Na świecie jest wiele owadów, które przynoszą nieocenione korzyści zarówno dzikiej przyrodzie, jak i rolnictwu. Jednym z najbardziej „użytecznych” gatunków są pszczoły, żyjące nie tylko w pasiekach, w ulach i zagłębieniach drzew, ale także pod ziemią w norach. O tych dzikich ziemnych osobnikach ten artykuł.
Czy pszczoły mogą znajdować się w ziemi?
Naturalnym siedliskiem owadów są gleby piaszczyste lub kruche, z wykopanymi otworami i komorami do przechowywania nektaru, zwalniającymi larwy. Gatunek ziemnych pszczół stanowi ponad półtora tysiąca podgatunków.
Czy wiesz Ziemskie pszczoły są uważane za rzadki gatunek i są wymienione w Czerwonej Księdze.
Charakterystyka ziemnych pszczół
Pszczoły ziemne są niezbędnymi „pomocnikami” w zapylaniu pól, ogrodów, klombów. Nie stanowią zagrożenia dla ludzi. Mogą wykazywać agresję, chroniąc gniazdo przed zniszczeniem. Bardzo wytrzymały i wydajny.
Wygląd
Osobniki tego gatunku różnią się kolorem, w którym dominują ciemne odcienie: czarny, brązowy, szary i fioletowy. Zewnętrzna skorupa ciała owadów - z grubą, szczeciniastą osłoną zapewniającą przetrwanie w zimnych norach. Oczy - struktura fasetowana, para anten, dwie pary skrzydeł, trzy pary nóg, głowa z długą trąbą do zbierania nektaru i brzucha.
Gdzie oni mieszkają?
Populacja pszczół rozprzestrzenia się na całym świecie. Przeważnie żyją na wolności: w lasach, łąkach, stromych skałach z piaszczystą glebą i w pobliżu zbiorników wodnych. W związku z aktywnym wylesianiem i powiększaniem pól do siewu występują również na obszarach wiejskich, w ogrodach.
Styl życia
Jeden gatunek pszczół buduje małe gniazda, zaledwie kilkadziesiąt komórek. Gatunki publiczne i półpubliczne osiedlają się w koloniach - kilka rodzin może żyć w jednej dziurze. Potomstwo buduje swoje domy w pobliżu gniazda rodzicielskiego.
Struktura dziur
Budowa otworów zajmuje dużo czasu i wysiłku i jest ważnym czynnikiem w przetrwaniu rodziny. Głębokość tuneli wykopanych przez pszczoły osiąga 80 cm, z licznymi gałęziami i ślepymi komnatami, w których nektar jest przechowywany i dojrzewa, larwy są odkładane i hodowane. Najpierw owady kopią owalny tunel: luźną ziemię miesza się ze śliną, tę mieszaninę kładzie się w kole, taranuje i przykrywa sekret jamy brzusznej.
Hodowla
Powielanie odbywa się w następujący sposób. Macica składa jaja. Z zapłodnionych - pojawiają się nowe osobniki, az zapłodnionych - drony. Jajko, zanim zostanie pełnoprawną pszczołą, przechodzi kilka etapów formacji: najpierw zamienia się w larwę, potem w poczwarkę, a następnie w dorosłego. Larwy żywią się nektarem i pyłkiem.
Główne typy
Główne rodzaje glinianych pszczół to: Andrena-Clarkella, Andrena-Magna, Sphycodes Halikt, Long-bee, Sherstobits, Krajalnice do liści (megahills), Nomada (kukułka), Mellithids, Carpenter.
Andrena Clarkella
Andrena-clarkella - z wyglądu owady są podobne do trzmieli (w zmniejszonej formie). Charakterystyczną cechą jest obecność ich czerwonych tylnych nóg. Rozmiar wynosi około 8 do 17 mm. Kolor jest zróżnicowany: od czarnego do niebieskiego, czasami można znaleźć pomarańczowy. Głowa i górna część pleców pokryte są lekkim pokwitaniem. Samce nie mają żądła i różnią się od kobiet obecnością długich, cienkich wąsów o brązowych lub szarych kolorach. Ponadto mężczyźni są nieco mniejsi niż kobiety. Owady wolą zbierać nektar z mniszka lekarskiego lub podbiału.
Andrena Magna
Rzadki gatunek stawonogów, których liczba szybko maleje. Samica ma długość 16–19 mm, samiec 14–15 cm, owad jest czarny, skrzydła są czarne z fioletowym odcieniem. Górne tergity (grzbietowe półpierścienie) o ciemnobrązowym odcieniu. Mężczyźni i kobiety nie różnią się wizualnie od siebie. Brzuch jest prawie całkowicie pokryty krótkimi blond włosami. Górna warga, clypeus i plamy na górnych szczękach są żółte.
