozaika, martwica bulw itp.
Główne choroby grzybowe i ich leczenie:
- Późna zaraza - Choroba występująca wczesnym latem. Przejawia się jako ciemnobrązowe plamy na liściach. Później całkowicie wysychają. Ponieważ jest to grzyb, jest niebezpieczny ze względu na możliwość zakażenia bulw. Wlać sprężynowe łóżka roztworem Ridomil. Jest to bardzo aktywny środek grzybobójczy, który całkowicie niszczy grzyby chorobotwórcze zarówno w glebie, jak i na roślinach. Ważne jest, aby pamiętać, że leki z tej klasy są stosowane wyłącznie w leczeniu, a nie w celach profilaktycznych. Lepiej będzie, jeśli przetworzysz materiał do sadzenia za pomocą cyrkonu przed sadzeniem. Lek ten chroni bulwy przed grzybami, a także stymuluje ich wzrost i rozwój. W przypadku ziemniaków potrzebujesz 20 kropli na 1 litr wody. W przypadku chorób o charakterze grzybowym uprawy opryskuje się roztworem płynu Bordeaux (1%). Wskazane jest, aby to zrobić nawet przed wykryciem objawów choroby - przed zabiciem.
Ważne! Podczas opryskiwania ziemniaków zwróć uwagę, ile dni można zjeść. Ta informacja jest koniecznie dostępna na opakowaniu z lekiem.
- Czarny strup - pojawia się jako czarne kropki na bulwach. Można to ujawnić nawet na etapie przygotowania materiału do sadzenia. Dotknięte krzewy charakteryzują się niskim wzrostem, białą powłoką na łodygach i obecnością suchej zgnilizny na nich. Wobec czynnika wywołującego chorobę obowiązkowe jest czterordzeniowe przygotowanie gleby.
- Alternarioza - objawia się suchymi plamami na liściach, które wyglądają jak koncentryczne pierścienie roczne na drzewach. Jeśli zostaną wykryte objawy choroby, użyj „Poliram”, „Zysk”.
- Fusarium więdnie - objawia się żółknięciem liścia wzdłuż żyły centralnej. Arkusz zwija się i zanika. Uprawy zapobiegawcze są traktowane fungicydami na bazie miedzi.
- Mączniak prawdziwy - podobny do plam mąki na liściach. Kiedy pojawiają się pierwsze znaki, są one leczone Bayleton lub Tiovit.
Choroby o charakterze bakteryjnym nie są uleczalne. Chore rośliny są wykopywane i spalane z terenu. Z chorób bakteryjnych odmiana Barin jest odporna tylko na raka bakteryjnego.
Bakteryjne choroby ziemniaka:
- Zgnilizna pierścienia - Widoczny tylko po przecięciu bulwy. Jest to krąg małych czarnych kropek biegnących po ziemniaku w odległości około 1 cm od powierzchni. Jest wykrywany na etapie przygotowania materiału do sadzenia. Po 20 dniach czarne bulwy pojawiają się na takich bulwach.
- Czarna noga - aktywowany po deszczu. Wpływa na pędy, które czernieją od dołu. Głównym sposobem zapobiegania jest wprowadzanie do gleby mąki dolomitowej lub jej leczenie za pomocą Bactofit.
- Więdnięcie bakteryjne - zaczyna się od żółknięcia liści i dotkniętych brązowych naczyń w łodygach. Takie rośliny następnie brązowieją, zaczynają gnić i umrzeć. W ramach profilaktyki bulwy przed sadzeniem są traktowane roztworem Ditan.
Choroby wirusowe rozwijają się w kontakcie z chorymi i zdrowymi roślinami. Wirusy są przenoszone przez mszyce i inne szkodniki, więc podstawowym zapobieganiem wirusom jest walka ze szkodnikami owadzimi. I zainfekowane rośliny muszą zostać zniszczone.
Główne szkodniki ziemniaków:
- Stonka ziemniaczana - Jest to duży zaokrąglony owad z chitynową, pomarańczowo-czarną pręgą. Sam chrząszcz i jego larwy żywią się liśćmi. Ręczne zbieranie szkodnika jest uważane za skuteczne, ponieważ nie jest zbyt podatne na środki owadobójcze.
- Drutowe - są larwami chrząszcza, który zaraża bulwy ziemniaka. Aby się przed tym zabezpieczyć, musztarda jest zasiewana w przejściach. Jego olejki eteryczne skutecznie chronią owada przed plonami.
- Nicienie - mikroskopijne białawe robaki. Niszczą także bulwy. Aby z nimi walczyć, stosują obróbkę gleby wrzącą wodą do głębokości nie mniejszej niż 20 cm, a bulwy i glebę są również traktowane Karbofos.
- Niedźwiedzie - duże owady drapieżne, które osiągają długość 8 cm Uszkadzają nie tylko bulwy, ale także łodygi, w wyniku czego roślina wysycha. Prestiż, Corado, Biotlin i inne są używane przeciwko niedźwiedziowi.
- Gąsienice - są to larwy różnych motyli, w tym gałki ziemniaczanej. Zarażają liście oraz bulwy. Preparat Zolon pomoże walczyć z gąsienicami.
Do zwalczania owadów stosuje się zarówno chemiczne metody zwalczania, jak i przyjazne dla środowiska. Wśród nich jest przyciąganie drapieżnych owadów i ptaków do tego miejsca. Tak więc 1 biedronka w jego życiu może zniszczyć do 5000 mszyc. I możesz go przyciągnąć zapachowymi roślinami sadzonymi obok ziemniaków, na przykład musztardy. Wybór metod kontroli często zależy od preferencji rolnika.
Zbiór i przechowywanie
Młode ziemniaki Barina są zbierane 50 dnia po posadzeniu - do tego czasu jest już całkiem gotowe do spożycia. Ale aby w pełni dojrzeć, musisz poczekać kolejne 20 dni. Głównym znakiem gotowości ziemniaków jest więdnięcie wierzchołków. Od tego momentu policz 2 tygodnie. W tym czasie skórka bulw wzmocni się, co wydłuży okres przydatności do spożycia.
Czy wiesz Ziemniak I Pomidor — przedstawiciele tej samej rodziny. Dzięki temu można tworzyć ich hybrydy. Tak więc amerykański hodowca L. Burbank stworzył hybrydę z ziemniakami u dołu i pomidorami u góry rośliny. To prawda, że rozmnażanie takiej rośliny nie było możliwe.
Jeśli pada deszcz, a wierzchołki nie wysychają, dopuszczalne jest podnoszenie krzaków łopatą, aby zerwać kontakt korzeni z ziemią. Wierzchołki zaczną zanikać za kilka dni. Pogoda w dniu kopania powinna być sucha i słoneczna. Kopanie od krawędzi krzaka do środka, aby nie uszkodzić bulw.
Po wykopaniu ziemniaka pozostawia się go do wyschnięcia w pomieszczeniu o temperaturze +7 ... + 16 ° C na 2 tygodnie, a następnie umieszcza w pudełkach. Bulwy należy przechowywać w suchym pomieszczeniu w temperaturze nieprzekraczającej + 10 ° С.
Odmiana ziemniaka Barin ma dobre cechy i jest idealna do uprawy na osobistych poletkach. Ponadto jest bezpretensjonalny, a jeśli zastosujesz proste zasady opieki, może wykazywać wysoką wydajność.