Halict sfekodes
Halfek sfekodes to małe pszczoły o wielkości 5–15 mm, przypominające osę. Różnią się od innych gatunków jasnoczerwonym brzuchem lub zielenią z metalicznym połyskiem. Oczekiwana długość życia tego gatunku jest stosunkowo krótka. Samiec umiera wkrótce po kryciu, samica żyje do wiosny. Ale założycielka może żyć 4-6 lat.
Długa pszczoła
Owady długonosy żyją głównie w basenie Morza Śródziemnego. Różnią się szaro-czerwonym kolorem ciała. Długość samicy wynosi 14–16 mm, samce są nieco mniejsze. Mają grube i długie anteny (z tego powodu pojawiła się nazwa). Larwy żywią się zebranym nektarem i pyłkiem, zebranym głównie z roślin strączkowych. Dwie samice mogą się dogadać w jednym gnieździe.
Sherstobits
Sherstobits - gatunek owadów żyjących samotnie. Sami nie budują domów, więc zajmują dziury innych ludzi. Ich potomstwo jest hodowane w komórkach utworzonych z substancji żywicznych i włókien roślinnych. Owady o wielkości 12-15 mm mają długą trąbkę, dzięki czemu mogą zbierać nektar z kwiatów o głębokiej koronie.
Nożyce do liści (megahills)
Nożyce do liści (megahills) mają potężne szczęki, dzięki którym mogą gryźć liście roślin. Długość samicy wynosi 12 mm, samiec - 11 mm. Kolor ciała jest czarny, który jest obficie pokryty szarymi i czerwonymi włosami. Żyją w norach innych ludzi, wykorzystują fragmenty liści do budowy gniazd. Owady nie są nosicielami miodu, ale doskonałymi zapylaczami.
Nomada (kukułka)
Nomada - wygląda bardzo podobnie do pszczoły miodnej, ale nie może zbierać pyłku z powodu braku specjalnego aparatu. Rozmiar owadów wynosi 3-14 mm, kolor jest jasny, w którym dominuje połączenie czerni i czerwono-żółtych kolorów. Ciało nie jest pokryte puchem. Nie budują swoich gniazd. Zachowanie jest podobne do kukułek - składają jaja w norek pszczół innych ludzi. Ich larwy prowadzą pasożytniczy tryb życia, są bardzo żarłoczne i potrafią zabić pszczołę i zjeść zebrany przez nią nektar.
Mellithidy
Mellithidy są bardzo podobne do udomowionych pszczół. Ciało, o długości 8–15 mm, pokryte jest długimi włosami, szczególnie piszczeli i pierwszymi segmentami kończyn tylnych. Twórz duże gniazda w ziemi. Dorośli wolą odżywiać się pyłkiem z roślin strączkowych i astry. Są doskonałymi zapylaczami.
Stolarz
Cieśla to samotny, pracowity gatunek, charakteryzujący się dużymi rozmiarami: około 20–28 mm długości. Ciało jest jaskrawo czarne, pokryte rzadkimi czarnymi włosami, małymi skrzydłami z wciętymi krawędziami o ciemnoniebieskim odcieniu. Gniazda budują w zagłębieniach starego drewna, dlatego nazywane są „stolarzami”. Czasami zaludniają się w już przygotowanych norach gryzoni lub w naturalnych zagłębieniach w piaszczystych skałach. Larwy rozwijają się w gniazdach wypełnionych nektarem i pyłkiem.
Miód Pszczoła Mielona
Dziki miód jest bardzo aromatyczny, o cierpkim smaku, dość gęsty, ma bogaty brązowy kolor, wyróżnia się wysoką zawartością wołowiny i wosku. Jest cenny, ponieważ ma długi okres trwałości bez utraty właściwości leczniczych. Zaleca się przechowywanie produktu w glinianych lub drewnianych naczyniach.
Czy wiesz Pszczoły mają słaby wzrok, ale ich węch jest bardzo rozwinięty, dzięki czemu mogą poczuć kwiat z nektarem w odległości kilometra.
Zalety produktu
Miód pomaga w przeziębieniach (zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, ostre infekcje dróg oddechowych), chorobach przewodu pokarmowego (wrzody żołądka, zapalenie żołądka), a także wzmacnia układ odpornościowy i jest stosowany w kosmetologii. Ze względu na swój skład miód łatwo się wchłania, nasyca ciało mikro i makroelementami. Jest stosowany do przygotowania różnych maści.
Jak zdobyć
Ekstrakcja „dzikiego” miodu nie jest prostym procesem, podczas którego może nastąpić zniszczenie domu pszczelego, śmierć rodziny. Dlatego dokonaj wyboru słodkich smakołyków tak ostrożnie, jak to możliwe. Najlepszy czas na zebranie produktu to jesień, w tym okresie nektar jest w pełni dojrzały.
Zanim zaczniesz wydobywać miód, musisz wykonać następujące czynności: chronić odsłonięte obszary ciała przed ukąszeniami, „uspokoić” pszczoły dymem, a dopiero potem przystąpić do wydobywania gniazda i poszukiwania leczniczego nektaru. Na wolności nie ma równych rozmiarów warstw o strukturze plastra miodu - mają one kształt piramid, filarów, kropli.
Ważne! Zbiór miodu powinien być umiarkowany, konieczne jest pozostawienie pszczół dużej części zapasów miodu na zimę, aby nie umarły z głodu.
Rola ziemnych pszczół w przyrodzie
Wysokich i wysokiej jakości plonów owoców, jagód i nasion nie można sobie wyobrazić bez udziału pszczół. Są zapylaczami flory, nie uszkadzając kwiatu. Ogromne korzyści czerpią z gruntów rolnych, pól obsianych roślinami uprawnymi i zbożami.
Czy pszczoły są niebezpieczne dla ludzi?
Pszczoły przynoszą absolutną korzyść: wysoką wydajność, użyteczny i bogaty w miód miód. Ale owady stanowią wielkie zagrożenie dla osób cierpiących na objawy alergiczne. Ukąszenia pszczół są bardzo bolesne, trucizna, jeśli dostanie się do błon śluzowych i do krwi, może powodować silny skurcz (skurcz) mięśni i ostry obrzęk krtani, który często prowadzi do śmierci.
Czy muszę z nimi walczyć?
Jeśli rój osiadł na działce ogrodowej, z czasem kolonia powiększy się, co może sprawić, że terytorium gospodarstwa domowego stanie się nieodpowiednie do uprawy i stanie się niebezpiecznym „sąsiadem”. Niektóre opisane gatunki owadów prowadzą pasożytniczy tryb życia - mogą kraść produkty niezbędne do życia pszczołom domowym.
Ważne! Zanim zaczniesz walkę z „nieproszonymi gośćmi”, musisz przygotować odzież ochronną i sprzęt: kurtkę, kombinezon, kapelusz pszczelarza, skórzane rękawiczki i palacza. Przygotuj leki przeciwhistaminowe.
Sposoby walki
Aby zwalczyć owady, zalecamy skontaktowanie się ze specjalną służbą dezynfekującą. Jeśli nie ma możliwości wezwania specjalisty, możesz sam pozbyć się „szkodników”. Najlepszą porą roku na usunięcie gniazd jest koniec zimy, w tym okresie kolonie nie są liczne, mniej agresywne i nieaktywne. Rozważ najczęstsze metody walki.
Wrząca woda
Kolonię można szybko utopić. Ta metoda wymaga dużej ilości wrzącej wody (15–20 l), ponieważ nory mają wiele uderzeń. Ciepłą wodę należy wlać do wejścia do tunelu. Zastosowanie tej metody nie gwarantuje 100% wyniku, ponieważ ocalałe osobniki mogą pozostać, które ożywi rój. Jeśli gniazdo znajduje się w ogrodzie, możliwe jest oparzenie systemu korzeniowego rosnących drzew i krzewów.
Kopanie gleby
Kopanie gleby jest skuteczne w walce z ziemnymi pszczołami tylko wtedy, gdy najniższy punkt gniazda pszczoły nie jest głębszy niż 40 cm (na bagnecie łopaty). W przeciwnym razie owady pozostaną przy życiu i możliwe jest, że będą mogły zaatakować osobę i ją ukłuć.
Pułapki
Popularne sposobem zabijania owadów stawonogów jest plastikowa pułapka na butelki. Aby to zrobić, musisz przygotować plastikowy pojemnik, którego objętość nie ma znaczenia. Od szyi zmierz 8-10 cm w dół i odetnij. Umieść odciętą część w butelce wąskim końcem. Wlej do niego słodki syrop i umieść go w pobliżu otworu. Pszczoły, gdy znajdą się w środku, ze względu na lepkość cieczy nie będą mogły się wydostać. Zawartość pułapki można zastąpić piwem lub kwasem.
Chemikalia
Najbardziej skutecznym sposobem jest zabijanie owadów lądowych chemikaliami. Przed rozpoczęciem pracy z truciznami uważnie przeczytaj instrukcję użycia. Najpierw należy „uspokoić” pszczoły przy pomocy dymu, wlać truciznę do dziury lub wlać truciznę, a następnie zniszczyć (zapaść się) lub szczelnie zamknąć wejście. Często używane takie leki: „Strefa Delta” - bezwonny, ma wysoką wydajność i szybkość niszczenia; „Gef” - środek owadobójczy; „Dichlorvos” - przeciw owadom latającym i pełzającym.
Niewątpliwie gliniane pszczoły przynoszą ogromne korzyści, zapylając dużą liczbę roślin kwiatowych. Ale ich pobyt w ogrodzie jest niepożądany. Dlatego zaleca się niszczenie gniazd na wszelkie możliwe sposoby, aby uniknąć potencjalnego niebezpieczeństwa z ich strony w przyszłości.
